هرگز گمان نمی‌کردم کل جبهه اصلاحات چنین بی‌محابا و بی‌درنگ در ورطه پوپولیسم افراطی غوطه‌ور شود. در این روز‌های گذشته به نقد خود آقای پزشکیان نپرداخته‌ایم و بیشتر از رویکرد اصلاح‌طلبان در اطراف او شگفت‌زده شده‌ایم. حالا خود آقای پزشکیان می‌گوید در جلساتی که با اصلاح‌طلبان دارد، مدام به او می‌گویند چرا چنین و چنان نگفتی و او نیز پاسخ می‌دهد که چطور در چهار دقیقه این همه حرف را بزند، نه در ذهنش می‌ماند و نه کارشناس امور است. از حرف‌هایی که اصلاح‌طلبان خواسته‌اند که پزشکیان بر زبان بیاورد این است که مدام به رقیبش بگوید «پس می‌خواهی به برجام و FATF برنگردی، هان؟!» من اگر پوپولیست بودم و جای رقیب پزشکیان نشسته بودم، به او می‌گفتم از وقت من سه دقیقه استفاده کن و بگو FATF چیست و به چه کار می‌آید؟! و سه بند از تعهدات ایران و سه بند هم از تعهدات طرف مقابل را در برجام نام ببر!
در جایگاه کسی که سی سال است از زیر سقف تحریریه خارج نشده‌ام، با اطمینان و قطعیت می‌گویم اگر هزار نماینده ادوار مجلس و وزیران کابینه‌ها را ردیف کنیم و همین سؤال را از آنان بپرسیم، آن‌ها را فقط شرمنده ساخته‌ایم! اصولاً این قشر برای چنین کار‌هایی وقت نمی‌گذارند! پس از توافق برجام حقوقدانی را که در گروه مذاکره‌کنندگان قبلی بود به روزنامه دعوت و با او ساعاتی طولانی بند بند برجام را تجزیه و تحلیل کردیم. همان زمان به دوستان می‌گفتم دریغ که حتی مجلسی که بیست‌دقیقه‌ای برجام را تصویب کرد، همین مدت را هم برای خواندن و فهم برجام صرف کرده باشد. آقای پزشکیان که اصولاً کارشناس نیست، اما به تبعیت از فشار اصلاح‌طلبان مدام حرفش را می‌برد به سمت‌وسوی برجام و FATF؛ و عجیب آنکه برخی از اقشار دانشگاهی که فطرتاً خود را ضدپوپولیسم می‌دانند برای او هورا می‌کشند که چقدر خوب! اما بار‌ها نوشته‌ام که پرسش اصلی این است که برجام الان کجاست و چیست؟! چیزی که ما امضا و اجرا کردیم و غرب خارج شد و اجرا نکرد و هرگز از ابتدا به دنبال اجرای آن نبود، چطور می‌تواند مطالبه یک نامزد باشد؟! این فاجعه پوپولیسم است که اصلاح‌طلبان خود را با چنین مطالبه‌ای به میدان انتخابات آورده‌اند. از این خراب‌تر و ویران‌تر نمی‌شود. این مرگ اصلاح‌طلبی است. باقی‌مانده هرچه هست دیگر مرام و منش اصلاح‌طلبی ندارد. یک ویرانه‌ای است بر ستون بلند، اما واژگونه پوپولیستی!
من اگر پوپولیست بودم وقتی آقای پزشکیان به رقیبش گفت که از رقابت کنار می‌رود، به‌شرطی‌که اگر رقیب رشد اقتصادی را نتوانست به ۸ درصد برساند، اعدامش کنند، می‌گفتم من هم از رقابت کنار می‌روم، به‌شرطی که اگر تو نتوانستی با امریکا توافق منتج به اجرا کنی، با همان چوبه دار اعدام شوی! و بعد آن سخنان پزشکیان را که وقتی نایب‌رئیس مجلس بود، نطق توفنده‌ای علیه مذاکره با امریکا و ممکن‌نبودن توافق با امریکا کرد، به او یادآوری می‌کردم و می‌گفتم چه کسی با چه فشاری از تو خواسته است که حالا طرفدار مذاکرات بی‌سرانجام بشوی؟! ولی من نه پوپولیست هستم و نه رقیب پزشکیان!
اگر من یک پوپولیست بودم، وقتی پزشکیان گفت نفت را با چه قیمت می‌فروشید؟ می‌گفتم با تخفیف، اما می‌فروشیم، نه مانند شما که هنوز دم از برجام می‌زنید، اما نفت را نمی‌فروختید و صد‌ها میلیون‌دلار هزینه نگهداری آن را روی آب در نفتکش‌های متوقف، می‌دادید، به این امید که روزی امضای کری یا ترامپ تضمین‌تان کند؛ و بعد از رقیب تعهد می‌خواستم که اگر او نتوانست نفت را به قیمت بهتر و واقعی بفروشد، دوباره اعدامش کنند!
اگر من یک پوپولیست بودم وقتی پزشکیان گفت «کشتن سلیمانی ربطی به برجام نداشت و، چون موی دماغ امریکایی‌ها شده بود، کشتندش» به یاد آن میلیون‌ها ایرانی از هر قشر و طرز تفکری که عاشقانه و با چشم گریان او را تشییع کردند، غوغایی می‌کردم. اما نمی‌دانم چرا رقیب پزشکیان چنین نکرد! شخصاً معتقدم پزشکیان که هم عربی و هم به‌تازگی انگلیسی زیاد بر زبان می‌آورد (و این هم از همان دستورالعمل‌های پوپولیستی گروه فشار اصلاح‌طلبی است)، اصطلاح مناسب فارسی را درباره دلیل شهادت حاج‌قاسم پیدا نکرد. هرچند من از اصلاح‌طلبان شبیه به این اصطلاح و بدتر از آن را شخصاً شنیده‌ام و حتی یکی از ایشان زمانی به من می‌گفت «مطمئنی که سلیمانی حقش نبود که کشته شود؟!»، اما با این حال من در مقام یک پوپولیست، فرصت را غنیمت می‌شمردم و مجلس مناظره را به هم می‌ریختم، چون می‌خواستم رأی جمع کنم! اما من نه پوپولیست هستم و نه رقیب پزشکیان!
اگر من پوپولیست بودم، وقتی پزشکیان آن فراز نهج‌البلاغه را فراموش کرد، برخلاف رقیب که به او یادآوری و کمک کرد، سکوت می‌کردم؛ و بعد به‌جای هر سخن دیگری در چارچوب مناظره، همین را بر سر او می‌کوبیدم که در این مناظره‌ها چندبرابر سید رضی و ابن ابی‌الحدید نهج‌البلاغه خواندی! و اگر این پوپولیسم نیست، پس چیست؟! بهتر نیست درباره برنامه‌ها سخن بگوییم؟ ولی چه کنیم که رقیب پزشکیان، پوپولیست نبود!
اگر من پوپولیست بودم، اصلاً اینجا نبودم و اکنون مثل آن اصلاح‌طلبی که مشغول کمک به پزشکیان است و گفت «ببخشید این روز‌ها نه سرمقاله نوشتم و نه توییت زدم، چون مشغول مطالعه بودم»، من هم مانند جماعت پوپولیست‌ها در ستاد پزشکیان در صدر می‌نشستم و اگر کسی می‌گفت که کجایی و چرا چیزی نمی‌نویسی، می‌گفتم مشغول مطالعه هستم!
