سرویس بین الملل جوان آنلاین: یک خبر خوب رفقا! جواب مشکل سیستم انتخاباتی آمریکا را پیدا کرده ایم!
اصلا چرا به یک جواب احتیاج داریم؟ خب، چون سیستم انتخاباتی ما... چطور می‌گویند... توده‌ای مدفوع سگ متعفن بویناک پلشت گنداب کرم زده بوگرفته عفن پر از فضله موش و سوسک مرده‌های بوگندویی، چون میچ مک کانل است. این‌هایی را که نوشتم نقل قولی است از نشریه پزشکی لنست (به گمانم).
ولی هول نکنید: اخیرا قابل اطمینان‌ترین شرکت‌ها اعلام کرده که قرار است بی آنکه ذره‌ای به فکر خودش باشد، به شکلی میهن پرستانه امنیت انتخابات‌های ما را تامین کند. شرکت کوچکی که اداره آن را خام گیاهخواران در دست دارند و سوختش را عشق تامین می‌کند. اسم این شرکت «مایکروسافت» است (عذرتان موجه است اگر تا حالا اسمش هم به گوشتان نخورده باشد.)
عناوین خبری اخیر پر طمطراق و هیجان آورند: «مایکروسافت ابزار‌های نرم افزاری را برای تامین امنیت انتخابات‌ها عرضه می‌کند»، «مایکروسافت در نظر دارد روند رای گیری را با نرم افزار «الکشن گارد» نوسازی و ایمن کند.»
آیا چیزی ایمن‌تر از نرم افزاری که نام «الکشن گارد» را روی آن گذاشته اند وجود دارد؟! از کلمه «گارد» هم به درستی در نام آن استفاده شده. این کلمه درست همانقدر پر قدرت و مورد اعتماد است که کلمه ای، چون قوز گارد، یک روغن واقعی که باید آن را روی فضولات فرد اسپری کرد. برای من به درستی روشن نیست که چرا یک نفر باید آن را روی فضولات یک نفر دیگر اسپری کند، ولی شاید این کار موجب ایمن شدن انتخابات‌های شما شود، هان؟
به هر حال مایکروسافت در حال قالب کردن الکشن گارد به ماست، ولی اصلا لازم نیست نگران این باشید که ما آمریکاییان به لطف کارآیی، کارآمدی و پاسخگویی نرم افزار مذکور از قید و بند دنبال کردن مناظره‌های عمومی طاقت فرسا خلاص خواهیم شد. به نوشته مینت پرس «تاکنون نیمی از تولید کنندگان ماشین‌های رای گیری و برخی از دولت‌های ایالتی تصمیم گرفته اند برای انتخابات عمومی سال ۲۰۲۰ این فناوری را به کار بگیرند.» بسیار به ندرت پیش می‌آید که یک بحث و گفتگوی عمومی بتواند موی دماغ رسانه‌های ما شود یا عرصه گفتمان اجتماعی ما را به تنگ آورد.
مایکروسافت نرم افزار الکشن گارد را یک کیت نرم افزاری منبع باز توصیف می‌کند که رای گیری را ایمن، در دسترس‌تر و کارآمدتر از تمام شیوه‌های گذشته خواهد کرد.» عجب واژگان گوش نوازی؛ آزاد و منبع باز!
ویتنی وب از سایت مینت پرس اخیرا در مورد الکشن گارد گزارشی منتشر کرده (و در واقع بخش عمده اطلاعاتی را که در یادداشتش آورده نیز از «افشاگری اثرگذار» خودش اقتباس کرده است). او در گفتگویی با یاشا لواین روزنامه نگار به نقل از او نوشته بود: «چیزی که از واژه منبع باز به انسان منتقل می‌شود، لعابی از باز بودن است که این فکر را در انسان به وجود می‌آورد که هزاران نفر کد‌ها را مورد بررسی قرار داده اند و تک تک باگ‌های احتمالی را شناسایی کرده اند. اما عملا عده بسیار اندکی فرصت و توانایی لازم را برای بررسی این کد‌ها دارند. در نتیجه این ایده که کد منبع باز شفافیت بیشتری دارد در واقع حقیقت ندارد.»
و همانطور که ویکی لیکز با افشای «کیف ۷ سیا» ثابت کرد، وقتی سیا حفره‌هایی را در این کد مهم کشف کرد، موضوع را برای مردم آمریکا فاش نکردند. آن را برای خودشان نگه داشتند تا محرمانه از آن بهره برداری کنند. این همان کاری است که می‌توان با الکشن گارد نیز انجام داد.
