من يكي از اعضاي بزرگترين اجتماع تاريخ بودم. بزرگترين اجتماع بدون برنامه‌ريزي ، بدون دخالت مديران و طبعاً بدون هزينه ! فرقي نمي‌كند كه شمار اين اجتماع را « بيش از 20ميليون» برخي ناظران فرض كنيم يا « 20ميليون» دولت عراق يا « 15ميليون» برخي از اهل دقت و احتياط و يا « 5 ميليون» بي‌بي‌سي دروغگو .
در هر چهار حالت شما اگر عضوي از اجتماع اربعين 1436 مي بوديد ، در بزرگترين اجتماع تاريخ شركت كرده بوديد. مي‌گويم « عضو» و نمي‌گويم يكي از زائران يا حاضران اين اجتماع، زيرا همگي به‌واقع در اين اجتماع ظاهراً بدون برنامه‌ريزي ، عضويت داشتند و براي انسجام و برنامه‌ريزي دروني آن تلاش مي‌كردند. تلاشي از جنس سادگي، قناعت، گذشت و حركت بي‌وقفه و بدون محاسبات معمول دنيايي به سوي هدف.
هدف سالار شهيدان حسين‌بن‌علي(ع) بود و كسي كه به سوي حسين(ع) مي‌رود، نه مي‌ايستد و نه به دنياي اطراف خود مي‌نگرد و نه گله‌گذاري و شكايت مي‌كند. اين اجتماع در «كليت» معرفتي عظيم داشت و اين يكي از شگفتي‌هاي آن بود، زيرا اگر فردي بهانه‌جو دستي در ميان خيل جمعيت فرو مي‌برد و شخصي را به گفتمان و چالش فرا مي‌خواند، چه بسا با او گفت‌و‌گويي طولاني به‌پا مي‌كرد و جزئيات را بر ماهيت كلي آن غلبه مي‌داد اما اگر تو بي‌بهانه و ايراداتي از جنس معمول با آن اجتماع همراه مي‌شدي، شوقي وصف‌ناپذير و حركتي بدون توقف در جسم و جان خود احساس مي‌كردي، زيرا كه كربلا خاك بهشت است، نه خاك زمين و قبله ايمان است و اگر كربلا نبود، « لما خلقت الافلاك» مي شد.
اينچنين بود كه در اربعين امسال « معرفت » اجتماع عظيم، شاخصه اصلي آن شد . سانسور اين اجتماع در جهان رسانه‌ها و رسانه‌هاي جهان نيز از بيم همين معرفت بود و اينكه راه كربلا براي مقاصد بعدي گشوده شده و در كربلا خيمه زده شده است.
