اين روزها خبرها از سودان جنوبي زياد است. يعني از همان روز
30 ژانويه 2011 كه مشخص شد سودان جنوبي مستقل شده و اتفاقا آمريكا و اسراييل در به
رسميت شناختنش بي تابي مي كردند، مي بايست منتظر خبرهاي داغ مي بوديم.
از سال 1995 تا سال 2005 اختلافات داخلي در سودان دو جنگ را
سبب ساز شد و بعد تصميم به همه پرسي براي تجزيه سودان! حتي اگر تاييد كنيم كه هيچ
سنارويويي پشت اين طرح وجود نداشت، نمي بايست شك مي كرديم كه سودان ها بخصوص سودان
جنوبي با چالش هاي جدي مواجه خواهد شد. دليل اصلي تجزيه سودان به دو كشور وجود
جمعيت مسيحي در بخش جنوبي يعني در همان جايي بود كه منابع نفتي وجود داشت.
اما مسئله اصلي اين است كه مسيحيت پس از تجزيه، قدرت را در
سودان جنوبي به دست گرفت در حالي كه در همين كشور تازه تاسيس شده نسبت به بوميان
در اقليت قرار داشت. يك اقدام ديگر براي در قدرت نگه داشتن اقليت اين بار در سودان
جنوبي شكل گرفت. پس بايد انتظار داشته باشيم كه بوميان اين مسئله را نپذيرند. به
همين دليل است كه اكنون برخي از آنها دست به شورش زده و منابع و مخازن نفتي را در
تصرف خود گرفته اند.
همين مسئله باعث شده تا آمريكا بيش از 150 نيروي نظامي ويژه
را عازم سودان جنوبي كند و حتي زمزمه هاي حمله به اين كشور نيز به گوش مي رسد. همه
مي دانند كه حمله احتمالي آمريكا به سودان جنوبي با كمترين مخالفت بين المللي
مواجه خواهد شد و حساسيت آن به هيچ عنوان مثل سوريه در خاورميانه نيست.
همواره اين سوال وجود داشت كه چرا آمريكا به راحتي قبول مي
كند فرانسه به مالي يا هر كشوري در آفريقا حمله كند. مي توان پاسخ سوال را اينجا
پيدا كرد: مشروعيت يابي و آماده كرده ذهن افكار عمومي براي حمله به كشور ديگري در آفريقا
به بهانه هايي همچون جلوگيري از شورش و ترور.
آفريقاي سال هاي گذشته نشان داده است كه خيز بلندي براي رشد
اقتصادي برداشته است و به همين مناسبت قدرت هاي اقتصادي توجه قابل توجهي به اين
كشورها داشته اند. چين، اروپا، آمريكا و حتي روسيه. درست است كه جدال هاي اقتصادي
كم كم در حال رفتن به سمت آسيا – پاسيفيك در شرق و جنوب شرق قاره كهن است، اما
همان جدال براي نفوذ و قدرت اقتصادي بيشتر به آفريقا نيز كشيده شده است كه كم كم
در حال رونمايي شدن است. بنابراين بعد از اين بايد بيشتر منتظر نفوذ قدرت ها در
كشورهاي مختلف آفريقا بود. با پول يا زور! مهم نفوذ در اين حوزه است.
آمريكا به هر جهت خود را قدرت هژمون مي داند و جداي نفوذ
اقتصادي خواهان حفظ منافع امنيتي خود در اين منطقه است بنابراين بايد در كشورهايي
كه اهدافش را در آنها نزديك تر مي بيند، استقرار داشته باشد. اين بخش از نگاه
امنيتي همان خواسته اي است كه رژيم صهيونيستي نيز آن را دنبال مي كند. صهيونيست ها
اولين پرچم را در سودان جنوبي پس از استقلال نصب كردند. يعني براي آن برنامه بلند
مدت دارند. بخصوص در كنار جمهوري سودان كه كشوري ضد هژمون است. اين رويكرد صهيونيستي
با سياست پيراموني بن گورين نيز كاملا هماهنگ است. بخصوص كه در كشورهاي خاورميانه
باد به نفع اسراييل نمي وزد...
