فريدون حسن
تا به حال دقت كرده‌ايد بعضي‌ها چقدر راحت راجع به مبالغ ميليارد و نجومي حقوق‌ها و دستمزدها حرف مي‌زنند، مثلاً خيلي راحت دهانشان را باز مي‌كنند و مي‌گويند با فلاني يك ميليارد قرارداد بستيم يا خيلي رسمي‌تر اطلاعيه صادر مي‌كنند و اعلام مي‌كنند براي گرفتن رضايتنامه يك بازيكن يك ميليارد و 500 ميليون تومان پرداخت كرده‌ايم، با خودش هم نزديك يك ميليارد قرارداد بسته‌ايم.
اينها رقم‌هايي است كه تصوير آنها در فصل نقل و انتقالات فوتبال ايران جلوي چشم مردمي رژه مي‌رود كه در سال‌هاي تحريم براي كسب نان حلال و كمترين روزي در گرماي طاقت‌فرساي تابستان و سرماي استخوان‌سوز زمستان به هر در مي‌زنند و دست آخر هم هشتشان گرو نه‌شان است. از اين دردآورتر اينكه بازيكن با چنين بده و بستان‌هاي ميلياردي جابه‌جا مي‌شود، آن وقت مي‌گويد دلم از اول با فلان تيم بود و شب‌ها به عشق پوشيدن پيراهنش رؤيا مي‌ديدم، آيا نبايد گفت بر دروغ گو... از اين دردآورتر مي‌خواهيد؟ اين هزينه‌هاي ميلياردي براي بازيكناني كه حتي تا ديروز كسي اسمشان راهم نمي‌دانست مستقيم از جيب بيت‌المال، يعني از جيب من و شما و كارگر و كارمندي پرداخت مي‌شود كه به جرئت مي‌توان گفت حتي نمي‌توانيم 100ميليون تومان را هم تصور كنيم چه رسد به يك ميليارد، از اين درد آورتر؟
فدراسيون فوتبال و سازمان ليگ كور و كر شده‌اند، آقايان فقط هر چند وقت يك دفعه پز مبارزه و برخورد با چنين پرداخت‌هايي را مي‌دهند اما وقت عمل نه مي‌بينند و نه مي‌شنوند. طبيعي است كه هر عقل سليمي به خود اجازه مي‌‌دهد به خيلي از مسائل شك كند.
فوتبال در سال‌هايي كه به فرمايش مقام معظم رهبري، سال‌هاي اقتصاد مقاومتي نامگذاري شده، با اسراف و بريز و بپاش‌هاي بي‌حد و اندازه آن هم از جيب مردم عملاً برخلاف اهداف اقتصاد مقاومتي حركت مي‌كند، اين روزها پول بيت‌المال به جيب كساني واريز مي‌شود كه حتي استحقاق يك درصد آن را نيز ندارند، البته خوب مي‌دانيم كه در اين ميان به جز بازيكن هستند واسطه‌ها، دلال‌ها و ديگراني كه از مبالغ ميلياردي و چندصدميليوني درصد خود را مي‌برند، اما تمام اين واقعيت‌ها در اصل موضوع و اينكه پرداخت‌ها از جيب مردم و بيت‌المال است به جيب عده‌اي سودجو و برخي بازيكنان معمولي خللي ايجاد نمي‌كند.
قرار بر اين بود كه فدراسيون فوتبال و سازمان ليگ جلوي بسته شدن اين قبيل قراردادها را بگيرد اما گويا آقايان اينقدر سرگرم صعود تيم‌ملي فوتبال به جام‌جهاني هستند كه همه چيز را از ياد برده‌اند، كسي چه مي‌داند شايد از همين حالا مشغول بستن چمدان به مقصد روسيه 2018 هستند كه بيخ گوششان يك باشگاه دولتي و وابسته به وزارت ورزش حدود 2/5 ميليارد تومان براي به خدمت گرفتن يك بازيكن معمولي پول پرداخت مي‌كند و كسي هم نمي‌پرسد از كجا؟
قصه تكراري و دردآوري است، قصه قراردادهاي چند صد ميليوني و ميلياردي فوتبالي‌ها، آن هم فوتبالي كه در رده باشگاهي آسيا جزو ضعيف‌ترين‌هاي قاره كهن است، اما به جرئت مي‌توان گفت كه به لحاظ پرداخت‌ها و عقد قراردادهاي آنچناني در رده‌هاي بالا قرار دارد.
روراست بايد گفت كه در فدراسيون فوتبال و سازمان ليگ عزمي براي برخورد با اين پرداخت‌ها از بيت‌المال و جيب مردم وجود ندارد، علتش را بايد مراجع ذي‌ربط جست‌وجو كنند كه حتماً در اين جست‌وجو نتايج جالبي هم به دست خواهد آمد، فقط بايد به اين مسئله ورود كرد و جلوي آن را گرفت تا بيشتر از اين هزينه‌هاي ميلياردي فوتبالي‌ها از جيب مردم و بيت‌المال پرداخت نشود.
