فريدون حسن
هميشه همنطور است، يك آدم كاربلد و كارشناس خيلي خوب مي‌تواند مشكلات و دردهاي پنهان حوزه فعاليت خود را پيدا كند، اين اولين قدم درمان معضلات است، اينكه بداني مشكل چيست و كجاست و بعد براي درمان آن نسخه پيچيد. امروز ايگور كولاكوويچ همان كارشناس است و واليبال همان بيمار پر مشكل، كولاكوويچ مدت زمان زيادي نيست كه به ايران آمده و واليبال كشورمان را زير نظر گرفته است اما جاي خوشحالي دارد كه برخي دردهاي پنهان واليبال را به خوبي متوجه شده است.
به جرئت مي‌توان گفت كه هيچ كدام از كارشناسان و مربيان بزرگ داخلي نمي‌توانستند به اين صراحت انگشت روي مبلغ قراردادهاي بازيكنان واليبال بگذارند چرائي‌اش را بايد در مجال ديگري بررسي كرد، اما كولا با ديدي باز از اين معضل حرف مي‌زند، اينكه قراردادهاي بازيكنان مطرح ايران دو يا سه برابر مبلغي است كه مي‌توانند از باشگاه‌هاي اروپايي بگيرند. دريافت چنين مبالغي باعث مي‌شود كه بازيكن واليبال هيچ تلاشي براي حضور در سطح اول باشگاهي دنيا نداشته باشد، بنابراين به راحتي از روش‌هاي نوين تمرينات و يادگيري فنون و علم روز واليبال دنيا دور مي‌ماند.
بازيكن واليبال ايران دو يا سه برابر مبلغ تيم‌هاي اروپا قرارداد مي‌بندد و با خيال راحت در كشور خود واليبالش را بازي مي‌كند. چنين بازيكني به طور حتم در شرايط پيچيده بازي و لحظات بحراني نمي‌تواند گره‌اي از كار تيم باز كند، چون اصولاً با چنين وضعيتي بيگانه است و آن را تجربه نكرده، بازيكناني از اين دست در تيم‌ملي همانگونه رفتار مي‌كنند كه در رقابت‌هاي ليگ جهاني 2017 همه شاهد آن بوديم. همه شاهد بوديم كه دست واليبال ايران براي همه رو بود، همان كاري را انجام مي‌داديم كه طي سال‌هاي قبل انجام داده بوديم، چرا؟ چون بازيكناني داريم كه از قافله يادگيري و آموزش روز دنياي واليبال عقب هستند، بزرگ هستند و زحمت زيادي مي‌كشند، اما به‌لحاظ تمرين و يادگيري عقب هستند، اينقدر طي سال‌هاي گذشته دريافت كرده‌اند كه ديگر جايي براي يادگيري نيست و اصلاً كوچك‌ترين زحمتي هم براي كسب آن به خود نمي‌دهند، طبيعي هم هست چرا وقتي در داخل پول خوب مي‌گيرد بايد رنج سفر و سختي‌هاي كار در تيم‌هاي حرفه‌اي را به خود بدهد؟
كولاكوويچ بر اين باور است كه بازيكنان واليبال ايران بايد حداقل يكبار بازي در ليگهاي خارجي را تجربه كنند چون براي پيشرفت‌شان لازم است، اين نظر كارشناسي سرمربي تيم‌ملي است، اما آيا واليبال ايران براي عملي شدن اين نظر و به روز شد بازيكنان بزرگ و مطرح واليبال برنامه‌اي دارد، آيا خود بازيكنان حاضر هستند به قيمت به دست آوردن تجربه گرانبهاي حضور در ليگهاي خارجي قيد دريافت‌هاي دو، سه برابر ليگ ايران را بزنند؟
يكي از اصلي‌ترين دردهاي واليبال مشخص شده، داروي آن هم مشخص است، ولي بايد ديد آيا اين بيمار مي‌خواهد وارد روند درمان شود يا تصميم به ناديده گرفتن درد دارد، پول زياد و دريافت‌هاي ميلياردي معضل اول و آخر اين روزهاي ورزش است از فوتبال گرفته تا واليبال، حالا واليبال مورد بحث ماست، رشته‌اي كه مي‌تواند با هدايت درست و فراگيري همچنان بالا باقي بماند. كولاكوويچ مي‌داند كجا آمده، مي‌داند با چه بازيكنان، منتقدان و هواداراني روبه‌روست، مي‌داند همين‌ها كه چنين دريافت‌هايي از واليبال دارند با يك شكست نااميد مي‌شوند و با يك پيروزي خود را صاحب همه چيز مي‌دانند، هر چند كه او اين مسئله را به هواداران نسبت مي‌دهد، اما مي‌دانيم و مي‌داند كه شاگردانش نيز دست كمي از هواداران ندارند. درد مشخص شده، درمان نيز معلوم است، اما آيا واليبال ايران و برخي آدم‌هاي حاضر در آن به كولاكوويچ زمان لازم براي درمان اين درد را خواهند داد يا اينكه او نيز به سرنوشت مربيان سابق دچار مي‌شود و خيلي زود اين بيمار را با تمام درد‌ها، مشكلات و معضلاتش ترك مي‌كند.
