شواهد و قرائن زیادی نشان می‌دهد یکی از آسیب‌ها و مشکلات ریشه‌ای کشورمان و جامعه ایرانی، فروکش کردن حس برادری در سطوح مختلف نسبت به یکدیگر است. بدون تردید مقصود از این برادری همخونی و تعلق به یک خانواده نیست. برادری یعنی، برابری، همدلی، هم‌زبانی، همراهی، همدردی، هم‌فکری، هم‌اندیشی، خیرخواهی و خیررسانی به دیگران است. بر همین اساس وقتی حس برادری در یک جامعه کاهش پیدا می‌کند، می‌تواند پیامد‌های منفی بسیار زیادی داشته باشد که مهمترین آنها سوء استفاده دشمنان ملت ایران از اختلافات و دودستگی‌های درون کشور است.
برادری در میان مسئولان به پیشبرد اهداف نظام اسلامی و حل مسائل کشور، آرامش فضای رسانه‌ای و روانی جامعه و مهم‌تر از همه افزایش امید به آینده و حل مشکلات کمک می‌کند. حس برادری میان مردم و مسئولان موجب افزایش سرمایه اجتماعی، اعتمادسازی، انگیزه بخشی به دولتمردان، همکاری جامعه با مدیران شده که نتیجه آن کاهش دشمنی‌ها و اختلافات می‌باشد. نگاه برادرانه در سطح جامعه و میان مردم زمینه ساز کاهش آسیب‌های اجتماعی، درگیری ها، یقه کشی، بزه‌هایی مانند سرقت، کلاهبرداری، گران فروشی و احتکار و... گردیده، امنیت روانی و زیستی مردم را بهبود بخشیده و از مشکلات خانواده‌ها می‌کاهد.
روحیه برادری در نیرو‌های انقلابی ضمن افزایش توان نظام اسلامی برای حل مسائل اساسی، به کاهش متهم‌سازی‌ها و تخریب‌ها کمک کرده و نزاع‌های فرسایشی را به حاشیه برده و مسائل اصلی را به میدان می‌کشاند. رفع اختلاف میان این جریان انقلابی تاثیر زیادی بر آمادگی کشور برای مقابله با بحران و اتخاذ تصمیم درست در شرایط سخت را می‌دهد. تقویت برادری میان انقلابیون به امیدبخشی جامعه و جوانان مدد رسانده و این جریان را از حاشیه به متن می‌کشاند. در حالی که اختلافات می‌تواند به حذف کامل این جریان و به دنبال آن تفکر انقلابی منجر شود.
راهبرد قرآنی و آسمانی مقابله با چنین شرایطی «افزایش حس برادری» در سطوح مختلف جامعه است که ماه مبارک رمضان با ظرفیت‌های بسیار خود بستر اجرایی آن را فراهم ساخته است. برخی از این ظرفیت‌ها عبارتند از:
رمضان بهار قرآن فرصتی برای تدبر و عمل به دستورات قرآن است که می‌فرماید: «انما المومنون اخوه» مومنان برادر یکدیگرند.
روزه داری فرصتی برای مبارزه با نفس است که عامل اصلی تکبر و خودبرتربینی و مانع اساسی برادری و برابری است.
هر ساعت از ماه مبارک فرصتی برای عبادت و طاعت خدای بزرگی است که می‌فرماید هیچ چیز بیش از خدمت به مخلوقات او را خشنود نمی‌کند.
روز‌های ماه رمضان و تحمل گرسنگی و تشنگی فرصتی برای درک دشواری‌های اقشار ضعیف جامعه است تا با آنها برادرانه‌تر رفتار کنیم.
سفره‌های اطعام و احسان ماه مبارک رمضان فرصتی است تا دست برادران فرودست خود را بفشاریم و تکریم کنیم. بردباری و صبوری روزه داری فرصتی برای تقسیم داشته‌های خود با ندار‌ها و کمک به تحمل مشکلات دیگران است. یاد قیامت در ایام ماه مبارک فرصتی است تا کم کاری‌ها و قصور نسبت به برادران خود را جبران کنیم. آرزوی آمرزش و طلب بخشش از حضرت حق فرصتی برای بخشش برادران دینی است. ادعیه ماه مبارک و نجوای با خدای بزرگ فرصتی است تا بهترین‌ها را برای برادران دینی خود تقاضا کنیم. بازشدن در‌های رحمت و شب‌های سرنوشت ساز قدر فرصتی است تا از قدرت مطلق و مالک هستی بخواهیم تا اسلام و مسلمین را بر دشمنانی که نمی‌توانند برادری مومنان را ببینند، پیروز گرداند.
وقتی فضای برادری در روابط اجتماعی حاکم شد:
دیگر کسی حاضر نمی‌شود برای رسیدن به اهداف و امیالش دست به هر کاری بزند. تاراج آبروی دیگران به سادگی روی نمی‌دهد. همگرایی و وحدت میان دوستان افزایش یافته و امکان نفوذ اغیار کاهش می‌یابد. اعتماد اجتماعی افزایش یافته و زمینه متهم‌سازی دیگران از بین می‌رود. احساس کنار هم بودن به تحمل دشواری‌ها و سختی‌ها کمک می‌کند. آستانه تحمل یکدیگر در جامعه افزایش یافته و احساس احترام متقابل شکل می‌گیرد. عامل اختلافات به‌سادگی شناسایی شده و شناخت دست‌های دشمن ساده‌تر می‌شود. دستگیری از نیازمندان به عنوان برادران دینی رایج‌تر و گسترده‌تر می‌شود. آرامش روانی و رسانه‌ای بر جامعه حاکم گردیده و به نوعی مصونیت بیشتری احساس می‌شود.
