بدون تردید یکی از رشته‌های مهم و تأثیرگذار در شاخص رشد ورزش هر کشور رشته پایه و مادر ژیمناستیک است. بگذریم که این رشته در مسابقات مهمی، چون المپیک و بازی‌های آسیایی چه تعداد مدال دارد، اما مسئله مهم‌تر از این تعداد مدال این است که کشور‌های صاحب عنوان و جایگاه در ورزش جهان با بهادادن به رشته‌هایی، چون دوومیدانی و ژیمناستیک به عنوان ورزش‌های پایه و مادر هم سطح آمادگی جسمانی شهروندان خود را بالا می‌برند و هم شاخص ورزش کشورشان را افزایش می‌دهند.
ناگفته پیداست وقتی در کشور ما همه چیز به فوتبال تعلق دارد و حتی وقتی قرار است از مدال‌آوران المپیک و بازی‌های آسیایی تجلیل به عمل آید، رئیس فدراسیون فوتبال که حدود ۵۰ سال است رنگ المپیک به خود ندیده و در بازی‌های آسیایی هم از سوی هنگ‌کنگ حذف شد، سخنرانی می‌کند، باید هم رشته‌ای، چون ژیمناستیک با این همه حاشیه و مشکل روبه‌رو باشد. ژیمناستیک با وجود تمام تلاش‌ها و زحماتی که دست‌اندرکاران آن متحمل شده و می‌شوند باید هم با حاشیه روبه‌رو باشد، چون اولویت اول آقایان کت و شلوارپوش ورزش محسوب نمی‌شود. در چنین فضایی طبیعی است که شاهد باشیم این رشته پایه حدود سه سال در بدترین شرایط مدیریتی به سر ببرد و مانند گوشت قربانی از این دست به آن دست شود.
فردا روز سرنوشت‌سازی برای ژیمناستیک ایران است؛ روزی که قرار است رئیس جدید این رشته انتخاب شود تا بتواند کشتی طوفان‌زده ژیمناستیک ایران را به ساحل آرامش برساند، البته نباید از یاد برد که قبل از این انتخابات چیزی که باید در سطح کلان ورزش ایران تغییر یابد، نگاه مسئولان ورزش کشور از وزارت ورزش گرفته تا کمیته ملی المپیک به رشته‌هایی، چون ژیمناستیک است. بدون هیچ شکی تا وقتی نگاه حمایتی و توجه ویژه به این رشته‌ها وجود نداشته باشد، حتی به میدان‌آمدن مدیران کاربلد و دلسوز هم نمی‌تواند دردی را دوا و شاید تنها به صورت مقطعی برخی مشکلات را حل‌وفصل کند.
ژیمناستیک ایران با وجود تمام مشکلات ثابت کرده از چه ظرفیت بالایی برای کسب موفقیت در میادین بین‌المللی برخوردار است. توجه داشته باشید که این موفقیت‌ها در حالی رقم خورده که فدراسیون ژیمناستیک در دوران بلاتکلیفی به سر می‌برده و هیچ کس پاسخگوی اتفاقات رخ داده نبوده است، حالا در نظر بگیرید این فدراسیون به آرامش برسد و بتواند برنامه‌ریزی مناسب و درستی برای آینده داشته باشد، به طور حتم با این روند می‌توان انتظار داشت از این به بعد اخبار خوش بیشتری از موفقیت‌های این رشته بشنویم و شاهد مدال‌آوری و افتخارآفرینی بیشتر ورزشکاران این رشته باشیم، البته تکرار این نکته بسیار ضروری است که موفقیت ورزش کشور و رشد و تعالی رشته‌هایی، چون ژیمناستیک جدای از تمام تلاش‌هایی که در مجموعه فدراسیون، تیم‌های ملی و باشگاهی صورت می‌گیرد، به تغییر نوع نگاه مسئولان ورزش کشور بستگی دارد؛ نگاهی که باید المپیکی باشد تا بتواند این رشته‌ها را ببیند نه نگاهی که همواره منتظر فرارسیدن جام جهانی فوتبال است و سفر‌های آنچنانی برای گرفتن عکس‌های یادگاری. فردا برای ژیمناستیک ایران روز سرنوشت‌سازی است، به امید اینکه این رشته با انتخابی درست در مسیر پیشرفت و توسعه قرار گیرد.
