جوان آنلاین: علیرضا بازارگان در کانال تلگرامی خود نوشت: مکلمور Macklemore یک خواننده امریکایی است که آهنگهایش بیش از ۲ میلیارد دفعه فقط در یوتیوب پخش شده است. دقت کنید بیش از ۲ میلیارد نه ۲میلیون! شوخی نیست. ترانههایش شهرت جهانی دارد و سابقه رسیدن به رتبه اول بیلبورد را هم دارد، یعنی داشتن معروفترین آهنگ در کشورهای غربی در یک مقطع.
حالا این آدم با این سطح از شهرت، در یک حرکت انتحاری گفته است که دیگر نمیتواند نسلکشی فلسطینیها را تحمل کند. گفته هر شب تصویر بچههای مظلوم را که به دست اسرائیل تکه پاره شدند، میبیند و تصور میکند که این دختر خودش است که دارد سلاخی میشود؛ و بعد آبرویش را وسط گذاشته و آهنگی به نام «تالار هند» خوانده که به منزله یک زلزله در صنعت موسیقی غرب است.
اگر از موسیقی امریکا چیزی نمیدانید ممکن است این موضوع برای شما مهم نباشد، ولی این واقعه برای منی که بیش از یک دهه در جامعه غربی زندگی کردهام، به شدت مهم است. مکلمور به هیچ وجه علیهالسلام و مبرا از عیب نیست، ولی همین که آنقدر شرف دارد که از منافع خودش بگذرد و چنین ترانهای بخواند، بسیار معنادار است.
شاید بپرسید هند کیست و تالارش کجاست؟ هند رجب یک دختر شش ساله فلسطینی بود. اسرائیلیها به ماشینی که او و شش نفر از بستگانش در آن بودند آتش گشودند و همگی به جز هند را کشتند. هند با موبایل با هلالاحمر تماس گرفت و چند ساعت در کنار اجساد عزیزانش بر خود لرزید تا که نهایتاً ارتش اسرائیل هند و امدادگرانی که برای کمک به او ارسال شده بودند را نیز به قتل رساند. داستان هند یکی از جنایتهایی بود که منجر به خیزش دانشجوهای غربی علیه نسلکشی شد تا جایی که در دانشگاه کلمبیای نیویورک دانشجویان یک ساختمان را تسخیر کرده و «تالار هند» نامیدند.
این شما و این هم ترجمه آزاد از ترانه Hinds Hall که تلاش کردهام به جای ترجمه کلمه به کلمه، عصاره مفهوم را انتقال دهم:
واو مردم صحنه رو ترک نمیکنند، کجای مطالبه صلح و سرمایهگذاری نکردن توی اسرائیل براتون تهدیدآمیزه؟ مشکلتون با موضوعی است که بهش اعتراض داریم، نه آزادی بیان، چون در تضاد با پولی است که کشورمون خرج میکنه، راه رو میبندیم تا فلسطین آزاد بشه، وقتی هفت سالم بود از رپرها یه درس گرفتم: چی بود؟ آره! لعنت به پلیس، پلیسها بازیگرهایی هستند که از مال و اموال پولدارها محافظت میکنند، در سیستمی که با برتریطلبی سفیدپوستها طراحی شده، ولی مردم ریختن تو خیابون، میتونید شرکتهای شبکههای اجتماعی رو تطمیع کنید، ولی با پول نمیتونید من رو بخرید سیاستمدارها به هر قیمتی میخوان در قدرت بمونند، از کاسهلیسی لابیهای اسرائیل گرفته تا شرکتها میدونین؟ توی کشور آزاد امریکا به مردم ترس میفروشند، ولی این نسل دیگه نخهای خیمهشببازی رو قطع کرده، میتونین تیکتاک رو فیلتر کنید و با الگوریتمها ما رو حذف کنید، ولی دیگه دیر شده، ما حقیقت رو دیدیم، ما شاهدیم، آوار ساختمونها رو دیدیم، مادرها، کودکها و همه مردهایی که به قتل رسوندین، بعدش هم میبینیم چطوری تحریف میکنید.
اینکه چه کسی حق دفاع و چه کسی حق مقاومت داره، همیشه از نظر شما بستگی به پول و رنگ پوست داره، ولی بالاخره نژادپرستی سفیدپوستها داره منهدم میشه، آنقدر فریاد میزنیم «فلسطین رو آزاد کنید» تا که به وطنشون برسند، دروغاتون برامون مثل روز روشنه، ادعا میکنید هر کی مخالفه صهیونیسم باشه با یهودیا دشمنه، ولی من برادران و خواهران یهودی رو دیدم که دست در دست ما فریاد میزنن: فلسطین آزاد باد»
اعتراض میکنن، افکارشون رو تمیز میکنن و آخرش ارتباطشون رو با رژیم آپارتاید اشغالگر وابسطه به خشونت رو قطع میکنند، ۷۵ ساله که تاریخ داره تکرار میشه، نکبتی که سر فلسطین آوردین تموم نشده، استعمارگر دروغ گفته اگر دانشجوهایی که با چادر حیاط دانشگاه رو اشغال و کار غیرقانونیکردن و حقشون اینه که به دار و دسته پلیس زنگ بزنین، برای نسلکشی چه واکنشی سزاواره؟ همه دانشگاهها و مسجدهای غزه رو نابود کردند، همه رو هل دادن تو رفح و بمب ریختن سرشون، خون اینها گردن توعه بایدن، ما همه شاهدیم لعنت بهت! نه! پاییز بهت رأی نمیدم، رأی باطله، نمیتونی حقیقت رو بپیچونی، مردم تو خیابون همپیمان شدن، هرگز شکست نمیخوریم وقتی پیروزی در افقه، ولی صنعت موسیقی خفهخون گرفته، با سکوتش از نسلکشی حمایت میکنه، هنرمندها کدوم گوری رفتن؟ حرفی برای گفتن ندارن؟ اگر قرارداد داشتم همین امروز میتونستین فسخ کنید، اشکالی نداره، چون دلها به من انرژی دادن، من آتشبس میخوام، لعنت به همصدایی با رپرهای دیگه چه چیزی رو حاضری ریسک کنی؟ چه چیزی رو حاضری توی این راه بدی؟ اگر خودت توی غزه بودی چی؟ اگر اون بچههای زیر آوار بچههای تو بودن چی؟ اگر غربیها طوری وانمود میکردن که انگار اصلاً وجود نداری چی؟ دوست میداشتی دانشجوها به دفاع از تو قیام کنند و همین کار رو هم کردن، دمشون گرم.