جوان آنلاین: الله کرم مشتاقی، فعال فضای مجازی در تلگرام نوشت:
"زنی بود سخت جگر آور"
درباره ام العبد؛ همسر شهید هنیه
مادران شهدا به حق شایسته‌ی عنوان "مادران اُمت" هستند. یکی از این زنان شیردل و زینب صفت، آمال هنیه، همسر شهید مبارز والا مقام، عارف مجاهد شهید حاج اسماعیل هنیه است.
او و همسرش اسماعیل هم سن هستند، آمال دختر عموی اسماعیل بود، هر دو در سال ۱۹۶۳ در اردوگاه شاطی در غزه به دنیا آمدند. پدربزرگ آنها احمد در سال ۱۹۴۸ توسط صهیونیست‌ها از روستای الجوره عسقلان اخراج شد (صالح بردویل عضو کنونی دفتر سیاسی حماس و شیخ شهید احمد یاسین نیز اصالتاً اهل این روستا هستند).
اسماعیل هنیه در کودکی پدرش عبدالسلام را از دست داد، سرپرستی او و هفت خواهر و برادرش را عموی آنها، محمد که پدر آمال بود بر عهده گرفت.
اسماعیل و آمال ۱۶ ساله بودند که با همدیگر ازدواج کردند. آمال در ۴۵ سال زندگی مشترک با اسماعیل هنیه همواره یاری‌گر او در راه جهاد و مبارزه بود. در سال‌های زندان و اسارت و تبعید و آنگاه که بار‌ها مورد ترور قرار گرفت، آمال، این شیرزن باوفای مجاهد همراه و همگام اسماعیل بود. او حتی در زمانی که شهید هنیه نخست وزیر فلسطین شد حاضر نبود خانه اش را از اردوگاه محل تولدش تغییر دهد.
سه فرزندش، نوه ها، عروس، ده‌ها تن از اعضای خانواده اش در راه آزادی قدس شریف فدا شده اند و حالا در کنار همه این افتخارات، به مقام والای همسری شهید رسیده.
سال‌ها پیش از یکی از فلسطینی‌ها در لبنان که بنظرم تاریخ زنده فلسطین است، درباره فعالیت‌های اجتماعی همسر یکی از نامداران فلسطین پرسیدم، گفتم چرا به او لقب "ام الفقراء فلسطین" داده اند، توضیحاتی داد و گفت این را بدان که ام الفقرا و ام الشهدا واقعی فلسطین "اُم العبد" بانو امال هنیه است. امروز حرف حکیمانه او را بیش از پیش درک می‌کنم.
وصف این بانوی بزرگوار مانند وصفی است که ابوالفضل بیهقی در کتاب تاریخ خود از مادر حسن بن محمد میکالی (حسنک وزیر) گفته:
و مادر حسنک زنی بود سخت جگرآور. چون [خبر مرگ پسرش را]بشنید جزعی نکرد چنان‌که زنان کنند؛ بلکه بگریست به‌درد، چنان‌که حاضران از درد وی خون گریستند؛ و ماتم پسر سخت نیکو بداشت و هر خردمند که این بشنید بپسندید.
