روزنامه‌های اصلاح‌طلب شرق، هم‌میهن و سازندگی در شماره دیروز خود هیچ اشاره‌ای حتی در حد یک تیتر نازک و خبر کوتاه در صفحه اول خود به همایش بزرگداشت تفسیر تسنیم و مفسر کبیر آن و دیداری که رهبری با دست‌اندرکاران این همایش داشتند، نکردند. روزنامه اعتماد نیز از خود همایش خبری در صفحه یک نداشت.
تعجب من از این است که رویکرد رسانه‌ای اصلاح‌طلبان بیشتر شخص‌محور است. کافی است یک بازیگر، یک صداپیشه، یک نویسنده، یک فعال سیاسی یا هر خوش‌تیپ دیگری دو قدم در مسیری بردارد یا به رحمت خدا برود، حتی اگر در کشور و جهان بحران‌ها و خبر‌ها باشد، آن عکس خوش‌تیپ را از دست نمی‌دهند. هر کدام سالی بیست، سی بار عکس آقای ظریف را با بهانه یا بی‌بهانه «تمام‌صفحه» کار می‌کنند. تا زلنسکی برای آنان نماد مقاومت مقابل روسیه بود، هفته‌ای یک‌بار عکس او را از دست نمی‌دادند. عکس بن‌سلمان و ترامپ را هم هفته‌ای یک‌بار نشد، دو هفته یک‌بار به بار می‌آورند! شاید بتوان این را یک شیوه یا مکتب ژورنالیستی دانست که تکیه روزنامه به عکس «شخصیت‌ها» باشد، اما وقتی پای شخصیت‌هایی مثل شهید سید حسن نصرالله یا مفسر بزرگ قرآن حضرت آقای جوادی‌آملی به میان می‌آید، با آنکه موضوع از منظر ارزش‌های خبری که در دانشکده‌های ارتباطات تدریس می‌شود، به‌اندازه کافی فربه بود و دست‌کم چهار یا پنج مورد از هفت ارزش خبری را در خود داشت، چرا اینچنین بی‌مهری می‌کنند؟ مضافاً اینکه اصلاح‌طلبان شخصیت حضرت آقای جوادی را نزدیک به خود توصیف می‌کنند و میهمانان مراسم نیز نشان می‌دهد دفتر ایشان چنین گرایشی دارد. مثلاً روزنامه سازندگی می‌توانست به پاس حضور آقای محسن هاشمی رفسنجانی در این مراسم آن را پوشش بدهد تا عکس آقا محسن که او نیز دو هفته یک‌بار در تمام‌صفحه این روزنامه‌ها رخ می‌نماید، دوباره دیده شود. اما نکردند و فقط می‌توانیم بدبینانه بگوییم بحث‌های دینی و قرآنی مانع شد!
گاهی برخی دانشجویان یا فعالان سیاسی می‌پرسند چرا باید یک روزنامه به روزنامه‌های دیگر گیر بدهد که چرا فلان و بهمان طور منتشر می‌شوید. این پرسشی بی‌وجه است، زیرا وقتی روزنامه‌ها به هر چیز نقد وارد می‌کنند، نقد به یکدیگر چه شکلی و چه محتوایی واجب‌تر و مهم‌تر است. وانگهی فرض کنید این یک نقد درون‌گروهی یا درون‌صنفی است. خبر به اندازه کافی بزرگ بود. هم شخصیت آقای جوادی بزرگ است، هم تفسیر تسنیم بزرگ است، هم بحثی که ایشان درباره جهالت‌زدایی کردند، موضوعیت بسیار با اهمیتی داشت و هم مباحثی که رهبری درباره نقاط ضعف حوزه داشتند، راه را برای کار ژورنالیستی باز کرد، اما به این همه موضوع مهم با عکس حضرت آقای جوادی نپرداختند و به جای آن عکس لاوروف که هنوز به تهران نیامده بود و عکس صدراعظم آلمان و چند نماینده مجلس و یک کارگردان زن سینما جای آن را گرفت. روزنامه مال خودتان است و خرجش از جیب خودتان است؟ درست! اما روزنامه‌نگاری مال خودتان نیست.
روزنامه باید به مسئله بپردازد که مسئله جامعه هم باشد ومتاسفانه جامعه ما فعلا فرهنگ اولویتش نیست و نشریاتی مثل شما هم نمیتوانید با تیتر درشتتان آن را جزو اولویت ها قرار دهید 
