جوان آنلاین: تیم ملی ایران اصلی‌ترین رقیب خود در گروه اول مسابقات مقدماتی جام جهانی ۲۰۲۶ را برد. انگیزه انتقام از قطر کار خودش را کرد و شاگردان قلعه‌نویی با یک بازی خوب و قدرتمندانه موفق شدند عنابی‌ها را هم شکست دهند و هم تحقیر کنند تا علاوه بر انتقام شکست تلخ مرحله نیمه‌نهایی جام ملت‌های آسیا بالاتر از ازبکستان در صدر جدول گروه قرار بگیرند. حالا تنها یک مسابقه از دور رفت باقی مانده؛ دیدار ۲۴ آبان‌ماه با کره‌شمالی در پیونگ‌یانگ.
قطر را بردیم، خوب هم بردیم. در شبی که حتی می‌توانستیم به جای چهار گل، هشت گل به آن‌ها بزنیم. قطر را بزدیم، خوب هم بردیم، اما هنوز هم می‌توان به تیم ملی ایراد وارد کرد. البته ایراد نه از سر دشمنی یا کینه‌توزی که به قول امیر قلعه‌نویی برخی به نام انتقاد و کارشناسی تبر برداشته‌اند و ریشه تیم ملی را می‌زنند، ولی با وجود این نباید از این غافل شد که هنوز هم ایراداتی وجود دارد.
امیر قلعه‌نویی هنوز هم به استفاده از برخی بازیکنان اصرار دارد. بازیکنانی که ناآمادگی آن‌ها باعث می‌شود تیم ضربه بخورد. نمونه این بازیکنان علیرضا جهانبخش است که با وجود تمام زحماتی که برای تیم کشیده و می‌کشد، اما به دلیل دور بودن از شرایط مسابقه (جهانبخش هنوز تیم ندارد) از فرم ایده‌آل دور است و نمی‌تواند حتی درصدی از بازی‌های قبلی خود را انجام دهد. جهانبخش از دقیقه ۷۷ وارد میدان شد و سه موقعیت عالی و تک‌به‌تک را خراب کرد، در حالی که این موقعیت‌ها قطعاً توسط بازیکنان آماده‌تر تبدیل به گل می‌شد.
بازیکن دیگری که امیر قلعه‌نویی اصرار به استفاده از او دارد محمد محبی است. محبی تا قبل از دقیقه ۶۶ و از خودگذشتگی سردار آزمون در ارسال پاس به او که چاره‌ای جز گلزنی نداشت، پنج فرصت مسلم گلزنی را از دست داد تا ثابت کند از فرم ایده‌آل فاصله دارد. این بازیکن هرچند گل چهارم ایران را هم به ثمر رساند، اما این دو گل نمی‌تواند باعث شود چشم بر فرصت‌سوزی‌های او ببندیم. محبی در اولین دقایق بازی فرصتی را از دست داد که مشابه آن را در دقیقه ۱۷ معزعلی به تک‌گل قطر تبدیل کرد. با وجود این او همچنان فرصت از دست می‌داد. استفاده از چنین بازیکنانی (از جمله سامان قدوس) پاشنه‌آشیل تیم ملی است که به نظر می‌رسد قلعه‌نویی برای کسب موفقیت باید بی‌خیال علاقه خود به آن‌ها شود.
شجاع خلیل‌زاده در مرکز خط دفاع تیم ملی گویا علاقه زیادی به علیرضا بیرانوند دارد. این علاقه باعث شده خلیل‌زاده از هر کجای زمین به بازی رو به عقب تمایل داشته باشد و توپ‌ها را بیرانوند برساند تا این یکی هم مثلاً با خونسردی پایش را روی توپ بگذارد. این حرکت خلیل‌زاده در جریان بازی مقابل قطر بار‌ها دیده شد، حتی زمانی که تیم رو به جلو حرکت می‌کرد، شجاع به جای ارسال توپ به زمین حریف در حالی که صدای اعتراض همه شنیده می‌شد، توپ را رو به عقب به بیرانوند می‌داد. مشکلی که قطعاً مقابل رقبای آماده‌تر با مهاجمان سرعتی‌تر گریبان تیم ملی را می‌گیرد و قلعه‌نویی باید فکری به حال آن کند.
در فوتبال ایران، یعنی یک دفاع راست وجود ندارد؟ این سؤالی است که بعد از اخراج صالح حردانی در جریان بازی ایران و ازبکستان در ذهن تمام علاقه‌مندان به فوتبال و کارشناسان شکل گرفت، چراکه امیر قلعه‌نویی با اصراری تأمل‌برانگیز میلاد محمدی چپ‌پا و آماده را در این پست قرار می‌دهد و عملاً توانایی‌های او را نابود و کاری می‌کند که سمت راست ایران تبدیل به محلی برای تاخت و تاز رقبا شود. هرچند محمدی با چنگ و دندان تلاش می‌کند وظیفه خود را انجام دهد و چیزی کم نمی‌گذارد، با این حال او در پست غیرتخصصی می‌تواند در دیدار‌های بعد به تیم ضربه بزند.
امیر قلعه‌نویی یا تعویض نمی‌کند یا کلاً تیم را خالی می‌کند. سرمربی تیم ملی در جریان بازی مقابل قطر در حالی که مشخص بود برخی بازیکنان خسته هستند تا دقیقه ۷۷ تعویضی انجام نداد، اما طی ۱۰ دقیقه تیم را از عناصر اصلی و تأثیرگذار یعنی مهدی قائدی، مهدی طارمی، سردار آزمون و محمد کریمی خالی کرد تا میدان در دقایق پایانی برای قطر مهیا شود. هرچند که برتری ایران باعث شده بود قطری‌ها جرئت بازی رو به جلو را نداشته باشند، اما این سیستم تعویض بیشتر از آنکه به‌کار آید باعث نگرانی می‌شود.
با وجود این اشکالات و این ایرادها، اما در جمع شاگردان قلعه‌نویی بازیکنانی بودند که کارشان را به درستی انجام دادند و در پیروزی تیم ملی نقش بسزایی داشتند. امید نورافکن، مهدی قائدی، مهدی طارمی، سردار آزمون و سعید عزت‌اللهی بازیکنانی که حتی اگر نتوانستند گلزنی کنند، اما در خدمت تیم بودند. بازیکنانی که اعتماد به آن‌ها باز هم جواب داد تا تیم ملی یک پیروزی مهم و خوب به دست آورد.
