مساجدی که مسجدی تربیت نمی‌کنند

جوان آنلاین: حجت‌الاسلام حامد تقدیری، در کانال شخصی خود در پیام‌رسان «بله» نوشت: همیشه فکر می‌کردم مسجد خانه خداست و کلیدش به دست کسانی است که می‌خواهند مسجدی تربیت کنند. راستش را بخواهید در شروع فعالیت تبلیغی طلبگی‌مان در شهرری، در خیلی مساجد را زدیم، اما همیشه با هیئت امنایی مواجه شدیم که برایشان فقط وعده‌های نماز مهم بود و با حضور کودکان و نوجوانان مخالف بودند. این شد که ما همیشه برای کار‌های تربیتی‌مان خانه‌ای را اجاره می‌کردیم یا دست به دامان خیری می‌شدیم. 
اکنون ۱۰ سال از فعالیت مجموعه مادر و کودک حسنات می‌گذرد. شروعش با خانه خودمان بود. بعد‌ها که کار بزرگ‌تر شد، خانه‌ای اجاره کردیم. کمی که پیش رفتیم خیرینی که پول اجاره را داده بودند پس گرفتند و ما مشکل جدیدی را تجربه کردیم. هر سال به در خانه خدا می‌رفتیم که بارال‌ها ما جز تو کسی را نداریم و خودت کمک‌مان کن و در ناامیدی‌ها پنجره امیدی باز می‌شد و ما هر سال به مکانی کوچ می‌کردیم. یادم است وقتی شروع کردیم حرفی از مهد مادر و کودک نبود، دغدغه‌ام این بود این ساختار اسلامی را گسترش دهیم. اما الان که نگاه می‌کنم این مدل خیلی گسترش پیداکرده است. آقای وزیر آموزش و پرورش چند هفته پیش اولین مجوز مهد مادر و کودک را به نام حسنات امضا کردند و رسماً این مدل در نظام تعلیم و تربیت ما وارد شد. 
از سال گذشته با کمک دوستان، وقتی از همه‌جا ناامید بودیم، مسجدی را پیدا کردیم که آماده بود ما را میزبانی کند. ما هم خوشحال‌تر از همیشه که بالاخره کار تربیتی‌مان را به خانه خدا آورده‌ایم و چه برکتی از این بیشتر. دیگر می‌شد به بچه‌ها گفت، بچه مسجدی. هر وقت کودک و مادر می‌خواستند از خانه حرکت کنند و کودک سؤال می‌کرد مامان کجا می‌ریم؟ پاسخ می‌شنید، می‌رویم مسجد و این چقدر برای ما لذت‌بخش بود. 
پدرم همیشه می‌گفت ما مسجد می‌سازیم، اما کمتر به فکر ساختن مسجدی هستیم. تلاش کنید مسجدی بسازید. این شد که برای ما این توفیق خیلی گران‌قیمت بود. اما انگار این توفیق هم ماندگار و مستمر نبود و امشب با تصمیم هیئت امنا وقتی برای شروع سال جدید فعالیتی و شروع تربیت سرباز برای امام عصر (عج) آماده می‌شدیم نیمی از مکان ما گرفته شد که خادم بهره ببرد و عملاً دیگر فعالیت‌مان در مسجد قابل تحقق نیست و پایان حضورمان در این مسجد با برکت است. ما به این تغییرات عادت کردیم و یادمان نمی‌آید روزی بدون مشکل بوده باشیم، اما فکر می‌کنم اگر فقط مشکل هیئت امنای مساجد را حل کرده بودیم، مشکل مکان فعالیت خیلی از مجموعه‌های فرهنگی مردمی حل شده بود. مسجد همیشه خانه خداست، اما حیف کلیددارش نمی‌داند باید مسجدی تربیت کرد.