به گزارش جوان آنلاین به نقل از فارس، از همان روزی که آمد با ایمانش نقطه امید شد، گل از گل ناامیدشدگان شکفت و مرهمی بر زخم دل داغدیدگانِ عروج حضرت عشق شد.
همیشه آماده حضور در میدان بود، برای اعتلای اسلام و پیشرفت جمهوری اسلامی روز و شب نمی‌شناخت، ناممکن و نشدنی برایش معنا نداشت، اما زمانی که نامش از شور مجلس خبرگان رهبری بیرون آمد و به عنوان رهبر انقلاب انتخاب شد، هرچند دست تحسر بر صورت کشید، اما با دست دیگرش که یادگار رشادت بود رایت سبز انقلاب را محکم‌تر فشرد و عصایش را تندتر بر زمین گذاشت.
عمامه‌اش را روی سر مبارکش تنظیم کرد و ردای امامت را برداشت و به حرکت‌ها شتاب بخشید، رسالت خطیرش هم همین را می‌خواست.
جنگ تمام شده بود، هنوز چهره زشت دوران ستم‌شاهی از در و دیوار شهر هویدا بود، باید می‌کوبید و از نو می‌ساخت، ماموریت تازه را از همان روز اول با اقتدار آغاز کرد.
مقاومت را می‌شد در لحظه‌لحظه رفتارش دید، خوب ساختن و پر قدرت جلو رفتن را از کلام پر از مهرش بار‌ها و بار‌ها گوشزد کرد و از دل تدبیرهایش ایرانِ امن و با ثبات بیرون آمد.
در طول سالیانِ بعد از امام (ره)، دور اندیش بود، همیشه از دیگران ۲۰ سال جلوتر حرکت کرد و توانست با اندیشه‌ها و راهبرد‌های بی‌نقصش پشت دشمن را به زمین بزند و بینی بداندیشان را به خاک بمالد.
او سی‌وچهار سال است که نخوابیده، چشم در چشمِ دشمن دستشان را خوانده و به موقع به آن‌ها پاتک زده است، توصیه همیشگی‌اش هم همین بوده، نخوابید! دشمن بیدار است.
هرگز متوقف و ناامید نشده، روحیه شکست‌ناپذیری‌اش او را امامِ مقاومت کرده است، ما با او نقطه‌زن شدیم، نفر اول شدیم، با او به دل دشمن زدیم و افتخار آفریدن را یاد گرفتیم، با امام استقامت و پایداری پیروز میدان‌های سخت و نبرد‌های سهمگین و ناممکن شدیم.
صلابتش به کوه طعنه می‌زند، این صولت، هیبت و این عظمت را از چه کسی به ارث برده است؟
خوب گوش کن! صدای جماران از حسینیه امام خمینی (ره) بر می‌خیزد، ایمان و امید همین است، خمینی کبیر اینجاست، در قامت رشید سید علی!
خداوندا به حقیقت انقلابِ روح‌الله و به دل شکسته داغدیدگانِ عروج خمینی کبیر، خامنه‌ای عزیزتر از جانمان را پرتوا‌ن‌تر از همیشه حفظ کن!
