جوان آنلاین: جنجال در فوتبال ایران کـوچـک و بـزرگ نمی‌شناسد. فرقی نمی‌کند مربی هستید یا بازیکن، زمانش که برسد جوری از خجالت طرف مقابل درمی‌آیند یا حرف‌هایی می‌زنند که همه هواداران و رسانه‌ها انگشت به دهان می‌مانند.
در این سال‌ها که به لیگ ایران لقب «برتر» داده‌اند، بسیاری از آنها که دم از حرفه‌ای‌بودن می‌زنند و رقم قراردادشان نجومی‌تر از حد تصور بوده و است، با رفتارهای‌شان داخل و خارج زمین ثابت کرده‌اند حتی آماتور هم نیستند، چه برسد به حرفهای بودن. عملاً بی‌کفایتی در امور مدیریتی به جایی رسیده است که احتمال جاروجنجال قبل و بعد از بازی‌های کم‌اهمیت نیز وجود دارد. در حقیقت اگر به مربیان و بازیکنان ما رفتار صحیح و حرفهای فوتبال را آموزش می‌دادند، شرایط آنقدر بحرانی نمی‌شد که قبل از شروع بازی تیم‌ها به جان هم بیفتند یا مربی یک تیم به خود اجازه دهد حرفهای شنیع را با افتخار بر زبان بیاورد.
لیگ‌برتر ایران بهشت فوتبالی‌های پرحاشیه است. آنها با گران‌ترین قیمت‌ها قرارداد می‌بندند و هزار و یک تبصره و آپشن تشویقی نیز به نفع خود در قراردادهای‌شان درج می‌کنند ولی به اندازه یک سر سوزن بابت رفتارهای‌شان مسئولیت‌پذیری ندارند و از کنترل باشگاهها نیز خارج است، در حالی که در فوتبال روز دنیا و در همان لیگ‌هایی که دستمزد‌های کلان پرداخت می‌کنند، باشگاهها در قبال کوچک‌ترین حاشیه‌سازی و جنجالی ساکت نمی‌مانند و شدیدترین جریمه‌ها و محرومیت‌ها را برای اعضای تیم‌شان در نظر می‌گیرند. در فوتبال ما، اما فقط رقم دستمزد‌ها میلیاردمیلیارد افزایش می‌یابد و دریغ از یک ذره پیشرفت فرهنگی، اخلاقی و رفتاری!
مربیان که قاعدتاً از نظر سن و تجربه بالاتر از بازیکنان هستند، باید نقش الگو را ایفا کنند و با رفتار‌های صحیح، روی کنترل رفتار و حرکات بازیکنان نیز تسلط کافی داشته باشند. این اصول، اما جایی در لیگ‌برتر کشورمان ندارد. بار‌ها و بار‌ها شاهد این بوده‌ایم که سرمربیان، دستیاران و حتی دیگر عوامل تیم کنترلی روی احساسات‌شان نداشته و با کوچک‌ترین جرقه و خطایی به سمت داور یا نیمکت حریف هجوم برده‌اند. شناخته‌شده‌ترین مثالی که در این مورد می‌توان به آن اشاره داشت، ریکاردو ساپینتو، سرمربی سابق استقلال است؛ مرد همیشه عصبانی اهل پرتغال از روز اولی که روی نیمکت آبی‌ها نشست، به هر سوت داور واکنش نشان داد و هر زمان اراده می‌کرد یک تنه بازی را به هم می‌ریخت و کار به جنحال می‌کشید. در حالی که انتظار می‌رفت سرمربی خارجی حواشی تیم را کنترل کند، ساپینتو خود حاشیه‌سازترین استقلالی در آن زمان لقب گرفته بود، البته رفتار‌های غیرحرفه‌ای این قشر تنها مختص کنار زمین و حین بازی‌ها نیست. مورد داشتیم مربی فلان تیم در کنفرانس خبری جملاتی را بر زبان آورد که همه از آن شوکه شدند. بعد از جریمه نه چندان سنگین در نظر گرفته شده نیز همان فرد دوباره از اظهارات قبلی‌اش دفاع کرد و مدعی شد جریمه حقش نبوده است.
بازیکنان میلیاردی نیز با اینکه می‌دانند ارزش واقعی دستمزدهای‌شان بسیار کمتر از این ارقامی است که دریافت می‌کنند، به جای آنکه ششدانگ حواس‌شان معطوف به مسائل فنی، تاکتیکی و انجام وظایف محوله باشد، برای جنجال‌آفرینی منتظر یک جرقه یا فرصت هستند. فرقی نمی‌کند پیراهن کدام تیم را می‌پوشند ولی معمولاً بسیاری از بازیکنان تیم‌های پرطرفدار و متمول، بیش از بقیه مستعد ورود به حاشیه هستند. انتشار پست‌های جنجالی و کری خواندن در فضای مجازی یکی از همین حواشی است. همین پست‌ها و کری‌هاست که بازی‌های حساس را می‌تواند به آشوب بکشد، سکو‌ها را به جان هم بیندازد و در نهایت چشم‌هایی کور و سر‌هایی شکسته شود. جدا از این بازیکنان با رفتار‌های خود داخل زمین نیز مستقیماً روی واکنش هواداران تأثیرگذار هستند تا جایی که درایت بازیکنان بااخلاق و باتجربه می‌تواند آتش خشم و شعله‌های احساسات هواداران عصبانی را خاموش کند و رفتاری نابجا و زشت نیز به همان اندازه می‌تواند هواداران حریف را به مرز انفجار برساند. شادی‌های بعد از گل اگرچه در تمام دنیا وجود دارد و اصولاً بازیکنان بعد از گلزنی به نوعی از زیر بار فشار و مسئولیت رها می‌شوند ولی مهم این است که گلزنان شأن و اعتبار خود و تیم‌شان را حفظ کنند. نه اینکه با یک واکنش عصبی و غیراخلاقی، گل را به کام هواداران و بینندگان زهر کنند. اخیراً شادی منشوری یک بازیکن واکنش‌های انتقادی زیادی را به همراه داشته و جای تأسف دارد که آن بازیکن و مسئولان باشگاهش، در تمامی رسانه‌ها این حرکت را عادی و قابل قبول توصیف کردند! از سوی دیگر تنش‌ها و درگیری بازیکنان دو تیم در جریان مسابقه را نیز نباید نادیده گرفت. در لیگ‌برتر ایران با هر خطا و سوتی که داور می‌زند، طرفین اعتراض را شروع می‌کنند و این اعتراضات خیلی زود به درگیری فیزیکی بازیکنان می‌انجامد. در شرایطی که در لیگ‌های حرفهای هرگونه اعتراض به داوری و درگیری با حریف، سخت‌ترین جریمه‌ها و محرومیت‌ها را در پی دارد.
کنترل نیمکت‌ها و بازیکنان وظیفه سخت و بزرگ باشگاهها و مدیران‌شان است. باشگاه‌های سرشناس جهان به هیچ مربی و بازیکنی اجازه نمی‌دهند رفتار‌های غیرحرفه‌ای خدشه‌ای به اعتبار و پیشینه آنها وارد کند. اما دریغ از سختگیری، قانونمندی و مدیریت حرفهای در فوتبال ایران.
