جوان آنلاین: گله‌های گاه و بیگاه نشان از آن دارد که با وجود موفقت‌های بی‌شمار ورزشکاران پارالمپیکی ایران در سطح جهانی، نگاه مسئولان آنطور که باید و شاید تغییر نکرده و همچنان کمبود امکانات و زیرساخت‌های مناسب یکی از چالش‌های اساسی این حوزه است، به‌طوری‌که حالا بعد از مربیان و بازیکنان، نوبت به مسئولان این حوزه رسیده که تأکید کنند با وجود استعداد‌های فراوان، عدم حمایت‌های لازم، مانع از پیشرفت بیشتر ورزش‌های پارالمپیکی شده است.
رشته‌های پارالمپیکی ایران در سال‌های اخیر عملکرد قابل توجهی در میادین مختلف بین‌المللی داشته و پرچم پرافتخار ایران را مکرراً در آسیا و جهان به اهتزاز در‌آورده‌اند. با این حال حتی کسب مدال‌های متعدد و افتخارات پی‌درپی‌هم نتوانسته تغییری در شرایط و امکانات ورزشکاران این حوزه ایجاد کند. شاید به همین دلیل است که مظلومی، رئیس فدراسیون ورزش نابینایان و کم‌بینایان تأکید دارد ما را براساس امکاناتی که داریم، قضاوت کنید: «واقعیت‌ها را باید دید. اگر جوانان را به ورزش تشویق می‌کنیم باید به آنها بگوییم کجا بروند. چگونه استعدادیابی کنیم و پشتوانه‌سازی انجام دهیم وقتی هفت استان ما دفتر هیئت و ۲۰ استان سالن تخصصی ندارند. عملکرد خوبی در پارالمپیک پاریس داشتیم، اما انتظار مدال از ورزشکاران پارالمپیکی زیاد و حق ما بهتر از اینهاست. برای قضاوت نتایج باید امکانات در اختیار را بررسی کرد. ما در رشته‌هایی، چون گلبال، جودو و شنا اصلاً سالن و استخر نداریم و در دوومیدانی که سالن داریم، امکانات لازم را نداریم!»
البته این مسائل بار‌ها و بار‌ها از سوی رئیس فدراسیون نابینایان و کم‌بینایان برای پیگیری و حل و فصل مطرح شده، اما هنوز به نتیجه‌ای که باید نرسیده است: «همه ما را دوست دارند و مشکلاتمان را که می‌گوییم چشم می‌گویند، اما اینکه چه زمانی قرار است کار انجام شود را باید مسئولان بگویند. برای نمونه، زمان سلطانی‌فر زمینی در آزادی به ما داده شد، اما هنوز خبری از آن نیست. همانطور که در دولت قبل، مشکلات را مطرح کردیم و رئیس دولت درخواست ما را برای رفع آنها ارجاع دادند، اما هنوز منتظر نتیجه هستیم. باید قبول کنیم قهرمانان ما سن‌شان بالاست، از این‌رو نیاز به پشتوانه‌سازی دارند. من قبول دارم که استعدادیابی مهم‌تر از قهرمانی است، اما با کدام شرایط، امکانات و زیرساخت‌ها؟! هرچند کمبود امکانات باعث نشده دست از کار بکشیم، شاهد ما نیز هاجر صفرزاده است. دختر ایرانی که از دل کمبود امکانات به جهان معرفی شد و در پارالمپیک کولاک کرد. استعداد‌هایی که امیدواریم با وجود تمام مشکلات همچنان در شناسایی و شکوفایی آنها موفق عمل کنیم، ولی برای طی کردن موفق این مسیر به حمایت مسئولان هم نیاز داریم.»
گلایه‌های مظلومی، حرف این روز‌های اکثر مدیران، مسئولان و ورزشکاران پارالمپیکی است. گلایه‌هایی که علی‌اصغر هادی‌زاد، رئیس انجمن پارادوومیدانی ایران نیز به شکلی دیگر آن را بیان می‌کند: «وقتی در قلب اروپا یک استادیوم برای پارادوومیدانی پر می‌شود، نشان از اهمیت این رشته دارد. رشته دوومیدانی از جمله رشته‌های پرمدال در المپیک و پارالمپیک به‌شمار می‌رود و تاکنون ۵۷ درصد از مدال‌های پارالمپیکی ایران توسط این رشته به دست آمده است. رشته‌ای که در ادوار مختلف پارالمپیک نتایج بسیار خوبی کسب کرده و در پاریس نیز با چهار مدال طلا نقش مهمی در جایگاه کاروان ایران داشت، اما هنوز زیرساخت و کمپ تخصصی برای پارادوومیدانی نداریم و به‌رغم استقبال زیاد از این رشته به دلیل مشکلات زیرساختی و نبود فضا و کمپ تخصصی، مجبوریم مسابقات را براساس رده سنی، کلاس‌بندی و میزان معلولیت، آن‌هم در چند دوره برگزار کنیم، چراکه اگر بخواهیم به صورت متمرکز و با حضور رده‌های سنی مختلف برگزار کنیم با استقبال بیش از ۲ هزار ورزشکار مواجه می‌شویم!» در واقع براساس گفته‌های هادی‌زاد، فقر امکاناتی بزرگ‌ترین دغدغه رئیس انجمن پارادوومیدانی است: «با دستور وزیر ورزش، شرایط تمرین کردن در مجموعه ورزشی شهید شیرودی مهیا شده، اما این برای کوتاه‌مدت است و ما در بلندمدت به یک کمپ تخصصی نیاز داریم. همه می‌دانند که در تهران امکانات تخصصی به معنای واقعی در اختیار پارالمپیکی‌ها نیست و ما مجبوریم اردو‌ها را به صورت غیرمتمرکز در چند استان برگزار کنیم که این خود موجب ایجاد مشکلات فراوانی می‌شود، چراکه آفتاب انقلاب تنها کمپ تخصصی دوومیدانی کشور است که آن‌هم امکانات لازم برای توان‌یابان و نابینایان را ندارد. ورزشکاران این حوزه نیاز به امکانات و شرایط خاص دارند و نمی‌شود اردو‌های آنان را هر جایی برگزار کرد. حتی هتل‌های محل اسکان آنان نیز باید خاص باشد، به همین دلیل، اولویت اول پارادوومیدانی ایران ایجاد یک کمپ تخصصی برای این رشته است.»
رئیس انجمن پارادوومیدانی همچنین معتقد است ایران از نظر استعداد و توانایی جایگاه قابل توجهی در حوزه رشته‌های مختلف پارالمپیکی دارد، اما نبود زیرساخت‌های مناسب، امکانات تخصصی و حمایت‌های مالی، مانع از پیشرفت حداکثری ورزشکاران این حوزه شده است، خصوصاً که در این حوزه، هدف از برپایی اردو‌های متمرکز تنها تمرین و آماده‌سازی نیست و علاوه بر مسائل فرهنگی باید به لحاظ پزشکی نیز بر عملکرد قهرمانان نظارت و مرتباً کلاس‌های آسیب‌شناسی برگزار شود، همین موارد است که لزوم ساخت کمپ تخصصی برای پشتوانه‌سازی در این حوزه را به رخ می‌کشد.
