سینمای ایران: در بهار سالهای گذشته مجموع مخاطبان فیلمها در این فصل پرمخاطب نزدیک به ۲ میلیون نفر بوده اما در بهار امسال تعداد سینماروها با احتساب میانگین قیمت بلیت ۵ هزار تومان به یک میلیون نفر هم نرسیده است.
هر سال بدتر از پارسال
نمودارهای زیر تعداد تقریبی مخاطبان سینمای ایران در بهار سالهای ۱۳۸۵ تا ۱۳۹۱ در تهران را نشان میدهد. در بهار سالهای گذشته (به جز سال ۸۶) مجموع مخاطبان فیلمها در این فصل پرمخاطب نزدیک به ۲ میلیون نفر بوده اما در بهار امسال تعداد سینماروها با احتساب میانگین قیمت بلیت ۵ هزار تومان به یک میلیون نفر هم نرسیده است.
برای رسیدن به یک آمار تا حد ممکن دقیق به سراغ فیلمهایی رفتهایم که از بیشترین فرصت ممکن برای فروش در فصل بهار برخوردار بودهاند. به همین دلیل فیلمهای پرفروشی مثل روز سوم و ورود آقایان ممنوع که در ۱۰ روز آخر خرداد سالهای ۱۳۸۶ و ۱۳۹۰ اکران شدهاند و فروششان حداقل تا اواسط تیرماه ادامه داشته به نمودارهای زیر راه نیافتهاند.
بهار ۸۵: در بهار این سال آتش بس یکه تاز گیشهها بود. تهمینه میلانی یک کمدی – رمانتیک نوفق ساخته بود که مردم برای دیدنش سر و دست میشکستند و بعد از دیدن آن راضی به خانههایشان برمی گشتند.
دیگر فیلمهای پرفروش بهار آن سال هم کمدی بودند و قدرت انتخاب را از دوستداران دیگر گونههای سینمایی سلب میکردند اما میزان فروششان با آتش بس فاصلهای چندصد میلیونی داشت و نتوانستند به اندازه آن در جذب مخاطب موفق عمل کنند.
بهار ۸۶: سلیقه مردم نسبت به سال قبل تغییر کرده بود و صدر جدول پرفروشها به فیلمهای جدی با مضامینی تلخ اختصاص داشت. پارک وی به عنوان پرفروشترین فیلم یک اثر ترسناک با خشونت زیاد بود و خون بازی ماجرای ترک اعتیاد یک دختر جوان را دستمایه خود قرار میداد. سومین فیلم پرفروش آن سال نقاب بود که اگر سی دی قاچاقش بیرون نمیآمد حتما مخاطبان بیشتری را به سینماها میکشاند.
بهار ۸۷: فیلمهای کمدی دوباره در فصل بهار پرفروش شدند. دایره زنگی در آخرین روزهای اسفند اکران شد و از همان زمان تکانی غیرمنتظره به گیشهها داد. زنها فرشتهاند هم با داستان عامه پسندش در جذب مخاطب موفق عمل کرد. همینطور مجنون لیلی، قرنطینه و به همین سادگی که فروشهایی تقریبا نزدیک به هم داشتند. در سال ۸۷ فیلمهای متنوعی در بهار اکران شدند و دست سینماروها را برای انتخاب فیلمهای دلخواهشان باز گذاشتند.
بهار ۸۸: رقبای اصلی این سال اخراجیها ۲ و درباره الی... بودند اما فیلم مسعود ده نمکی خیلی زود گوی سبقت را از فیلم اصغر فرهادی ربود و علاوه بر فروش غیرمنتظره در بهار ۸۸، به یکی از پرفروشترین فیلمهای تاریخ سینمای ایران تبدیل شد. سوپراستار هم با موضوع کنجکاوی برانگیزش در جذب مخاطب ناکام نماند و وقتی همه خوابیم هم به دلیل اعتبار سازندهاش از اکران بهار بهره مناسبی برد.
بهار ۸۹: فروش پوپک و مش ماشاالله دور از انتظار نبود. همینطور فروش تسویه حساب و حتی دموکراسی تو روز روشن. به رنگ ارغوان هم به دلیل حواشی ناشی از توقیف چندسالهاش میتوانست تماشاگران زیادی را به سینماها بکشاند. شگفتی آن سال طلا و مس بود که به فروشی برخلاف انتظار دست یافت و توانست علاوه بر تحسین منتقدان، نظر مساعد تماشاگران عادی سینما را هم به خود جلب کند.
بهار ۹۰: اخراجیها ۳ گرچه به لحاظ آمار نزدیک به اخراجیها ۲ فروخت اما به دلیل گران شدن بلیت سینما تعداد مخاطبان کمتری را به سینماها کشاند. این بار هم رقیب سرسخت فیلم ده نمکی فیلمی از اصغر فرهادی بود اما جدایی نادر از سیمین کمی کمتر از اخراجیها ۳ فروخت و در تهران حدود ۶۰۰ هزار نفر به تماشایش نشستند. جرم گرچه بهترین فیلم جشنواره فجر شناخته شده بود اما نتوانست بیشتر از ۱۴۷ هزار نفر را به سینماها بکشاند.
بهار ۹۱: زمزمههای توقیف گشت ارشاد خیلی به نفعش تمام شد و در مدت زمانی محدود آن را به پرفروشترین فیلم اکران بهار در تهران تبدیل کرد. قلادههای طلا با اینکه چندین هفته بیشتر از آن روی پرده ماند مجبور شد به رتبه دوم اکتفا کند. نارنجی پوش و انتهای خیابان هشتم هم در نبود رقیبی قدرتمند به فروشهای متوسطی رسیدند و رونق چندانی به سینماها ندادند.
تعداد مخاطبان سینمای ایران در ۱۳۷۱-۱۳۹۰
در دهه ۷۰ سینمای ایرن روزهای بهتری را تجربه میکرد. آمار فروش فیلمها و به تبع تعداد مخاطبان بسیار بیشتر از این روزها بود و سینماها رونق زیادی داشتند. در دهه ۸۰ اما تعداد مخاطبان با کاهشی قابل توجه مواجه شد و به زیر ۲۰ میلیون نفر در سال و در بعضی موارد به زیر ۱۰ میلیون نفر در سال رسید. هر چقدر جمعیت کشور بیشتر شد تعداد مخاطبان کاهش پیدا کرد و سینمای ایران از روزهای خوبش فاصله گرفت.