همين چند روز پيش بود كه مجري برنامه يك نامزد در يكي از استان‌ها متن از پيش آماده شده‌اي را كه سراسر توهين به شخصيت امام هشتم شيعيان بود قرائت كرد تا جايي كه مراجع تقليد او را «خبيث» خواندند و خواستار مجازات او شدند، هرچند اين برنامه يك اقدام گروهي بود و بايد به حساب آن گروه رسيدگي شود. ديروز نيز مجري برنامه دولتي روز كارگر در مرقد مطهر امام راحل نشان داد كه براي برخي‌ها پيروزي در انتخابات و جمع‌آوري تك‌تك آرا از حفظ حرمت و اهميت دادن به تك‌تك رأي‌دهندگان مهم‌تر است. اين مجري وقتي عده‌اي از كارگران حاضر در مراسم حين سخنراني رئيس دولت، شعارهاي معيشتي دادند، آنها را مزدور خواند و گفت: «شما پول گرفته‌ايد و نيروي كار دهانتان را خرد مي‌كند.»
فرض مي‌كنيم كه معترضان، كارگران زياده‌خواهي بوده‌اند كه به زعم مجري، براي شعار معيشتي خود محفل مناسبي انتخاب نكرده‌اند و يا حتي عده‌اي از رأي‌دهندگان ايراني هستند كه جيبشان هم پر است ولي شعار الكي مي‌دهند، چگونه مي‌توان حين سخنراني رئيس دولت و آن هم در مرقد امام راحل، آنها را تهديد كرد كه دهانتان را خرد مي‌كنيم! نامزدهايي كه چنين مجري‌ها و گردانندگاني در آستين دارند بايد امنيت انتخابات و پرهيز از دوقطبي‌ها براي‌شان مهم‌ترين اصل در انتخابات باشد. هيچ‌كس نمي‌تواند ادعا كند كه در روز كارگر هيچ يك از كارگران حاضر در يك محفل، اعتراضي به وضع معيشت خود نخواهند داشت و همگي آماده سردادن شعارهاي موافق با سخنران هستند. مسلم است كه در ايام انتخابات، رأي‌دهندگان به ويژه قشر محروم كارگر، تمايل پيدا مي‌كنند تا مشكلات خود را به نامزدهاي رياست جمهوري عرضه كنند، به همان دليل نامزدها با حضور در محافل، خود را به اقشار محروم عرضه مي‌كنند. آيا مي‌توان انتظار وضعيتي بر عكس از اين پديده داشت؟! يعني وقتي في‌المثل نامزدي مشغول دادن وعده‌هاي تكراري انجام نشدني است، ناگهان مجري برنامه حرف او را قطع كند و بگويد «نيروي كار دهان تو را خرد مي‌كند»؟!
بي‌شك تقصير اين گونه وقايع را نبايد صرفاً به گردن «يك مجري نادان يا خطا كار» انداخت، بلكه تقصير اصلي به سمت آن دسته از دسته‌جات سياسي باز مي‌گردد كه فرهنگ مواجهه با بدنه اصلي جامعه و آنچه «اقشار مختلف مردم» مي‌ناميم، ندارند و در زمان انتخابات‌ها از هر حربه‌اي براي پيروزي نامزد خود استفاده مي‌كنند.
واضح است كه واكنش كارگران و در هر صحنه‌اي با واكنش مثلاً كارخانه‌داران متفاوت است. ممكن است كارخانه داران وام‌هاي چندصد ميلياردي از بانك‌هاي دولتي گرفته باشند و در جای غيرمرتبط هزينه كرده باشند. در آن صورت اين عده هنگام سخنراني رئيس همان دولت، ساكت و آرام مي‌نشينند و دم نمي‌زنند اما كارگراني كه ممكن است چند ماه حقوق نگرفته باشند، در اين‌گونه مواقع آرام نمي‌نشينند و شعار مي‌دهند، اما حق آنها خرد شدن دهان نيست. نامزدهاي انتخابات در برابر همه مردم و تك‌تك رأي‌دهندگان، مسئوليت دارند و بايد به هواداران خود بياموزند كه رأي‌دهنده براي ما مهم‌تر از رأي است.
...باید مردم دهان امثال شما... مذهبی را خرد کنند تا انتقام سال 88 و کوی دانشگاه را بگیرند ... 
