جوان آنلاین: دو فرزندی در دهه ۷۰ آغاز شد و بسیاری از خانواده‌ها به داشتن دو فرزند اکتفا کردند، شعار فرزند کمتر زندگی بهتر آنچنان در بین افکار مردم جای گرفته بود که دور شدن از آن امکانپذیر نبود. رفته رفته در اوایل دهه ۸۰ تک فرزندی در بین زوج‌ها رواج بیشتری پیدا کرد. بسیاری از زوجین با این هدف که همه امکانات برای یک فرزند مهیا شود داشتن یک فرزند را به جای چند فرزند ترجیح دادند تا جایی که امروز تک فرزندی در بین جوانان باب شده البته برخی از زوجین هم بر این باورند که به دلیل مشکلات اقتصادی باید قید بچه‌دار شدن را بزنند.
در واقع امروزه اکثر افراد جامعه به بهانه‌هایی همچون وضعیت اقتصادی و لزوم تربیت صحیح فرزندان از زیر بار مسئولیت شانه خالی می‌کنند و زندگی دو نفره را ترجیح می‌دهند و این نگرش کاملاً مغایر با آموزه‌های دینی است.
بی‌تردید یکی از مباحثی که در دین مبین اسلام بر آن تأکید شده، توکل بر خداوند و امید به رحمت و بخشش اوست و این مسئله در ازدواج و فرزندآوری هم بسیار سفارش شده است، چه اینکه اگر کسی با توکل واقعی به خداوند، اقدام به این امور کند، خدا نیز تنهایش نمی‌گذارد. درست است که فرزندآوری هم تربیت می‌خواهد و هم حداقل مخارجی برای تأمین معاش، اما آدمی برای رشد و رزقش باید تلاش کند و خیالش راحت باشد که کسی پشتش ایستاده است. مگر شده است کسی به خداوند اعتماد کند و جواب نگیرد؟
مردی به نام بکر ابن‌صالح می‌گوید برای ابوالحسن موسی بن جعفر (ع) نوشتم که پنج سال است از بچه‌دار شدن خودداری کرده‌ام زیرا خانواده‌ام بچه نمی‌خواهد و می‌گوید: بزرگ کردن ایشان به خاطر فقر و تنگدستی مشکل است، شما چه می‌فرمایید؟
حضرت در جواب نامه مرقوم فرمود: بچه بخواه که خداوند به آن‌ها روزی می‌دهد. همچنین آیه ۱۵۱ انعام می‌فرماید: «لا تَقْتُلُوا أَوْلادَکمْ مِنْ إِمْلاقٍ نَحْنُ نَرْزُقُکمْ وَ إِیاهُمْ؛ فرزندانتان را از بیم فقر نکشید، ما شما و آن‌ها را روزی می‌دهیم.» این دستور اسلام منظومه‌ای از معارف است. البته که به همین چند آیه نمی‌توان اکتفا کرد و خداوند بار‌ها و بار‌ها در سوره‌های مختلف نسبت به رزق و روزی اشاره دارد.
آیه ۶۰ سوره عنکبوت می‌فرمایند: «وَکَأَیِّنْ مِنْ دَابَّةٍ لَا تَحْمِلُ رِزْقَهَا اللَّهُ یَرْزُقُهَا وَإِیَّاکُمْ وَهُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ و (در کار رزق به خدا توکل کنید نه بر سعی خود که) چه بسیار حیوانات که خود بار روزی خود نکشند، خدا (بدون هیچ کوشش) به آن‌ها و هم به شما روزی می‌رساند، و او شنوا (ی دعای محتاجان) و دانا (به احوال بندگان) است».
همچنین آیه ۲ و ۳ سوره طلاق نیز می‌خوانیم: «وَ یرْزُقْهُ مِنْ حَیثُ لا یحْتَسِبُ وَ مَنْ یتَوَکلْ عَلَى اللّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ إِنَّاللّهَ بالِغُ أَمْرِهِ قَدْ جَعَلَ اللّهُ لِکلِّ شَیء قَدْراً و او را از جایى که گمان ندارد روزى مى دهد؛ و هر کس بر خدا توکل کند، کفایت امرش را مى کند؛ خداوند فرمان خود را به انجام مى رساند؛ و خدا براى هر چیزى اندازه‌اى قرار داده است!»