رسانه‌هایی که خبر الکشن گارد را منتشر کرده اند ردیف گیج کننده‌ای از تمهیدات امنیتی انتخابات را نیز به صف کرده اند. من فهرستی از این موازین امنیتی را فهرست می‌کنم و فهرست خودم را با قدرتمندترین این موازین شروع و به کم قدرت‌ترین آن‌ها ختم می‌کنم:
۱. کدگذاری هومومورفیک
۲. صفحه کلید‌های ضد آب
تصور می‌کنم که بعضی هایتان از خواندن چنین فهرست طولانی و گیج کننده‌ای داغ کرده باشید. کمی به خودتان استراحت بدهید، بگذارید ذهنتان نفسی تازه کند و چند دقیقه دیگر دوباره برای خواندن بقیه این مطلب به سراغ آن بیایید. راستی مورد دوم من درآوردی است.
تصدیق می‌کنم که عبارت «کدگذاری هومومورفیک» به طرز عجیب و غریبی معرکه به نظر می‌آید. کلمه «هومومورفیک» کاری می‌کند که انسان پیش خودش فکر کند که احتمالا منظور از آن، حضور یک عضو همجنسگرا در میان جمع مردان ایکس است. ولی در واقع هومومورفیک نوع انعطاف پذیری از کدگذاری است که به گفته خوره‌های کار کدگذاری، ظاهرا شکلی امن‌تر یا خیلی پرطرفدار از کدگذاری نیست، آنچنان که می‌گویند. نمی‌خواهم بیشتر وارد جزئیات کار شوم، ولی به نظر می‌رسد کارشناسان اتفاق نظر دارند که کدگذاری هومومورفیک موجب نمی‌شود که انتخابات ما به یک دیوار غیرقابل نفوذ پیرامون دمکراسی و در سراسر جهان شهره شود.
آنطور که وب اشاره می‌کند در راس عوامل یک لایه اضافه از نگرانی از گذشته مایکروسافت به خصوص تاریخچه همکاری آن با سازمان‌های دولتی آمریکایی برای دورزدن کدگذاری‌ها وجود دارد.
پس شرکتی قرار است کدگذاری انتخابات ما را انجام دهد که در پیشینه آن موارد متعددی از کمک کردن به دولت آمریکا برای شکستن کدگذاری‌ها مشاهده می‌شود. این کار درست مثل این است که یک سیستم برای دوپینگ در ورزش بیسبال طراحی شود و سپس از سامی سوسا برای انجام این کار کمک خواسته شود.
با این حال افتادن این کار به دست مایکروسافت حتی از این هم بدتر است، چون فقط مایکروسافت نیست که در این کار دخیل است. آن‌ها دراین کار با یک موسسه امنیت سایبری به اسم گالوئیز نیز مشارکت دارند. آنطور که ویتنی وب می‌نویسد: «هر چند که این شرکت خود را به عنوان یک «شرکت تحت مالکیت و اداره آمریکا که به طور خصوصی اداره می‌شود» توصیف می‌کند، سوابق منتشر شده نشان می‌دهند که تنها سرمایه گذاران گالوئیز، دارپا (سازمان پروژه‌های تحقیقات پیشرفته دفاعی) و دفتر تحقیقات نیروی دریایی هستند که هر دو از زیرمجموعه‌های وزارت دفاع محسوب می‌شوند.»
موضوع را فهمیدید؟ گالوئیز اداعا می‌کند که شرکتی خصوصی است، اما تنها سرمایه گذار آن «پنتاگون لعنتی» است. اگر بخواهیم واژگان این عبارت را دوباره کنار هم بچینیم چنین چیزی می‌شود: مایکروسافت و ماشین جنگی ما بر سیستم انتخاباتی آمریکا سیطره دارند.
صادقانه بگویید، کیست که نرم افزار انتخاباتی را به دست دارپا بسپارد؟ دارپا همان تشکیلاتی است که در پی کاشتن ریزتراشه‌هایی در مغز سربازان برای خلق ترمیناتور‌ها یا روبوپلیس‌ها یا سگ‌های جهنمی است. اگر اولین واکنش شما از شنیدن چنین دعوت به کاری این باشد که «لعنتی چقدر محشر است!»، دارپا به چنین چیزی دست پیدا کرده است.
مینت پرس در افشاگری خود اضافه کرده بود که گالوئیز دارای یک شرکت فرعی به نام «فری اند فر» است که فناور‌های لازم را برای انتخابات‌ها تولید می‌کند و در ساخت الکشن گارد نیز با مایکروسافت همکاری داشته است.
شوربختانه فری اند فیر با انواع و اقسام اندیشکده‌های نئوکان ها، سازمان‌های دولتی و شرکت‌های بزرگ، به خصوص با اداره امنیت داخلی همبستر بوده است.
شاید پیش خودتان بپرسید، ولی اشکال این کار در کجاست؟
همانطور که وب با جزئیات می‌گوید: «پیش از این در طول و بعد از انتخابات سال ۲۰۱۶ اداره امنیت داخلی تلاش کرده بود سیستم‌های انتخاباتی ایالتی را دست کم در سه ایالت– جرجیا، ایندیانا و آیداهو- هک کند و در کنتاکی و ویرجینیای غربی نیز اتهامات مشابهی علیه آن مطرح بود. اداره امنیت داخلی در ابتدا این کار را انکار کرد، بعدا پاسخ داد که تلاش این اداره در ارتکاب این قانون شکنی، «کاری مشروع» بوده است.
