هادی محمدی
در حالي كه دستگاه رسمي ديپلماسي و مقامات دولتي مشغول «سهم‌خواهي دموكراتيك» از كابينه دولت دوازدهم هستند، اقدامات هدفمند از سوي كشورهاي عربي حاشيه خليج فارس و منظومه‌هاي عربي مرتبط با عربستان در عراق با سرعت در حال اجراست.
مادر اصلي تروريسم تكفيري- وهابي كه جنگ، ويراني و كشتار هزاران بي‌گناه عراقي، سوري، يمني و بحريني را در هفت سال گذشته در كارنامه دارد، با تهي شدن ظرفيت و كاركردهاي گروه‌هاي تروريستي در عراق و سوريه با نقاب جديدي تحت عنوان «همكاري‌هاي غيرطايفه‌اي» وارد عراق شده و از درون بيت شيعي و رهبران مذهبي در حال يارگيري است.
برنامه محمد بن سلمان فراتر از مناسبات عادي دو كشور عربي است و با ابزارهاي ديپلماسي رسمي، سرمايه‌گذاري اقتصادي در استان‌هاي هم‌مرز با عربستان يا مشاركت در بازسازي اين كشور، دو هدف اصلي را ثبت ميكند. ابتدا اينكه از جايگاه مجرم و حامي تروريسم وهابي- تكفيري داعش، به جايگاه دوست منتقل مي‌شود و ثانياً اينكه هدف اوليه و ثابت عداوت با جمهوري اسلامي را با عنوان جديد «شيعه ايراني» و ضرورت جداسازي شيعه عراقي در يك راهبرد ناسيوناليستي دنبال ميكند.
نكته مهم اين است كه مجموعه‌هاي همكار و اقماري آل‌سعود در بحرين و امارات هم فعال شده و ارتباط با دولت عراق و رهبران شيعي را آغاز كرده‌اند و رئيس پارلمان‌هاي عربي هم به بغداد سفر كرده كه همگي يك راهبرد ناسيوناليستي و ضدايراني را به اجرا مي‌گذارند. در حالي كه نجات عراق از تهديد تروريسم تكفيري به اعتراف دوست و دشمن، با حضور فعال ايران به سرانجام رسيده و بيش از هر كس، اهل سنت و رهبران مذهبي سني عراق آن را با پوست و گوشت خود احساس مي‌كنند، ديپلماسي رسمي ايران در بخش‌هاي گوناگون از رخوت انتخاباتي خارج نشده و ميدان سياسي و مناسبات اقتصادي را به كشورهاي رقيب يا دشمن سپرده است.
اگرچه در ميدان سياست، رقابت امري طبيعي است اما ماهيت تحركات ديپلماتيك عربي در مواضع رئيس سازمان موساد اسرائيل بيان شده است. كوهن، رئيس موساد اعلام كرده با تثبيت نفوذ ايران در مناطق آزاد شده از اشغال داعش مقابله خواهد كرد و اين امر توسط مقامات سعودي آشكارا تأكيد شده تا واگرايي جامعه عراقي، اهل سنت يا شيعه از ايران را با ابزار اقتصادي و سازندگي و شعارهاي ناسيوناليستي به نتيجه برساند. بديهي است ساختارهاي سياسي و ديپلماتيك ايران از يك بازيگر نظاره‌گر و منفعل بايد به بازيگر فعال و اثرگذار منتقل شود و نقش تاريخي خود را در تكميل ديپلماسي امنيتي و نظامي در عراق به اجرا بگذارد، خصوصاً اينكه عراق جديد و پساداعش از هم‌اكنون آغاز شده و با انتخابات پارلماني آينده، نهادينه خواهد شد. هرگونه سستي در نقطه عطف منطقه‌اي در عراق پيامدهاي غيرقابل جبراني دربر خواهد داشت و نياز به پاسخگويي دارد.
