ارتباط با مسئولان دولت سیزدهم به‌ویژه مسئولان حوزه اقتصادی، به این سادگی ممکن نیست؛ شاید علت این امر را باید نخست در باور نداشتن به جایگاه رسانه و البته نبود مشاوران رسانه‌ای قوی جست‌وجو کرد تا بتوانند جایگاه رسانه و نحوه استفاده درست از آن را تبیین کنند. این در حالی است که کشورمان از سال ۱۳۹۷ درگیر یک کارزار اقتصادی- روانی تحمیلی است و قاعدتاً باید به رسانه به‌عنوان یک متغیر مؤثر در سرنوشت این کارزار توجه می‌شد ولی آنچه در عمل شاهد بودیم و هستیم، برخلاف چنین الزامی است.
اینکه معاون هماهنگی فلان وزارتخانه اقتصادی، واحد رسانه‌ای مجموعه‌اش را توبیخ کند چرا خبر و عکس من دیر منتشر شده است یا معاون حقوقی همان مجموعه عصبانی شود که چرا فلان رسانه عکس مرا کار نکرده است یا دغدغه مدیرکل حوزه وزارتی آن، کیفیت عکس‌های شخصی برای آرشیو روز مبادا باشد، یعنی فقر فهم رسانه مستتر است و صدالبته مسئله پاسخگویی به‌شبهات مردم و اقناع افکار عمومی نزد آنان
ارزش ندارد.
البته انتظار نمی‌رود مسئولان با آرای افرادی همچون «هربرت شیلر» نظریه‌پرداز و منتقد برجسته امریکایی و واضع نظریه «امپریالیسم فرهنگی» آشنا باشند و بدانند هدف کانونی رقیب ما در کارزار اقتصادی- روانی، کنترل شبکه‌های ارتباطی و اطلاعاتی به منظور به دست گرفتن «هسته مرکزی رفتار انسانی» و به عبارتی «کنترل تفکر و اندیشه» است، بلکه این انتظار وجود دارد با بهره‌گیری از متخصصان غیرجناحی رسانه‌ای با فرآیند انتخاب ضابطه‌ای و غیررابطه‌ای، ضمن تنویر افکار عمومی در عصر بمباران اطلاعاتی غالباً ناصحیح، به‌اقناع افکار عمومی و همراه‌سازی توده مردم کمک کنند.
همچنین داشتن «پیوست رسانه»ای برای اقداماتی که بناست انجام شود، نه یک اختیار، بلکه یک الزام است؛ موضوعی که ظاهراً برای دولت با وجود اذعان رئیس قوه مجریه، محلی از اعراب ندارد و واحد روابط عمومی نهاد‌های مختلف، صرفاً به برآورده کردن انتظارات شخصی مقامات بسنده می‌کنند. شوربختانه اگر غیر از این نیز رفتار شود، با یک تلفن یا چرخش امضای مافوق، مسئول واحد روابط عمومی و رسانه‌ای به‌راحتی حذف می‌شود. این یکی از تبعات بیماربودن ساختار حکمرانی است.
سید ابراهیم رئیسی ۲۶ آبان ۱۴۰۱ در همایش «جهاد تبیین و اطلاع‌رسانی هنرمندانه» با تأکید بر اینکه «همه اقدامات دولت باید پیوست رسانه‌ای و فرهنگی داشته باشند»، گفت: «صرف یک تصمیم‌گیری کافی نیست، به‌واسطه پیوست فرهنگی باید مشخص شود که مخاطب این تصمیمات و دلایل آن‌ها چیست؟ یک اطلاع‌رسانی هنرمندانه، متعهدانه و مستمر ضروری است تا درستی یک تصمیم مشخص شود.» حال با گذشت ۲۲ ماه و ۱۷ روز از مسئولیت دولت سیزدهم، خبری از پیوست رسانه‌ای نیست و قضاوت درباره «اطلاع‌رسانی هنرمندانه» نیز برعهده
مخاطبان است.
اقدامات اقتصادی دولت طی ۶۶۳ روز گذشته، اگر به خوبی اطلاع‌رسانی می‌شد، شاید با این حجم از بی‌اعتمادی افکار عمومی نسبت به شایستگی قوه مجریه مواجه نبودیم. البته که ضعف برخی وزارتخانه‌های اقتصادی در تنظیم امور معیشتی مردم بر سایر عملکرد‌ها نیز سایه انداخته است و مانع دیده شدن آن‌ها می‌شود، ولی در بخش‌های مختلف، اقدامات قابل دفاعی انجام گرفته است که به‌خوبی به اطلاع مردم نرسیده است. روایت وزیر نفت در گفتگو با «جوان» بخشی از اقداماتی است که شاید به‌خوبی درباره آن‌ها اطلاع‌رسانی
نشده است.
«افزوده شدن ۴۰ میلیون متر مکعب به تولید گاز در سال ۱۴۰۱»، «اضافه شدن ۴۰ میلیون متر مکعب به ظرفیت تولید گاز تا پایان سال»، «ورود نفت به کانال ۳ میلیون بشکه‌ای به لحاظ عملکردی»، «سرمایه‌گذاری ۸۰۰ میلیون دلاری برای افزایش ظرفیت تولید نفت در سال گذشته»، «افزایش درآمد‌های ارزی با دیپلماسی فعال انرژی»، «نهایی شدن مخازن پروژه «ایران ال ان جی» و بهره‌برداری از نیروگاه آن»، «ورود به زنجیره ارزش مازوت برای اولین بار»، «آغاز احداث خط لوله فرآورده بندرعباس- جنوب کرمان»، «انعقاد قرارداد‌های سرمایه‌گذاری و صادرات گاز» و «آغاز دو پروژه کلیدی ذخیره‌سازی انرژی» از جمله خبرهای وزیر نفت در گفتگو با «جوان» است که هرکدام فرصت جداگانه‌ای برای تبیین می‌طلبد.
