جوان آنلاين: فرانسوا اولاند، رییس جمهور فرانسه، روز سه‌شنبه 5 می در عربستان بود آن هم موقعی که شورای همکاری خلیج فارس در پایتخت این کشور تشکیل جلسه داده بود و اولاند هم به قصد شرکت در این جلسه وارد ریاض شده بود. این هم‌زمانی می‌توانست یک امر اتفاقی باشد اما دیدار او با ملک سلمان بن عبدالعزیز، پادشاه عربستان، و بیانیه مشترک این دو بعد از دیدار یکدیگر نشان داد که فقط یک هم‌زمانی در کار نبوده بلکه رییس جمهور فرانسه با برنامه‌ای مشخص به منطقه آمده است. دلیل این برنامه مشخص از روز قبل معلوم شده بود که اولاند به قطر رفته بود تا قرارداد فروش 24 جنگنده فرانسوی رافائل را با قطری‌ها امضاء کند به همراه قراردادی برای برنامه آموزشی خلبانان قطری و فروش تجهیزات و قطعات لازم این تعداد جنگنده.
تجارت اسلحهدو جنبه سیاسی و اقتصادی سفر اولاند به کشورهای عربی طی کمتر از 24 ساعت پیدا است. این دو جنبه به طور کامل مرتبط به هم هستند و به معنای فروش کارت سیاسی در ازای قراردادهای چندین میلیاردی است که به جیب فرانسوی‌ها ریخته می‌شود. باید توجه داشت که شرکت فرانسوی داسو چندین سال است که قصد فروش جنگنده‌های رافائل خود را داشته اما قطری‌ها چندان روی خوش به طرف فرانسوی نشان نمی‌دادند تا این که در مقطع فعلی حاضر به خرید این تعداد رافائل شده‌اند و خبرهایی هست حاکی از این که امارات هم در صف خرید این جنگنده‌ها ایستاده است. ژان ایو لودریان، وزیر دفاع فرانسه، روز قبل از مراسم مربوط به فروش رافائل به قطر، سفری به امارات داشت تا با شیخ محمد بن زاید آل نهیان، ولیعهد ابوظبی و جانشین فرماندهی نیروهای مسلح امارات، دیداری داشته باشد و در مورد همکاری‌های نظامی با او گفت‌وگو کند. می‌توان احتمال داد که لودریان در دیدار با این شیخ اماراتی بر سر فروش رافائل و خدمات آن مذاکراتی کرده باشد و حتی به توافقاتی هم رسیده باشد. این جدای چشم طمع فرانسوی‌ها به کویت است که قصد خرید 28 جنگنده دارد و رافائل فرانسوی رقابت نزدیکی با یوروفایتر اروپایی و اف 18 آمریکایی برای جلب نظر کویتی‌ها دارد.
فرصت‌طلبی سیاسی
اولاند در حالی با این سفرها مشغول به تجارت اسلحه است که با توجه به شرایط منطقه، به طور مشخص به دنبال یک فرصت‌طلبی سیاسی نیز هست. او و هیئت همراهش به سه کشور قطر، امارات و عربستان رفتند، سه کشوری که از اعضای اصلی ائتلاف نظامی علیه یمن هستند. او در بیانیه مشترک در ادعاهای ضد ایرانی آل سعود با ملک سلمان هم‌صدا شد تا با فرصت‌طلبی کامل از شرایط موجود بهرهبرداری کند. رییس جمهور فرانسه به این صورت به شیوخ عربی توجه می‌کند تا آن که خود را حامی و همراه آنها نشان دهد اما عقد قرارداد بیش از 7 میلیاردی او با طرف قطری نیت واقعی‌اش از این توجه و هم‌صدایی را نشان می‌دهد. به عبارت دیگر، شرایط فعلی این دست شیوخ عربی در تجاوز نظامی به یمن آنها را در وضعیتی قرار داده که بیش از هر موقع دیگر احساس نیاز به یک حامی بین‌المللی دارند و البته اولاند هم متوجه این نیاز آنها است و با انجام این سفرها به نحو فرصت‌طلبانه‌ای قصد نمایش یک حامی برای این شیوخ را دارد اما در نهایت چیزی که می‌خواهد به جیب زدن پول این شیوخ است.
رقابت با آمریکااریک تراپیه، مدیر ارشد شرکت داسو، در جریان فروش تسلیحات فرانسوی به شیوخ عربی گفته است که «دوستان آمریکایی ما رقبایی سرسخت هستند و دیپلماسی بسیار موثری دارند ولی فرانسه ارائه کننده یک دیپلماسی آلترناتیو است.» این یک اعتراف صریح بر وجود رقابت فرانسوی‌ها با آمریکا بر سر نفوذ در میان شیوخ عربی است که فرانسوی‌ها خود را در برابر این شیوخ به عنوان آلترناتیو آمریکا معرفی می‌کنند. در واقع، توجه استراتژیک آمریکا به شرق دور و نحوه رویکرد آمریکا در قبال درگیری‌های خاورمیانه باعث شده تا شیوخ عربی دیگر آن حس اعتماد به واشنگتن را نداشته باشند هر چند که هنوز خود را مطیع بی‌چون و چرای آمریکا می‌دانند.
فرانسه سعی در بیشترین بهرهبرداری از این حس بی‌اعتمادی شیوخ عربی به آمریکا را دارد و می‌خواهد خود را برای آنها به عنوان جایگزین آمریکا نشان دهد. روشن است که فرانسوی‌ها در این جهت به صورتی ناشیانه رفتار می‌کنند زیرا قبل از نشان دادن توانایی‌های خود در حمایت مورد نیاز شیوخ عربی به فکر فروش تسلیحات خود هستند تا منفعتی کلان از این اوضاع برده باشند. فرصت‌طلبی و کیسه‌دوزی فرانسوی‌ها سابقه‌ای دیرینه دارد که باعث شده آنها جدای از منفعت‌طلبی اقتصادی، هیچ‌گاه در حمایت از متحدین خود آن میزان از جدیت لازم را نداشته باشند. از این جهت، فرانسوی‌ها نمی‌توانند در منطقه آلترناتیو واقعی آمریکا برای شیوخ عربی باشند. شاید این شیوخ در مقطع فعلی احساس کرده باشند که می‌توانند اعتمادی به حمایت فرانسوی‌ها داشته باشند اما به زودی و با ریختن پول به جیب فرانسوی‌ها بابت خرید تسلیحات آنها، در خواهند یافت که پاریس تا حد فروش تسلیحات حامی آنها است و حاضر نیست در شرایط حساس آن حمایت مورد انتظار از شیوخ عربی را انجام دهد.
فرانسه مانند کفتار منتظر است"اگرشیر
