فریدون حسن
جوان آنلاین: هفدهمین دوره بازی‌های پاراالمپیک در حالی به پایان رسید که مطابق تصور، ورزشکاران جانباز و توانیاب کشورمان با مدال‌آوری‌های خاص خود برای ایران سربلند افتخارآفرینی کردند.
پاراالمپیک پاریس هم نقطه عطف در ورزش ایران بود؛ کاروان «فرزندان ایران» با کسب ۲۵ مدال خوش‌رنگ رکوردشکنی کرد و بیشترین مدال تاریخ این مسابقات را برای ورزش کشور به ارمغان آورد. هر چند ایران با یک پله نزول در جدول نسبت به پاراالمپیک توکیو چهاردهم شد و در کسب مدال طلا کمی عقب ماندیم، اما تمام این مسائل نمی‌تواند ذره‌ای از شایستگی‌های بروبچه‌های این کاروان دوست‌داشتنی کم کند.
باید توجه داشته باشیم که ورزشکاران جانباز و توانیاب ایران در چه شرایطی خود را آماده رویارویی با حریفان جهانی می‌کنند. نوع نگاه ورزش ایران به این عزیزان افتخارآفرین هنوز نگاه قهرمانانه نیست و این ورزشکاران حتی بعد از افتخارآفرینی‌ها زیاد با بی‌مهری‌ها و کم‌توجهی‌های زیادی روبه‌رو می‌شوند.
نکته قابل توجه در خصوص ورزشکاران جانباز و توانیاب اینکه ورزش برای آن‌ها امری لازم و واجب است. آن‌ها با نمایش قدرت خود در میدان‌های ورزشی به همه ثابت می‌کنند به رغم داشتن محدودیت و معلولیت جسمی به لحاظ روحی و روانی در چه سطح بالایی قرار دارند و می‌توانند حتی از ورزشکاران سالم هم پیشی بگیرند. ورزش ایران شاهد این بوده که ورزشکاری از این دست حتی به رقابت‌های المپیک راه پیدا کرده (زهرا نعمتی) و در آنجا رقبای بزرگ جهانی خود را به چالش کشیده است. همین مسئله تأییدی بر این موضوع است که باید به این ورزشکاران توجه بیشتری شود.
مسئله دوم در خصوص ورزشکاران جانباز و توانیاب تداوم مدال‌آوری و کسب موفقیت‌های آنهاست؛ موضوعی که در المپیک‌ها و مسابقات جهانی به جز در مورد چند ورزشکار یا چند رشته خاص کمتر شاهد آن بوده و هستیم. این درست که در پاراالمپیک ۲۰۲۴ پاریس برخی رشته‌ها و نفرات نتوانستند انتظارات را برآورده کنند، اما بررسی کلی عملکرد «فرزندان ایران» این را نشان می‌دهد که با وجود تمام ناملایمات و سختی‌ها آن‌ها همچنان در مسیر موفقیت گام بر می‌دارند و در میدان مسابقه از هیچ تلاش و کوششی دریغ نمی‌کنند. رکوردشکنی در کسب مدال مهر تأییدی بر این ادعاست که روند موفقیت این ورزشکاران هیچ‌گاه متوقف نشده و با وجود عزم آهنین آن‌ها این روند متوقف نخواهد شد.
اما یک مسئله قابل توجه در خصوص ورزشکاران جانباز و توانیاب، ۱۷ دوره از رقابت‌های پاراالمپیک پشت سر گذاشته شده و امروز شاهد این هستیم که این رقابت‌ها با پوشش خبری و تصویری فوق‌العاده در معرض دید جهانیان قرار می‌گیرد. طبیعی است که یک ورزشکار وقتی خود را در معرض دید همه تصور کند، اشتیاق و تلاش بیشتری از خود نشان می‌دهد، بنابراین پخش مسابقات داخلی و حتی بین‌المللی دیگر این ورزشکاران می‌تواند در بالابردن روحیه آن‌ها کاملاً مؤثر باشد، ضمن اینکه نباید به تلاش این ورزشکاران صرفاً از جهت مدال‌آوری توجه شود.
در پاراالمپیک پاریس شاهد بودیم که ورزشکاران حتی با کوچک‌ترین موفقیتی چگونه ابراز شادی می‌کردند و چگونه از سوی تماشاگران حاضر در محل مسابقات مورد تشویق قرار می‌گرفتند، در حالی که کوچک‌ترین شانسی برای کسب مدال نداشتند. همین حس پیروزی و همین نوع برخورد هواداران با شور و شوق ورزشکاران پاراالمپیکی نشان از این دارد که حضور در این آوردگاه و تلاش برای نشان‌دادن توانایی از نظر این ورزشکاران حتی مهم‌تر از مدال‌آوری است. آن‌ها با این احساس که «می‌توانند» حتماً در سال‌های پیش رو مدال‌آوری هم خواهند کرد. آن‌ها نگاه‌شان به آینده نگاهی متفاوت است؛ نگاهی سرشار از امیدواری برای کسب موفقیت.
از قهرمان همیشگی تا درخشش وزنه‌برداری و تیروکمان
برترین‌های کاروان فرزندان ایران
دنیا حیدری
جوان آنلاین: کاروان فرزندان ایران در پاراالمپیک پاریس هم مانند دیگر پاراالمپیک‌هایی که حضور داشت، خوش درخشید، با این تفاوت که این بار با کسب ۲۵ مدال رنگارنگ رکوردشکنی (در کسب مدال) هم کرد؛ رکوردشکنی‌ای که رشته‌های وزنه‌برداری، تیروکمان و صد البته والیبال نشسته سهم بسزایی در آن داشتند.
