سيدحسن موسويان| سال‌هاست بحث جمع‌آوري و برخورد با كودكان كار و خياباني در شهرها مطرح است و مقابله با اين آسيب كه ريشه در مسائل اجتماعي، فرهنگي و اقتصادي دارد به عناوين مختلف صورت مي‌گيرد ولي با وجود اقدامات صورت گرفته از سوي دستگاه‌هاي متولي باز هم در پشت چراغ قرمزها و معابر اصلي شهر عده‌اي از كودكان كار و خياباني به همراه خانوادههاي خود در شرايط نامناسب و با چهره‌هاي رنگ و رو باخته مشغول فروش و عرضه مواد غذايي و ساير كالاهاي فانتزي به رانندگان هستند.
فارغ از اينكه اين كودكان و خانوادههاي آنان قرباني چه اقداماتي هستند، وجود اين افراد در سطح شهر آن هم در چهار راه‌ها و معابر اصلي علاوه بر ايجاد خطر براي آنان در سطح معابر شهري، سبب شده است تا سيما و منظر شهري با وجود اين افراد نامناسب و زشت به نظر آيد.
وجود اين افراد زيبنده شهر ما نيست و دستگاه‌هاي مسئول به ندرت اقدام به جمع‌آوري اين افراد مي‌كنند و با وجود اقدامات صورت گرفته باز هم شاهد آن هستيم كه اين افراد به مكان‌هايي كه پاتوق آنان است بازمي‌گردند. متأسفانه يكي از دلايل حضور اين افراد در سر چهارراه و معابر و پمپ‌بنزين‌ها، رفتار شهروندان با آنان است؛ رفتار دلسوزانه‌اي كه از روي ترحم براي آنان صورت مي‌گيرد و شهروندان با خريد اجناس از اين كودكان و خانواده آنان به نوعي آنان را تشويق به اين اقدامات غير مجاز مي‌كنند يعني اين شهروندان هستند كه در كنار كم‌كاري دستگاه‌هاي شهري متولي، سبب حضور اين افراد در اين مكان‌ها مي‌شوند. اينكه شوراهاي جديد قرار است مسائل و مشكلاتي كه شوراها سه دوره گذشته به نوعي حل آنها را نيمه كاره رها كرده‌اند پيگيري كنند لازم است تا اعضاي جديد شوراها نسبت به اينگونه مسائل حساس شده و با ارائه راهكار به حل اين معضل كه خود آسيب‌هاي اجتماعي بسياري را مي‌آفريند، اقدام كنند.
از سوي ديگر اين سوال پيش مي‌آيد كه آيا ظرفيت‌هاي دستگاه‌هاي شهري پاسخگوي حل اين معضل نبوده و نيست؟ به واقع شهر ظرفيت‌هاي بسياري را داراست و اين اعضاي شوراها هستند كه مي‌بايد در حيطه وظايف خود به اينگونه مسائل كه در عين نخ نما شدن خود به تنهايي يك معضل و آسيب به حساب مي‌آيند ورود كنند. به واقع با وجود دستگاه‌هاي متولي همچون شهرداري، سازمان بهزيستي، كميته امداد و ساير مراكز مرتبط چرا بايد شاهد ا ين معضل در شهرمان باشيم؟
