یک طعم «نوستالژی» یا «نوستالوژیک»؟

 جوان آنلاین: حسین جاوید در کانال تلگرامی خود نوشت: «نوستالژی» (که بعضاً «نستالژی» هم نوشته می‌شود) از وام واژه‌هایی است که در دهه ها‌ی اخیر در زبان فارسی رواج پیدا کرده است. در فرهنگ‌های انگلیسی «نوستالژی» («nostalgia») را چنین توضیح داده‌اند: «آمیخته با شادی و گرامی‌داشت گذشته و همراه با این آرزوست که چیز‌ها تغییر نمی‌کردند.»

«نوستالژی» اسم است و صفتی که از آن ساخته می‌شود «نوستالژیک» («nostalgic»). در فرهنگ‌های فارسی (حتی فرهنگ‌های جدیدتری مثل فرهنگ بزرگ سخن و فرهنگ معاصر فارسی)، بعضاً به‌رغم مدخل شدن «نوستالژی» و «نستالژی»، مدخل «نوستالژیک» وجود ندارد و در فرهنگ املایی خط فارسی هم به هیچ یک از این دو کلمه اشاره‌ای نشده است - این خود می‌تواند دلیلی بر نورَواج بودن (و نه نوظهور بودن) این واژه‌ها باشد. 

با آنچه گفته شد، شگفت نیست که بسیاری نمی‌توانند صفت درست را از واژه «نوستالژی» بگیرند و به کار ببرند و چنین جملاتی را زیاد می‌بینیم: «یک طعم نوستالژی»، «این خیلی نوستالژیه»، «به‌خاطر نوستالژی بودنش محبوبه.»

همان‌طور که گفته شد، «نوستالژی» اسم است و «نوستالژیک» صفت. بنابراین، چنانکه مثلاً نمی‌گوییم «یک طعم خاطره» بلکه می‌گوییم «یک طعم خاطره‌برانگیز»، درست نیست که بگوییم «یک طعم نوستالژی» و مانند این. 

«یک طعم نوستالژیک»، «این خیلی نوستالژیکه» و «به‌خاطر نوستالژیک بودنش محبوبه.»