کاری مشروع؟ هر بار که کسی از اداره امنیت داخلی می‌گوید که آن‌ها در کاری مشروع نقش داشته اند، بی درنگ سرتان را بدزدید و آن را بین زانوهایتان ببرید.
بعلاوه این واقعیت که مایکروسافت می‌خواهد این نرم افزار را به طور رایگان در اختیار ما بگذارد، باید یک زنگ هشدار به بزرگی دریاچه میشیگان را به صدا درآورد. مایکروسافت هیچ کاری را مفت و مجانی انجام نمی‌دهد. مدیران مایکروسافت مجانی به پدر بزرگ و مادربزرگشان هم سلام نمی‌کنند. مایکروسافت به دلیل اقدامات تاراجگرانه اش یکی از قدرتمندترین شرکت‌ها در آمریکاست. اگر مافیا چیزی را مجانی به شما پیشنهاد کرد آیا فقط می‌گویید «ممنونم!» و راهتان را می‌کشید و می‌روید؟ یا سعی می‌کنید با زانو‌های خمیده قدردان آخرین روز‌های زندگی تان باشید؟
در این دنیا «رایگان» به معنای «بدون هیچ انگیزه نهانی» نیست. یک انگیزه می‌تواند کنترل یا دستکاری در کل دولت ما باشد. اما چه کسی خواهان چنین چیزی است؟ یک کشور کوچک فسقلی مثل آمریکا؟ خواهش می‌کنم. کشور ما چنان بی ربط و بی اهمیت است که رئیس جمهورمان یک مجری دست سوم مسابقه‌های تلویزیونی است.
شاید مینت پرس یک انگیزه نهانی دیگر را از این کار یافته باشد: «برد اسمیت رئیس مایکروسافت اعلام کرده است که "این شرکت قصد دارد دسترسی به بهترین فناوری ها... تمام فناوری‌هایی که ما می‌سازیم را در اختیار ارتش آمریکا قرار دهد. به طور کامل. " یک ماه پیش از آن مایکروسافت قراردادی ۴۸۰ میلیون دلاری را با پنتاگون برای تامین فناوری هولولنز خود برای ارتش به امضا رسانده بود.».
اما مایکروسافت درست بعد از به جیب زدن صد‌ها میلیون دلار از قبل ارتش ما، با شرکت‌های طرف حساب پنتاگون برای ساخت یک نرم افزار رایگان جهت تامین امنیت انتخابات‌های ما وارد مشارکت می‌شود. به نظر جای ابهام چندانی ندارد که هدف واقعی از این کار، کنترل پیدا کردن مجموعه نظامی صنعتی بر سیستم‌های انتخاباتی ما و مدفون کردن واقعیت آرای ما در زیر انبوهی از کدگذاری‌ها و فناوری‌های پیچیده است که در واقع هیچ شهروند معمولی از کم و کیف آن‌ها سردرنیاورد.
آنگاه اگر انتخابات با این فناوری مورد دستکاری قرار گرفت، ما قادر به اثبات آن نیستیم، چرا که دیگر شمارش رای قابل اتکایی نداریم.
در اصل تنها یک شرکت شمارش آرا یعنی ادیسون ریسرچ باقی مانده و آن‌ها هم صراحتا می‌گویند که نتیجه آرای شمارش شده را دستکاری می‌کنند تا با نتایج ماشینی انطباق پیدا کند، کاری که مغایر یک شمارش آرای مشروع است. این کار مثل این است که یک معلم ریاضی بگوید «من یک امتحان جبر از بچه‌ها می‌گیرم و موقع مقایسه جواب‌های آن‌ها با پاسخ‌های درست، برای انطباق بهتر جواب‌های بچه‌ها با جواب‌های درست، کمی آن‌ها را دستکاری می‌کنم.» به نظر که خیلی معرکه می‌آید. ولی این کار به این معنی است که قصد دارید احمق‌ها را با همین نمرات جعلی ریاضی وارد ام آی تی کنید. اگر این کار را با انتخابات انجام دهید، یعنی با این روش احمق‌ها را وارد کنگره کرده اید. البته روزی که کنگره انباشته از احمق‌ها شود اصلا روز غم انگیزی نخواهد بود.
نخبگان حاکم هیچ منفعتی در اطمینان حاصل کردن از اینکه صدا‌های ما شنیده می‌شود ندارند. اگر آن‌ها به دنبال شنیده شدن صدای ما بودند، ما اکنون رای گیری کاغذی می‌داشتیم، رای گیری بر اساس انتخاب ترجیحی داشتیم، شمارش رای واقعی داشتیم، و رئیس جمهوری با ظاهر و رفتاری همچون یک ساندویچ همبرگر و پنیر بیش از حد پخته شده نمی‌داشتیم.
زمان آن است که خواهان انتخابات واقعی شویم.
