جوان آنلاین: صدیق قطبی در کانال تلگرامی خود نوشت: «بی‌خدایان چه دلیلی دارند که می‌گویند رستاخیزی نیست؟ کدام‌یک دشوارتر است: تولد یافتن یا دوباره زنده شدن؟ چیزی که هرگز نبوده، به‌وجود آید، یا آنچه که بوده باز بماند؛ آیا مشکل‌تر است که به‌وجود آیند یا رجعت کنند؟ عادت یکی را برای ما آسان و فقدان عادت، دیگری را غیر ممکن ساخته است. چه قضاوت عامیانه‌ای!» (پاسکال، اندیشه‌ها و رسالات، جمع‌آوری و ترجمه رضا مشایخی، ص۳۲۷، نشر ابن سینا: ۱۳۵۱)
در توجیه رستاخیز و حیات دوباره، تلاش قرآن بر دلیل‌آوری منطقی به منظور اثبات آن نیست، بلکه مخاطب خود را فرامی‌خواند تا به شگفتی و اعجازِ حیات بنگرد و پرده عادت را کنار بزند و در عظمت آفرینشی که تحقق یافته تأمل کند. چراکه حیرت ما در برابرِ عظمت خلقت نخستین، ایمان به حیات دوباره را آسان می‌کند. می‌پرسد چرا ناممکن یا بعید می‌دانید چنین رخدادی را؟ مگر خدایی که جهان و آدمی را برای نخستین بار آفرید، قادر به آفرینش دوباره نیست؟ حیاتی که هست و پیشاروی شماست مگر شگفت‌آورتر از حیات دوباره نیست؟
«و برای ما مَثَلی زد و آفرینش خود را فراموش کرد؛ گفت: چه کسی این استخوان‌ها را که چُنین پوسیده شده زنده می‌گرداند؟ بگو: همان کسی که زنده‌اش می‌کند که نخستین‌بار آن را پدید آورده و او به هر آفرینشی داناست.» (سوره یس، آیه ۷۸و۷۹)
«همچنانکه شما را در آغاز آفرید باز خواهید گشت.» (سوره أعراف، آیه ۲۹)
«مگر در آفرینش نخستین فروماندیم [تا در آفرینش نو درمانده باشیم]؟ بلکه آنان از آفرینش تازه در شُبه‌هاند.» (سوره ق، آیه ۱۵)
«و اوست که آفرینش را آغاز می‌کند سپس آن را بازمی‌گرداند و این (کار) برای او آسان‌تر است.» (سوره روم، آیه ۲۷)
«و آیا ندیدند (نیندیشیدند) که خدا چگونه آفرینش را آغاز می‌کند، سپس آن را [در قیامت]باز می‌گرداند؟ همانا این کار بر خدا آسان است. بگو: در زمین بگردید و بنگرید چگونه آفرینش را آغاز کرد، سپس خدا [همین‌گونه]پدیده آخرت را ایجاد می‌کند؛ چراکه خدا بر هر کاری تواناست.» (سوره عنکبوت، آیه ۱۹ و ۲۰)