در آیه ۶ سوره هود می‌فرمایند: «وَمَا مِنْ دَابَّةٍ فِی الْأَرْضِ إِلَّا عَلَى اللَّهِ رِزْقُهَا وَیَعْلَمُ مُسْتَقَرَّهَا وَمُسْتَوْدَعَهَا کُلٌّ فِی کِتَابٍ مُبِینٍ و هیچ جنبنده در زمین نیست جز آنکه روزیش بر خداست و خدا قرارگاه (منزل دائمی) و آرامشگاه (جای موقت) او را می‌داند و همه احوال خلق در دفتر علم ازلی خدا ثبت است.»
همچنین در آیه ۳۹ سوره سبا می‌خوانیم: «قُلْ إِنَّ رَبِّی یَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ یَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ وَیَقْدِرُ لَهُ وَمَا أَنْفَقْتُمْ مِنْ شَیْءٍ فَهُوَ یُخْلِفُهُ وَهُوَ خَیْرُ الرَّازِقِینَ بگو خدای من هر که از بندگان خود را خواهد وسیع روزی یا تنگ روزی می‌گرداند و شما هر چه (در راه رضای حق) انفاق کنید به شما عوض می‌بخشد و او بهترین روزی دهندگان است.»
در آیه ۱۹ سوره شورا نیز می‌خوانیم: «اللَّهُ لَطِیفٌ بِعِبَادِهِ یَرْزُقُ مَنْ یَشَاءُ وَهُوَ الْقَوِیُّ الْعَزِیزُ خدا را به بندگان لطف و محبت بسیار است هر که را بخواهد روزی می‌دهد و او توانای مطلق و مقتدر و غالب است.»
مهم‌تر این است که خداوند متعال فرزند را نیز یک طور خاصی تعریف می‌کنند و توصیفات زیبایی برای فرزندآوری وجود دارد از جمله اینکه در آیه ۴۶ سوره کهف می‌خوانیم: «الْمالُ وَ الْبَنُونَ زینَةُ الْحَیاةِ الدُّنْیا وَ الْباقِیاتُ الصَّالِحاتُ خَیْرٌ عِنْدَ رَبِّکَ ثَواباً وَ خَیْرٌ أَمَلاً؛ (مال و فرزند، زینت زندگى دنیاست و باقیات صالحات [ارزش‌هاى پایدار و شایسته]ثوابش نزد پروردگارت بهتر و امیدبخش‌تر است!). در واقع فرزندان در کنار اموال به عنوان شکوفه‌ها و گل‌هایى معرفی می‌شوند که بر شاخه‌هاى درخت زندگی می‌رویند.»
به تصریح بخش انتهایی آیه یعنی: «الدُّنْیا وَ الْباقِیاتُ الصَّالِحاتُ خَیْرٌ عِنْدَ رَبِّکَ ثَواباً وَ خَیْرٌ أَمَلاً» این آیه ۱۲ سوره نوح مورد تأکید دیگری است که مطابق آن می‌خوانیم: «وَ یُمْدِدْکُمْ بِأَمْوالٍ وَ بَنینَ وَ یَجْعَلْ لَکُمْ جَنَّاتٍ وَ یَجْعَلْ لَکُمْ أَنْهاراً»؛ (و شما را با اموال و فرزندان فراوان کمک کند و باغ هاى سرسبز و نهرهاى جارى در اختیارتان قرار دهد)!
همچنین در آیات ۷۴ و ۷۵ سوره فرقان و در توصیف گروهی از رستگاران می‌خوانیم: «وَالَّذینَ یَقُولُونَ رَبَّنا هَبْ لَنا مِنْ أَزْواجِنا وَ ذُرِّیَّاتِنا قُرَّةَ أَعْیُنٍ وَ اجْعَلْنا لِلْمُتَّقینَ إِماماً * أُوْلئِکَ یُجْزَوْنَ الْغُرْفَةَ بِما صَبَرُوا وَ یُلَقَّوْنَ فی‌ها تَحِیَّةً وَ سَلاماً»؛ (و کسانى که مى‌گویند پروردگارا! از همسران و فرزندان‌مان مایه روشنى چشم ما قرار ده، و ما را براى پرهیزگاران پیشوا گردان* [آرى]آن‌ها هستند که درجات عالى بهشت در برابر شکیبایی‌شان به آنان پاداش داده مى‌شود و در آن، با تحیّت و سلام رو به رو مى شوند). در اینجا شاهدیم که مؤمنان راستین از خداوند می‌خواهند که فرزندان‌شان را یکی از عواملی که می‌تواند برای آن‌ها مایه «چشم روشنی» باشد قرار دهد.
