پشت سر هر مفقودی، افراد بی‌شماری هستند که از غم و اندوه و بلاتکلیفی ندانستن از سرنوشت و مکان عزیزانشان رنج می‌برند و با عواقب متعددی که بر زندگی‌شان می‌گذارد دست و پنجه نرم می‌کنند.
در نتیجه درگیری‌ها در سراسر جهان، هزاران نفر از جمله کودکان، هر ساله از مرزها، صحرا‌ها و دریا‌ها در جستجوی امنیت و زندگی بهتر عبور می‌کنند.
چنین جابجایی‌هایی اغلب خطرات زیادی از جمله خطر ناپدید شدن را به همراه دارد. در سراسر جهان پرونده‌های مفقودان در حال افزایش است.
درگیری‌های مسلحانه، خشونت، بلایای طبیعی و مهاجرت از جمله دلایل اصلی ناپدید شدن افراد هستند.
پشت سر هر مفقودی، افراد بی‌شماری هستند که از غم و اندوه و بلاتکلیفی بی خبری از سرنوشت و مکان عزیزانشان رنج می‌برند و با عواقب متعددی که بر زندگی‌شان می‌گذارد دست و پنجه نرم می‌کنند.
در کنار درد وحشتناکی که تنها با گذشت سال‌ها بیشتر می‌شود، آنها اغلب با مشکلات روانی-اجتماعی، اداری، حقوقی و اقتصادی متعددی روبرو هستند.
برای خانواده‌های مفقودان، تلاش برای یافتن عزیزانشان ادامه دارد. آنچه این خانواده‌ها بیش از همه می‌خواهند بدانند سرنوشت و محل بستگان گمشده خود است. تا زمانی که آنها پاسخی نداشته باشند، انتظار برای عزیزانشان ادامه خواهد داشت.
چه مغرب، چه دریای مدیترانه، یا حتی در آمریکای مرکزی خشونت یا درگیری باعث می‌شود افراد مفقود شوند. خانواده ها، خاطرات و زندگی‌ها را به جا می‌گذارند. این موضوعی است که شایسته توجه و واکنش بیشتر در سراسر جهان است.
کمیته بین‌المللی صلیب سرخ بیش از ۱۵۰ سال تجربه در جمع‌آوری داده‌ها (با رعایت محرمانگی آنها) و جستجوی افرادی دارد که در جریان درگیری‌ها و سایر موقعیت‌های خشونت آمیز ناپدید شده‌اند. موضوع افراد مفقود شده یکی از مخرب‌ترین و طولانی‌ترین اثرات جنگ‌های گذشته و درگیری‌های مسلحانه کنونی در سراسر جهان است.
حل و فصل پرونده یک فرد گمشده اغلب یک فرآیند پیچیده و طولانی است و تلاش خانواده‌ها برای جستجو اغلب برای سال‌ها و دهه‌ها ادامه دارد. در طول این دوران سخت، خانواده‌های مفقودان در حرکت دائمی هستند - در جستجو، نگاه کردن، تعجب، به یاد آوردن و از دست دادن عزیزانشان.
خانواده‌های افراد ناپدید شده با یک کشمکش عاطفی دائمی روبرو هستند که با اکثر اشکال دیگر غم و اندوه قابل مقایسه نیست. آنها از پدیده‌ای به نام «فقدان مبهم» رنج می‌برند - نوعی غم که جنبه‌های روانی و اجتماعی را در بر می‌گیرد.
همه ساله در روز ۳۰ آگوست (۸ شهریور) با گرامیداشت روز جهانی ناپدیدشدگان، می‌خواهیم در کنار خانواده‌های مفقودین باشیم، همبستگی خود را اعلام کنیم و همراه با آنها یاد و خاطره بستگان مفقود شده‌شان را گرامی بداریم.
لازم است این خانواده‌ها بدانند که عزیزانشان فراموش نمی‌شوند. آنها تنها نیستند.
می‌توان از این فجایع جلوگیری کرد. باید تمام تلاش‌ها برای جلوگیری از مفقود شدن حتی یک نفر انجام شود.
