سرویس فرهنگ و هنر جوان آنلاین: تئاتر مقاومت سال‌ها به عنوان دغدغه فرهنگی و یکی از جریان‌ساز‌ترین موضوعات تئاتری کشور مطرح بوده است، اما به دلایل مختلفی اکنون فعالان هنر نمایش و افرادی که در حوزه تئاتر مقاومت فعالیت داشته‌اند، شرایط آن را مطلوب نمی‌دانند. مهرداد رایانی‌مخصوص، نویسنده و کارگردان تئاتر می‌گوید: تئاتر مقاومت به عنوان جریان مستمر و مداوم در تئاتر کشور حضوری جدی ندارد و بیشتر متکی بر اتفاقات مقطعی و مناسبت‌هایی نظیر جشنواره‌ها و وقایع مقطعی است. در تمامی استان‌های کشور نهاد‌ها و ارگان‌هایی را نظیر بنیاد حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس و بسیج هنرمندان کشور داریم که از لحاظ امکانات سخت‌افزاری می‌توانند به بنیاد فرهنگی روایت فتح و انجمن تئاتر انقلاب و دفاع مقدس کمک کنند.
رایانی‌مخصوص ادامه می‌دهد: به نظرم برای این ارگان‌ها که بودجه و امکانات مادی و معنوی هم دارند، کار چندان سختی نباید باشد که برای تداوم جریان مستمر تئاتر مقاومت برای گروه‌های نمایشی استان‌ها یک سالن اجرا و یک پلاتو برای تمرین فراهم کنند، تجمیع ظرفیت‌های این سه ارگان می‌تواند اتفاقات خوبی را در عرصه تئاتر مقاومت کشور رقم بزند.
وی خاطرنشان می‌کند: در حال حاضر جایگاه انجمن تئاتر این نیست و باید فراتر از برگزاری جشنواره و اتفاقات مقطعی زودگذر و ناپایدار عمل کند. این پژوهشگر تئاتر با تأکید بر اینکه حضور انجمن تئاتر انقلاب و دفاع مقدس به صورت جدی در سپهر هنر‌های نمایشی کشور نیازمند برنامه جامع و مدونی است که باید عملیاتی و اجرا شود، یادآور می‌شود: این اتفاق باید رخ دهد تا شاهد حضور هنرمندان جوان و بازگشت مجدد هنرمندان پیشکسوت در این حوزه باشیم.
رایانی‌مخصوص در پایان یادآور می‌شود: انجمن تئاتر در این سال‌ها اقداماتی را در حوزه سیاستگذاری‌های کلان انجام داده است، مثل سند چشم‌انداز تئاتر مقاومت که متأسفانه ناتمام ماند. این اقدام عمل بسیار خردمندانه‌ای بود و ما نیازمند چنین طرح جامع و مدونی برای اعتلای تئاتر مقاومت در کشور هستیم. اگر می‌خواهیم چشم‌اندازی برای افق‌های دوردست در آینده داشته باشیم، داشتن برنامه‌ای جامع و مدون به انضمام بودجه و امکانات مادی و معنوی، از مواردی است که هم برای تئاتر مقاومت و بالاتر از آن تئاتر کشور مورد نیاز است.»
حمیدرضا نعیمی، بازیگر، نویسنده و کارگردان تئاتر نیز درباره شرایط تئاتر مقاومت، نظر مشابهی دارد و می‌گوید: در روزگاری که حال و روز تئاتر کشور بهتر از این بود، حال و روز تئاتر مقاومت خوب نبود الان که حال و روز تئاتر ما، ناامیدانه‌ترین، بی‌برنامه‌ترین و ترسناک‌ترین وضعیت خود را داراست از تئاتر مقاومت چه انتظاری داریم؟ تئاتر مقاومت از ابتدا مظلوم بوده و مظلوم باقی مانده است. این مظلومیت در حمایت مادی نیست و باید این مظلومیت را در حمایت معنوی از جریان تئاتر مقاومت جست‌وجو کنیم.
نویسنده نمایش «امشب دیگر مهره‌های پشتم نی‌لبک می‌زنند»، ادامه می‌دهد: ما دوران جنگ تحمیلی و دورانی که باید خیلی چیز‌ها روشن می‌شد را سپری کردیم و باید از تجربه‌های آن دوران بهره ببریم. نعیمی تأکید می‌کند: ما اگر می‌توانستیم فداکاری‌ها، رشادت‌ها، نوع مدیریت‌ها، عوامل پیروزی و شکست‌ها، عوامل خلاقیت‌ساز و نبوغ نخبه‌ها را از دیدگاه هنرمندانه هنرمند و البته با نوع نگاه منصفانه و در فضایی بدون خوردن انگ و برچسب روایت کنیم، قطعاً شرایط از این حالت بیرون می‌آمد و بهتر می‌شد.
وی می‌گوید: متأسفانه الان رابطه جریان تئاتر مقاومت با ملت در شرایط خوبی نیست و در کمترین حالت خودش است. اکنون به علت نوع نگاه متولیان دیگر به نظر می‌رسد رغبتی برای استقبال از آثار تئاتر مقاومت در کشور وجود ندارد که این امر به عوامل متعددی برمی‌گردد و باید در جای خودش و از منظر کارشناسی بدان پرداخته شود.»
تئاتر مقاومت اگر چه سال‌هاست به دلیل برگزاری جشنواره تئاتر مقاومت، حضوری جدی در فضای جشنواره‌ای تئاتر دارد، اما نیازمند آن است که با تولید و اجرای آثاری که مخاطب خارج از جشنواره دارد، به عنوان یک جریان تئاتری در تماشاخانه‌ها حضوری مؤثر داشته باشد.
