دیدم برخی از دوستان متدین این ایام به بهانه رقابت‌های انتخاباتی انواع و اقسام عملیات‌های روانی و روش‌هایی مشابه روش‌های تخریبی دیگران را برای پیروزی نامزد موردعلاقه خودشان به کار می‌برند و برای همه اون‌ها هم لابد توجیهاتی دارند و گمان می‌کنند ضرورت امروز اسلام و انقلاب ایجاب می‌کند به هر طریقی اجازه روی کار آمدن جریان رقیب را نباید داد. یاد این جملات رهبر معظم انقلاب در باره سیاستمداری علی (ع) افتادم و افسوس خوردم که چقدر ما با راه و روش امیرالمؤمنین فاصله داریم. رهبر معظم انقلاب در خطبه‌های نماز جمعه [مورخ ۲۰/۶/۱۳۸۸]:
«بحثی که در اطراف آن چند نکته‌ای عرض خواهم کرد، بحث سلوک سیاسی امیرالمؤمنین است... در این سیاست ورزی، امیرالمؤمنین یکی از خصوصیاتش این است: از مکر و فریب دور است. در یک جمله‌ای از حضرت نقل شده: «لو لا التّقی لکنت ادهی العرب»: اگر تقوا دست و پای مرا نمی‌بست، از همه آحاد و مکاران عرب، مکر و حیله را بهتر بلد بودم. یک جای دیگر در مقام مقایسه معاویه با خودش -، چون معاویه به دهاء و مکر در حکومت معروف بود - به حسب آنچه نقل شده، فرمود: «والله ما معاویة بأدهی منّی»: معاویه از من زرنگ‌تر نیست. منتها علی چه کند؟ وقتی بنا بر رعایت تقوا و رعایت اخلاق دارد، دست و زبانش بسته است. روش امیرالمؤمنین این است. تقوا که نبود، دست و زبان انسان باز است، می‌تواند همه چیز بگوید، خلاف واقع می‌تواند بگوید، تهمت می‌تواند بزند، دروغ به مردم می‌تواند بگوید، نقض تعهدات می‌تواند بکند، دلبستگی به دشمنان صراط مستقیم می‌تواند پیدا کند. وقتی تقوا نبود، اینجوری است. امیرالمؤمنین می‌فرماید: من سیاست را با تقوا انتخاب کردم، با تقوا اختیار کردم این است که در روش امیرالمؤمنین، مکاری و حیله گری و کار‌های کثیف و این چیز‌ها وجود ندارد، پاکیزه است.»
اگر ما شیعه علی هستیم، اگر به پاسخگویی شب اول قبر و فردای قیامت معتقدیم نباید با ابزار کثیف و روش‌های غیرشرعی با دیگران رقابت کنیم ولو به قیمت باخت ما در مقابل رقیب سیاسی تمام شود.
