«آنچه در درجه اول مهم است، مسئله اقتصاد است» این عبارت شروع بیانات رهبر معظم انقلاب راجع به مسائل کشور بود. باتوجه به تأکیدات چندین ساله ایشان بر موضوع اقتصاد و بازگشت سیاست فشار حداکثری، چنین هم انتظار می‌رفت که ایشان قبل از هرچیز سراغ اقتصاد بروند.
به گزارش جهان‌نیوز، مطابق انتظارات، عمده بیانات رهبر معظم انقلاب در دیدار رمضانی با مسئولان نظام، حول مباحث اقتصادی بود، آن هم یک روز پس از ادعای ترامپ مبنی بر ارسال نامه به رهبر ایران! در ادامه به محور‌های اساسی بیانات دیروز ایشان پرداخته می‌شود.
۱: طبق روال همیشگی، بخش مهمی از بیانات رمضانی رهبر معظم انقلاب، مربوط به احوالات معنوی انسان در این ماه پر برکت و مغتنم شمردن فرصت‌های معنوی ماه رمضان بود، بنابراین ایشان ضمن تأکید بر عدم غفلت و فراموشی پروردگار متعال، ابعاد فراموشی انسان را بررسی کردند. یکی از این ابعاد مهم «خودفراموشی اجتماعی» به معنای فراموشی هویت خودمان و فلسفه وجودی جمهوری اسلامی است. بر این اساس یکی از وجوه تمایز مسئولان جمهوری اسلامی با رژیم طاغوت، توجه به پروردگار و عدم «خودفراموشی اجتماعی» است.
۲: قرآنی بودن مبانی و اصول نظام جمهوری اسلامی ایران، امری بود که ایشان بر آن تأکید کردند. همین تکیه جمهوری اسلامی بر پایه‌های قرآنی، به عنوان معجزه الهی پیامبر اسلام، معادلات دنیای مادی را در مقابل ایران بی‌اعتبار کرده است. برای همین هم است که بسیاری از ناظران، سربرآوردن ایران را از زیر آوار تحریم و توطئه، یک معجزه می‌دانند.
۳: «آنچه در درجه اول مهم است، مسئله اقتصاد است.» این عبارت شروع بیانات رهبر معظم انقلاب راجع به مسائل کشور بود. باتوجه به تأکیدات چندین ساله ایشان بر موضوع اقتصاد و بازگشت سیاست فشار حداکثری، چنین هم انتظار می‌رفت که ایشان قبل از هرچیز سراغ اقتصاد بروند؛ «کاد الفقر یکون کفرا». در این دیدار ایشان به توجه مسئولان بر «معیشت مردم»، انسجام مسئولان سه قوه و نیرو‌های مسلح برای مقابله با تحریم‌های دشمن، سرعت عمل مسئولان برای حل مشکلات، عدم‌ترک فعل، شناسایی و استفاده از «ظرفیت‌ها، استعداد‌ها و زمینه‌ها»، جلوگیری از «قاچاق دوسویه»، «اصلاح نظام ارزی کشور»، «تقویت پول ملی»، «برگشت ارز‌های کسانی که درآمد صادراتی ارزی دارند»، حمایت و استفاده از تولیدات داخلی و جذب سرمایه‌گذاری تأکید کردند.
۴: پرده انداختن از چهره مذاکره‌طلبان، نکته دیگر بیانات رهبر معظم انقلاب بود. آنجا که فرمودند «[می‌گویند]مذاکره کنیم تا آنچه را که می‌خواهیم، بر طرف مذاکره- که آن طرف میز نشسته- تحمیل کنیم، اگر قبول کرد که چه بهتر، اگر قبول نکرد، جنجال راه بیندازیم که اینها از میز مذاکره فاصله گرفتند.» به عبارت دیگر مذاکره ابزار جدیدی در دست دشمن برای تحکم و فشار بیشتر جهت دستیابی به خواسته‌های‌شان است.
