جوان آنلاین: حوادثی که این روز‌ها با ادعای تقلب در کاراکاس رخ می‌دهد، بسیار شبیه اتفاقات سال ۱۳۸۸ ایران است که عامل همه این آشوب‌ها نیز طرفداران غرب بوده‌اند.
به گزارش فارس، دموکراسی یا حکومت اکثریت از جمله شیوه‌های حکمرانی است که غربی‌ها خود را مبدع آن می‌دانند و به آن افتخار می‌کنند، اما بیش از همه خود همین شیوه تغییرات سیاسی را زیرپا گذاشته‌اند. این روز‌ها حوادثی در ونزوئلا پس از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری رخ می‌دهد که برای ایرانیان چندان عجیب و غریب نیست و یادآور اتفاقات سال ۱۳۸۸ و ادعای تقلب در انتخابات است.
بازهم نیرو‌های غرب‌گرا که بعد از انتخابات شکست خورده‌اند، میز بازی را برهم زده و مدعی پیروزی در انتخابات به بهانه تقلب شده‌اند. این جریان با همین بهانه طرفداران خود را به خیایان‌ها کشانده و کاراکاس صحنه درگیری و چالش پلیس و طرفداران خشمگین نامزد بازنده شده است. غرب‌گرا‌ها که در انتخابات ونزوئلا مغلوب شده‌اند و بازهم شاهد ریاست جمهوری «نیکلاس مادورو» هستند، سعی کردند با اردوکشی خیابانی و شلوغ‌کردن شهر با شیوه انقلاب نرم و رنگی به هدف خود برسند. همین روش در ایران اجرا شد و اتفاقات سال ۱۳۸۸ که کشورمان را هشت ماه صحنه اغتشاشات و فتنه‌انگیزی کرد، با دروغ تقلب کلید خورد و با حضور اراذل و اوباش شیشه مغازه‌ها شکسته و خودرو‌ها نیز به آتش کشیده شد.
این حوادث ناگوار که با حضور حماسی مردم در ۹دی‌ماه همان سال پایان یافت، یکی از حساس‌ترین برهه‌های تاریخی کشورمان محسوب می‌شود که اثرات سوئی برای کشورمان داشت و باعث تشدید تحریم‌های غرب شد. غرب‌گرایان حالا مشابه این رویه را در ونزوئلا با همان شیوه‌های عملیات فریب تکرار می‌کنند. به طور مثال نشان می‌دهند با انتخاب مجدد مادورو برخی از مردم به شدت و با بزرگنمایی خاصی ابراز ناراحتی می‌کنند و با قدرت‌نمایی خیابانی شعار «ما بی‌شماریم» را می‌دهند.
در همین راستا «آنتونی بلینکن» وزیر خارجه ایالات‌متحده در بیانیه‌ای صراحتاً اعلام کرد که «ادموندو گونزالز» رقیب مادورو را به عنوان برنده انتخابات ریاست جمهوری ونزوئلا به رسمیت می‌شناسد.
کارشناسان مطرح می‌کنند تلاش ایالات‌متحده برای تغییر سیاسی در ونزوئلا برخلاف رویه انتخابات ناشی از نیاز به هدایت و مدیریت قیمت نفت قبل از زمستان و تهدید از دست دادن چرخه دلار‌های نفتی پس از از‌دست‌دادن اهرم در دریای سرخ است. تأمین نفت ونزوئلا برای ثبات اقتصادی غرب بسیار مهم است.
همین شیوه در اوکراین با انقلاب نارنجی پیاده‌سازی شد. رقابت ادامه‌دار در اوکراین با دخالت امریکا و کشور‌های غربی آنقدر زیاد بود که در طول زمان به تنش نظامی ختم شد و با احساس خطر روسیه نسبت به غرب با نزاع نظامی اوکراین، کشور انقلاب نارنجی به یک کشور جنگ‌زده تبدیل شد که همواره دست رئیس‌جمهورش به طور ملتمسانه به سوی غرب دراز است. نقش دخالت‌های غرب در سیاست داخلی اوکراین و وضعیتی که امروز با حضور یک رئیس‌جمهور غرب‌گرا بر این کشور عارض شده است به هیچ عنوان قابل کتمان نیست.
نگاهی به همه این حوادث با پایه انتخاباتی به خوبی نشان‌دهنده دخالت‌های غرب و همچنین نقش ابزاری غرب‌گرایان در ساختار سیاسی است که اگرچه خود غرب آن را با شعار گردش نخبگان به وجود آورده ولی سعی دارد با دسیسه سیاسی نیرو‌های طرفدار خود را بر اساس منافعش بر مصدر امور بنشاند.
