جوان آنلاین: شاعر و پژوهشگر ادبیات بر لزوم پرداخت به مفاخر و چهره‌های ادبی در قالب برنامه‌های متنوع نمایشی و نماهنگ تأکید کرد.
مهدی مظاهری، پژوهشگر زبان و ادبیات فارسی و شاعر درباره نبود برنامه‌های غنی در تلویزیون در حوزه ادبیات فارسی بیان کرد: تلویزیون باید به سمت برنامه‌های نو و خلاقانه با موضوع ادبیات برود و صرفاً برنامه‌ها گفتگو درباره ادبیات نباشد. کتاب‌هایی، چون شاهنامه، گلستان و بوستان و اشعار مولانا هر یک جهانی دارند که بسیار می‌توان در برنامه‌سازی از آن‌ها بهره گرفت، ولی این‌ها صرفاً به عنوان سوژه‌های گفتگو در برنامه‌های تلویزیونی مطرح می‌شوند. البته همین اتفاق هم به ندرت رخ می‌دهد.
مظاهری درباره قالب‌های این برنامه‌ها عنوان کرد: کار‌های نمایشی مختلفی می‌توان انجام داد. در چند ماه اخیر هم دیدیم کنسرت نمایش‌های مختلفی با این مضامین بر صحنه بود و استقبال زیادی هم از آن‌ها صورت گرفت.
وی در ادامه بیان کرد: در برخی رسانه‌های خارجی دیده‌ایم که چطور در برنامه‌سازی به سمت آثار ادبی کلاسیک خود رفته‌اند. ما هم می‌توانیم مضامین آثار خود را در قالب برنامه‌سازی و مجموعه‌های نمایشی در تلویزیون به تصویر بکشیم، حتی برخی از این موضوعات می‌تواند در استندآپ کمدی‌ها مورد استفاده قرار بگیرند، البته اگر نگاه کلیشه را کنار بگذاریم.
این پژوهشگر ادبی افزود: همانطور که گفته شد فقط که نباید سراغ برنامه‌های گفت‌وگومحور رفت. می‌توان میان‌برنامه‌ها و نماهنگ‌های کوتاه ساخت، اما به نوعی این شاعران را به تلویزیون آورد. البته صداوسیما انیمیشن‌هایی را درباره برخی از چهره‌ها ساخته است، اما باید آثاری باشد که در ذهن مخاطب ماندگار شود.
وی با اشاره به اینکه مفاخر ما را دیگران با نگاه خود معرفی می‌کنند، تصریح کرد: هالیوود اساطیر را از فرهنگ‌ها می‌گیرد و هر طور می‌خواهد روایت می‌کند و ما به جای اینکه وقت بگذاریم و این مفاخر را در کشور خود احیا کنیم، فقط نظاره‌گر هستیم. یک نکته مهم در تلویزیون بهره‌گیری از افرادی است که در حوزه ادبیات و به‌کارگیری اندیشه‌های این چهره‌های ادبی دغدغه دارند. حضور کسانی که بخواهند از این مفاخر روایت کنند، چه در قالب صحنه‌ای و چه برنامه تلویزیونی خود برگ برنده است، چون این مدل کار‌ها صرفاً نمی‌تواند کار‌های دستوری و سفارشی باشد.
مظاهری در پایان درباره دایره واژگان و اطلاعات مجریان نیز گفت: خواندن اشعار از شاعران مختلف به قدرت کلام کمک می‌کند. اجرا بیشتر از اینکه محصول پررویی و پرگویی باشد باید محصول مطالعه باشد.
