به گزارش مهر، در شب و روز تاسوعا در سراسر ایران، مراسم عزاداری، مطابق با رسوم و سنت هر منطقه برگزار و یاد علمدار کربلا گرامی داشته می‌شود.
سید مصطفی سوادکوهی، کارشناس مذهبی درباره روز تاسوعا گفته است: تاسوعا خود یک یوم عاشور است اما با این تفاوت که در روز نهم عشق‌بازی است و روز دهم قرب به معبود، تاسوعا برخلاف پندار، همسایه دیوار به دیوار عاشورا نیست.
هشتم محرم و همزمان با شب تاسوعا، مراسم ویژه یوم العباس با عظمتی خاص، در برخی نقاط کشور برگزار می‌شود. مهمترین و بزرگترین این مراسم در زنجان است که پایتخت شور و شعور حسینی نام گرفته است. امسال نیز این مراسم با حضور خیل عظیم عزاداران شهدای کربلا برگزار شد.
مراسم عزاداری حسینیه اعظم زنجان که در هشتمین روز ماه محرم در زنجان برگزار می‌شود در تاریخ ۱۵ دی‌ماه ۸۷ با شماره ثبتی ۱۰ به عنوان دهمین اثر در میراث معنوی کشور به ثبت رسیده است و نخستین گونه از جنبه منحصر به‌فرد آئین‌های عزاداری در فهرست میراث معنوی کشور است.
مهمترین فراز زندگی حضرت عباس، حضور در واقعه کربلا و شهادت در روز عاشورا است. او در واقعه کربلا فرمانده و پرچمدار سپاه امام حسین (ع) بود و برای همراهان امام از فرات آب آورد. ایشان بهترین الگوی رشادت بود.
طبق تعزیه‌نامه «شمر و عباس» اثر میر عزا کاشانی، در کربلا شمر با دیگر سرداران مشورتی دربارهٔ جنگ فردا با حسین بن علی می‌کند؛ تصمیم می‌گیرند که عباس را بفریبند و به سوی خود جلب کنند. شمر به این مأموریت می‌رود ولی وعده‌های او برای فریفتن عباس مؤثر واقع نمی‌شود و بازمی‌گردد.
حرم حضرت ابوالفضل (ع) در فاصله بسیار کمی از حرم امام حسین (ع)، در شمال شرقی آن واقع شده و فاصله‌ای که بین حرم این دو بزرگوار وجود دارد را بین‌الحرمین می‌نامند. این حرم بیش از ۱۰ هزار متر مربع مساحت داشته و در ساختمان آن بخش‌هایی مانند ضریح، رواق، گلدسته، ایوان، صحن، گنبد که با سبک و سیاق معماری اسلامی ساخته شده‌اند دیده می‌شود.
اطلاعات تاریخی در مورد این بنا خیلی کم است و برخی اعتقاد دارند که تاریخ حرم امام حسین و حرم حضرت ابوالفضل از یکدیگر جدا نبوده و هر اتفاق و یا مرمت و نوسازی که برای حرم امام حسین به وقوع می‌پیوسته همان اتفاق نیز برای حرم حضرت ابوالفضل می‌افتاده است.
مختار ثقفی در دوران قدرت و حکومتش اولین عمارت را بنا گشت و بعد از این عمارت و به‌طور کلی تمام شهر کربلا کم‌کم‌رو به آبادانی نهاد، ولی هارون‌الرشید در سال ۱۷۰ قمری دستور خراب کردن آن را داد. عمارت دوم در عصر مأمون از نو ساخته شد. در سال ۲۳۲ قمری متوکل عباسی بر مسند خلافت نشست و دستور تخریب کامل حرم امام حسین بن علی (ع) و حرم حضرت عباس بن علی (ع) و تمامی شهر کربلا را داد و پس از تخریب، تمامی منطقه را شخم زدند و به آن آب بستند. المنتصر، خلیفه عباسی، بر خلاف سیاست پدر خود متوکل با شیعیان روش دوستانه و صمیمانه‌ای داشت. وی اموال زیادی بین علویون تقسیم کرد و حکم به تعمیر بنای شهر کربلا و حرم حضرت عباس بن علی داد. در نتیجه، کربلا در عصر او رونق یافت و زائرین این حرم‌ها از اطراف به سوی کربلا سرازیر شدند.
سَلامُ اللّه وَسَلامُ مَلائِکتِهِ المُقرَّبِینَ وأنبِیائِهِ المُرْسَلِینَ وَعِبَادِهِ الصّالِحینَ وَجَمِیعِ الشُّهداءِ والصِّدِّیقِینَ 
