
نویسنده: محمد بابایی
درست زماني كه اين تصور ايجاد ميشود كه سوريه پس از شش سال آرامآرام در مسير صلح پيش ميرود و ميتوان نسبت به پايان جنگ در اين كشور اميدوار بود، بازي جديدي آغاز ميشود؛ كمتر از چهار روز پس از اينكه وزير خارجه امريكا به حرف ايران و روسيه رسيد و اعلام كرد كه «مردم سوريه درباره سرنوشت اسد تصميم ميگيرند» رسانههاي غربي از حمله شيميايي در استان شمالي ادلب خبر دادند و دونالد ترامپ با چرخش 180 درجهاي در مواضع خود دستور حمله موشكي به يك پايگاه هوايي سوريه را داد. مواضع قبلي ترامپ درباره سوريه، شعارهاي انتخاباتي او درباره عدم دخالت در جنگهاي منطقه و مهمتر از همه واكنش روسيه نشان ميدهد ترامپ با دشمن شماره يك خود در امريكا، يعني نهادها (establishment) وارد معاملهاي بزرگ شده است. سياستمداران سابق و سرشناس از جان كري گرفته تا كلينتون و مك كين به همراه انديشكدهها و رسانهها تصميم ترامپ را تحسين ميكنند؛ كساني كه پيش از اين صريحاً با تصميمهاي قبلي او مخالفت و به سختي براي پايين كشيدن ترامپ از اريكه قدرت تلاش ميكردند.
اما در عرض سه روز ناگهان همه چيز عوض ميشود؛ ترامپ به بهانه «حملات شيميايي» سوريه را به صورت محدود هدف قرار ميدهد، در مقابل او تحسين رسانهها، انديشكدهها و مقامات سابق و كنوني وابسته به دلارهاي سعودي و لابيهاي صهيونيستي را به دست ميآورد. اعتبار و تأييد شدن به نظر ميرسد مهمترين چيزي است كه دونالد ترامپ در اين روزهاي پرآشفته نياز دارد و چه بهتر كه از طريق يك نمايش نظامي به بهانه مبارزه با سلاحهاي كشتار جمعي صورت بگيرد.
ظاهراً ترامپ فراموش كرده كه اين مواضع و وعدههاي ضد نهادي ترامپ بود كه باعث شد خيليها به او رأي بدهند و با اين معامله اعتبار خود را در ميان طرفداران اصلي خود از دست ميدهد. «نايجل فاراژ» رئيس سابق حزب استقلال پادشاهي متحد (يوكيپ) كه روابط نزديكي با ترامپ دارد به رسانهها گفت: «من فكر ميكنم بسياري از رأيدهندگان ترامپ امروز صبح كه از خواب بيدار شوند، متعجب خواهند شد و با خود فكر خواهند كرد كه همه اين مسائل به كجا ختم ميشود.» تويت پل جوزف واتسون از روزنامه نگاران تأثيرگذار در صفحه توئيتر خود نوشت: «من حدس ميزدم ترامپ عروسك خيمه شب بازي پوتين نيست اما حالا ميدانم او فقط يك عروسك خيمه شب بازي نومحافظهكاران/ دولت سايه است.»
حالا كه ترامپ تصميم گرفته با كارت سعوديها و صهيونيستها بازي كند، مهمترين سؤالي كه پيش ميآيد اين است كه او تا كجا ميخواهد پيش برود، آيا ترامپ سياست «تغيير رژيم» را در پيش خواهد گرفت يا به همين اقدام نظامي بسنده خواهد كرد يا اينكه او نيز همانند اسلاف خود به حمايت «تروريسم وهابي» ادامه خواهد داد و امريكا را بيش از پيش در باتلاق سوريه غرق خواهد كرد.