«ابوالفضل
کاهانی» که پیش از این کارگردانی نمایش هایی مانند «هما رو ندیدی؟» و «جشن بی خودی» را در کارنامه خود ثبت کرده است در
سومین تجربه کارگردانی اش با نمایش «پذیرایی» به میهمانی سی و سومین جشنواره تئاتر
فجر آمده است، نمایشی که در قابی رئال روای داستان یک گروه تئاتری در پلاتوی محل
تمرینشان است. «پذیرایی» کاهانی قرار است پنج شنبه در دو سانس 16 و 18 در سالن
تازه تاسیس باران اجرا داشته باشد، به همین گفتگویی با وی داشته ایم.
آقای کاهانی! چه شد
که جرقه داستان نمایش نامه در ذهنتان زده شد؟
من تصمیم داشتم که
نمایش نامه ای را بنویسم و اولین سوژه ای که به ذهنم رسید، داستان این نمایش بود.
پذیرایی که نام این داستان است تنها به معنی سالن پذیرایی یک خانه نیست چون
برگردان این واژه در زبان انگلیسی ترجمان های متفاوتی دارد و منظور من ، مفهوم کلی
این واژه است.
متن در چه قالبی نگاشته
شده است؟
پذیرایی متنی
رئالیستی است که من در طول آن سعی کرد ام هم به خانواده های داخل داستان نزدیک شوم
و هم به آن فضایی که مورد علاقه ام هست. دوست داشتم که نمایشی تولید کنم که قصه در
آن روایت شود و مخاطب عام هم بتواند با اجرا ارتباط برقرار کند.
سالن باران چطور است
برای اجرا؟
سالن باران سالن خیلی
خوبی است و بسیار خوشحالم که این سالن هم به سالن های تئاتری شهر ما اضافه شده
است.
تمرین گروه از چه
زمانی آغاز شد؟
ما پس از پذیرش نمایش
نامه تمرین را آغاز کردیم اما زمانمان برای تمرین کم بود تمرین هایی پرفشاری را
پشت سر گذراندیم و هر روز تمرین می کردیم.
به نظرتان نام شما در
میان برگزیده های این دوره از جشنواره تئاتر فجر خواهد بود؟
من سعی می کنم کار
خودم را انجام بدهم و دوست دارم که اثرم در جشنواره دیده شود.
برنامه ای برای اجرای
عمومی دارید؟
نیت ساخت یک اثر
نمایشی، اجرای عمومی است و این مختص به گروه ما نیست، انشالله که اجرای عمومی خوبی
را هم تجربه خواهیم کرد.
کار دکور ندارد، چرا؟
به نظر من زیبایی
تئاتر در سادگی است و واقعیتش این است که من از دکور می ترسم و ترجیح می دهم که
نمایش را بدون دکور کار کنم.
کمک هزینه های مرکز
به کجا رسید؟
یک قسط سه و نیمی از
سوی مرکز پرداخت شده است و ما منتظر قسط بعدی هستیم.
