مثل همیشه هیچ اتفاقی رخ نداد. این همه سروصدا و این همه جاروجنجال، این همه بگیر و ببند و این همه سند رو کردن دست‌آخر هیچ چیزی نداشت. اصلاً انگار همه از یک قماش هستند، چه آنکه خورده و برده و چه آنکه با سروصدا حرف از برخورد می‌زند.
این روز‌ها فتح‌الله‌زاده با خیال راحت به دوران مشعشع مدیریتش در استقلال می‌نگرد بدون اینکه نگران پاسخگویی باشد. تازه به این نتیجه هم رسیده که چه اشتباه بزرگی کرد وقتی به عنوان مدیرعامل مستعفی استقلال رفت و در آنتن زنده تلویزیون مقابل رئیس سازمان خصوصی‌سازی نشست؛ هم تحقیر شد و هم مشخص شد که چگونه میلیاردها‌میلیارد تومان را یا به باد داده یا برای خودش برداشته است. اگر نمی‌رفت حتی این‌ها هم رو نمی‌شد و حالا سر را حتی بالاتر از این روز‌ها هم می‌گرفت!
فتح‌الله‌زاده هم مثل تمام آن‌هایی که یک روز با سر پایین و سروصدا رفتند تا منتظر برخورد و مجازات باشند، رفت. حالا اگر شما برخورد یا مجازاتی نسبت به مدیران قبلی دیده‌اید منتظر باشید تا در خصوص فتح‌الله‌زاده هم ببینید. اصلاً بیایید از بزرگ فوتبال شروع کنیم؛ مگر کسی با مهدی تاج برخورد کرد؟ هنوز هم تصویر چهره عرق‌کرده‌اش در مجلس جلوی چشممان است، وقتی با ترس مقابل نمایندگان مدعی احقاق حق مردم نشست، اما نمایندگان پرسروصدا کاری نکردند جز رجزخوانی بیهوده و دو سال بعد تاج وقیح‌تر از قبل به فدراسیون فوتبال برگشت. تمام خسارت‌های به بار آمده هم از بیت‌المال و جیب مردم پرداخت شد. یک رده پایین‌تر که بیایم، می‌رسیم به مدیری به نام مصطفی آجرلو که هرچه سند از او رو می‌شود، آزادانه‌تر در شهر قدم می‌زند و به ریش همه می‌خندد. نه خبری از توبیخ است و نه برخورد. اوضاع این روز‌های استقلال هم اصلاً ربطی به او ندارد، اصلاً او لطف کرده که پذیرفته در برهه‌ای از زمان مدیریت استقلال را برعهده بگیرد. حالا اگر «گندی» هم بالا آمده حتماً ایراد از خود استقلال بوده و نباید به مدیریت آجرلو ایراد گرفت. به هر حال مصطفی خان این روز‌ها دست در جیب با خیال راحت در شهر می‌چرخد و به دوستان و آشنایان سر می‌زند و برای آینده برنامه‌ریزی می‌کند.
این دو نمونه بارز را بگذارید کنار نمونه‌های قبلی مانند انصاریفرد، افتخاری، فتحی، رویانیان و سعادتمند که در استقلال و پرسپولیس هر کاری دلشان خواست کردند و رفتند؛ حالا به این سؤال پاسخ دهید که چرا یکی مثل فتح‌الله‌زاده باید نگران برخورد یا توبیخ و تنبیه باشد؟! این رسم فوتبال ایران است که هرچه بیشتر بخوری و ببری و بیت‌المال را بالا بکشی، موفق‌تری. تازه امثال فتح‌الله‌زاده می‌توانند امیدوار باشند که روزی برگردند و حتماً در این فکر هم هستند. مگر فتح‌الله‌زاده چه از سعادتمند در سوءمدیریت و بیت‌المال‌خوری کمتر دارد؟ چرا سعادتمند باید برای برگشتن به استقلال دست و پا بزند و لابی کند، اما فتح‌الله‌زاده نه؟ اصلاً مگر مهدی تاج برنگشت؟ «ویلموتس گیت» به عنوان یکی از ننگین‌ترین قرارداد‌های فوتبال ایران تا ابد در ذهن‌ها ماندگار شده، اما مهدی تاج برگشت. پس فتح‌الله‌زاده هم روزی برمی‌گردد، چون در فوتبال ایران هرچه بیشتر دزد باشی بیشتر می‌مانی. زیاد هم به سروصدا‌ها توجه نکنید، گفتیم که همه از یک قماش هستند و هیچ برخوردی هم صورت نمی‌گیرد.
