جالب است که بدانید دومین جایی که در جهان قربانی بمب‌های شیمیایی شد، منطقه‌ای بین «هلاله» و «نی‌خزر» در ۵۰ کیلومتری غرب ایلام بود. عراق این منطقه را ۲۳ دی‌ماه ۱۳۵۹، وقتی حتی ۴ ماه از آغاز یورش تحمیلی عراق به ایران نمی‌گذشت مورد حمله شیمیایی خود قرار داد. عراق که از همان اوایل حمله به ایران، برخلاف انتظارش در برخی مناطق کشورمان شکست خورده بود و از رویارویی با رزمندگان ایرانی در نبرد ناتوان بود، برای جبران ناکامی خود اقدام به استفاده از سلاح‌های شیمیایی کرد.
این حملات که در جنگ ۸ ساله عراق علیه ایران با وسایل و عوامل شیمیایی گوناگون نظیر بمب، موشک، راکت، توپخانه مین و ... انجام می‌شد، برای ناتوان کردن یا از پا در آوردن نیروهای نظامی ایران به کار می‌رفت. اما ماجرا از جایی دردناک می‌شود که بدانیم تنها رزمنده‌ها نبودند که مورد حملات شیمیایی عراق قرار می‌گرفتند، بلکه رژیم بعث مناطق مختلف مسکونی را نیز بطور گسترده تحت آماج حملات شیمیایی خود قرار می‌داد.
پس از آن حملات شیمیایی پی در پی در مناطق مسکونی و نظامی مختلف صورت می‌گرفت که گسترده‌ترین آن ساعت ۴ عصر ۷ تیرماه ۱۳۶۶ در شهر سردشت استان آذربایجان غربی اتفاق افتاد. این شهر ۱۲ هزار نفر جمعیت داشت که در این حمله بیش از ۸ هزار نفر از آن‌ها که شامل زن، مرد، پیر و جوان بودند دچار مجروحیت شیمیایی شدند. حدود هزار و ۵۰۰ نفر از آن‌ها در بیمارستان بستری شدند و ۱۱۰ نفر نیز به شهادت رسیدند.
در طول ۸ سال دفاع مقدس بر اساس آماری که عراق منتشر کرده، ۲۴۲ حمله شیمیایی به مناطق مختلف کشورمان انجام داده است، متأسفانه حملات شیمیایی عراق باعث و بانی مجروحیت بیش از ۱۰۰ هزار نفر از مردم کشورمان شده است.
البته طبق آمار «یسپری»، رئیس سازمان بین‌المللی استکهلم، جنگ عراق علیه ایران ۴۵ هزار مصدوم و ۵ هزار شهید شیمیایی بر جای گذاشته است. همچنین به تأیید دبیر کل سازمان منع سلاح‌های شیمیایی، در ایران هنوز ۳۰ هزار نفر از مجروحیت ناشی از حمله‌های شیمیایی عراق رنج می‌برند. بنابراین جمهوری اسلامی ایران اگرچه اولین قربانی سلاح‌های شیمیایی در جهان نیست، اما یکی از بزرگ‌ترین‌های آن در مناطق مسکونی و غیر نظامی کشورمان رخ داده است.
