قصه بی‌توجهی به افتخارآفرینان ورزش کشور سر دراز دارد. در روز‌هایی که دعوا بر سر امتیاز واردات خودروی فوتبالیست‌ها به قوت خود باقیست، وزیر ورزش نیز از هر فرصتی برای پیگیری این موضوع برخلاف رأی صادره دیوان عدالت اداری استفاده می‌کند.
ابطال مجوز واردات خودرو شامل‌حال بازیکنانی که پیش از این اقدام به واردات کردن نیز می‌شود، اما با جو به راه افتاده و موضع‌گیری‌های تند فوتبالیست‌ها و حامیانشان، خیلی‌ها در تلاشند خلاف مصوبه عمل کنند و برای رسیدن به این هدف رایزنی و مکاتبه هم انجام داده و می‌دهند. در حاشیه نشست هیئت دولت، کیومرث هاشمی به اقداماتش در این خصوص اشاره داشت: «معاونت حقوقی رئیس‌جمهوری در این خصوص توضیحات لازم را ارائه داد و تأکید کرد اقدامات لازم در این باره انجام شده تا نگرانی‌های ایجاد شده برطرف شود. ضمن اینکه دغدغه رشته‌های دیگر از جمله کشتی و رشته‌های المپیکی که برای کشورمان افتخارآفرینی می‌کنند هم باید مورد توجه قرار گیرد.»
هاشمی درحالی‌که کماکان پیگیر خودروی خارجی فوتبالیست‌هاست، در صحبت‌هایش خواهان مورد توجه قرار گرفتن دغدغه دیگر رشته‌ها نیز شده است! واقعاً دغدغه مدال‌آوران برای چه کسی اهمیت دارد؟ درست است که پاداش واردات خودرو از سوی هیئت دولت به ملی‌پوشان فوتبال تعلق گرفته، اما وزارت ورزش برای قهرمانان کشور چه کرده است؟ وزارت متولی اصلی ورزش است و باید قدر نخبه‌هایش را بداند، ولی در اصل خبری از حمایت و پشتیبانی نیست. حواله واردات خودرو فقط به فوتبالیست‌ها داده شده، منتها برای جبران این تبعیض، وزارت می‌تواند با همان جدیت که پیگیر کار فوتبالی‌هاست برای حل مشکل معیشت، اشتغال و مسکن سرمایه‌های ورزش نیز تلاش کند. همه برای باطل شدن مصوبه خودرو طوری تقلا می‌کنند که گویی قرارداد فوتبالیست‌هایی که شامل این پاداش شده‌اند مثل ورزشکاران غیرفوتبالی حداقلی و ناچیز است!
حال که دیوان عدالت اداری مجوز واردات خودرو را تبعیض‌آمیز تلقی کرده، آقایان یادشان افتاده این پاداش حق دیگر ورزشکاران هم هست و آن‌ها نیز لیاقت بهره‌مند شدن از این امتیاز را دارند، به همین خاطر گفته شده وزارت ورزش و در رأس آن کیومرث هاشمی تلاش می‌کند دیگر ورزشکاران نیز از حق وارد کردن یک خودروی لوکس بهره‌مند شوند، ولی مگر دغدغه‌های قهرمانان ما به همین‌جا ختم می‌شود؟ بسیاری از آن‌ها برخلاف فوتبالیست‌های پرهیاهو، خرج یومیه‌شان را نیز به سختی جور می‌کنند و اخبار دستفروشی، کار در تاکسی اینترنتی و روی آوردن به مشاغل کاذب را همه شنیده‌اند. مگر وارد کردن خودروی خارجی یک قران‌دوزار است که هر مدال‌آور و قهرمانی شرایطش را داشته باشد. متأسفانه مسئولان ورزش خودشان را به نشنیدن می‌زنند، وگرنه اصل دعوا بر سر نگاه‌ها و حمایت‌های تبعیض‌آمیز است. این تبعیض‌ها سال به سال بیشتر و بیشتر شده تا جایی که آقای فوتبالیست از نخبگان ورزش می‌خواهد حدشان را بدانند و به عبارتی پایشان را از گلیم‌شان درازتر نکنند. مدال‌آوری که بار سنگین دفاع از اعتبار ورزش کشور را در بازی‌های آسیایی و پاراآسیایی، المپیک، پارالمپیک و جهانی به دوش می‌کشد، اول از همه به توجه معنوی نیاز دارد و بعد هم رسیدگی‌های مالی. تا وقتی از دید آقایان فوتبال تافته جدا بافته باشد، برای یک تساوی هم پاداش ارزی به بازیکنانش داده شود و صعود به جام‌جهانی سقف آرزوهایشان باشد، حتی دادن امتیاز واردات خودرو به دیگر ورزشکاران هم دردی را دوا نخواهد کرد. مدال‌آور تا وقتی درد نان داشته باشد، نگران سقف بالای سرش باشد و از بیان رقم قراردادش خجالت بکشد، نمی‌تواند تمام تمرکزش را روی کسب موفقیت بگذارد. وزارت ورزش برای رفع تبعیض‌های آشکار و پنهان به جای مصاحبه و وعده‌ووعید، اقدامی عملی انجام دهد.