بی‌تردید از والیبال نشسته ایران انتظاری جز کسب خوش‌رنگ‌ترین مدال در پاریس نمی‌رفت. با وجود آنکه سایر رقبا و دیگر کشور‌ها نیز تدارکات خوبی برای حضوری پرقدرت در پاراالمپیک پاریس داشتند، اما شاگردان هادی رضایی با درخشش‌های همیشگی خود این مهم را جا انداختند که از این تیم جز کسب عنوان قهرمانی نباید انتظار دیگری داشت، حال آنکه دیگر کشور‌ها نیز طی سال‌های اخیر پیشرفت‌های قابل توجهی داشتند و این را به وضوح می‌شد در فینال والیبال نشسته و جدال بین یاران ایران و بوسنی دید. اما رضایی و یاران باغیرت او خوب می‌دانستند که مردم ایران را تنها طلا و ایستادن روی سکوی قهرمانی است که می‌تواند راضی کند؛ طلایی که دست آخر همانطور که انتظار می‌رفت سهم ایران شد تا والیبال نشسته ایران هشتمین قهرمانی خود را در رقابت‌های پاراالمپیک جشن بگیرد؛ تیمی که تنها عنوان طلا و قهرمانی پاراالمپیک را از آن خود نکرد و جوانمردی را هم با تصمیمی که قبل از اعزام به پاریس گرفته بود، تکمیل کرد و نشان داد عشق و غیرت فرای پول و پاداش است.
قبل از اعزام به پاریس، اردوی تیم ملی والیبال نشسته با ۱۶ بازیکن برگزار شد، اما قبل از انتخاب نفرات نهایی، اعضای تیم تصمیم می‌گیرند برای ایجاد همدلی بیشتر بین نفرات تیم هر مدالی که در پاریس گرفته شد، درصدی از پاداش و جوایز آن را بین بازیکنانی که در تهران جا ماندند، تقسیم کنند؛ تصمیمی که نشان داد چرا والیبال نشسته ایران سال‌هاست قهرمان است.
درخشش وزنه‌برداران ایران در پاراالمپیک پاریس هم چیزی از درخشش والیبالست‌ها کم نداشت. پاراوزنه‌برداری که همیشه یکی از رشته‌های مدال‌آور ایران در پاراالمپیک بوده در پاریس هم خوش درخشید و توانست عملکردی به مراتب بهتر از توکیو به نمایش بگذارد. در المپیک توکیو پاراوزنه‌برداری با حداکثر نفرات حاضر شده بود، اما دستاورد آن یک طلا، سه نقره و یک برنز بود، در حالی که انتظار می‌رفت این تیم حداقل با کسب سه طلا، یک نقره و یک برنز به کار خود پایان دهد. در پاریس، اما انتظارات برآورده شد، به طوری که پاراوزنه‌برداری ایران که با ترکیب محسن بختیار در دسته ۵۹ کیلوگرم، احمد امین‌زاده +۱۰۷ کیلوگرم، امیر جعفری ۶۵ کیلوگرم، علی‌اکبر غریب‌شاهی ۱۰۷ کیلوگرم، روح‌الله رستمی ۸۰ کیلوگرم و حامد صلحی‌پور در دسته ۹۷ کیلوگرم راهی پاریس شده بود با کسب سه طلا از سوی رستمی، غریب‌شاهی، امین‌زاده و برنز بختیار به کار خود پایان داد، آن هم در شرایطی که روح‌الله رستمی و علی‌اکبر غریب‌شاهی علاوه بر کسب خوش‌رنگ‌ترین مدال، رکوردشکنی هم کردند.
پاراتیروکمان ایران دیگر رشته‌ای بود که عملکرد قابل دفاعی از خود در پاریس به نمایش گذاشت. پاراتیروکمان ایران با حضور در میادین مختلف انتخابی پاراالمپیک موفق به کسب هفت سهمیه شده بود، اما با توجه به سیاست اعزام کیفی، پاراتیروکمان با شش ورزشکار غلامرضا رحیمی، عرب عامری، سمیه رحیمی (ریکرو)، سینا منشازاده، هادی نوری و فاطمه همتی (کامپوند) اعزام شد که حاصل کار آن‌ها کسب یک نقره انفرادی در بانوان (کامپوند)، یک برنز انفرادی در آقایان (ریکرو) و یک نقره تیمی (کامپوند میکس) بود. فاطمه همتی در حالی موفق به کسب نخستین مدال نقره تاریخ کامپوند بانوان در پاراالمپیک شد که باتوجه به درخششی که در مراحل قبلی داشت، انتظار می‌رفت به خوش‌رنگ‌ترین مدال دست یابد، اما با فاصله‌ای اندک از حریف خود به نقره رضایت داد و با کسب چهارمین مدال کاروان فرزندان ایران به یکی از چهر‌ه‌های شاخص ایران در پاریس تبدیل شد. او همچنین در کامپوند میکس نیز به همراه هادی نوروزی به مدال نقره دست یافت تا پرونده پاراتیروکمان با دو نقره انفرادی و میکس کامپوند و برنز عرب‌عامری در ریکرو آقایان در پاریس بسته شود.
رشته‌هایی که در پاریس دست‌شان به مدال نرسید
ناکامی‌ها را پنهان نکنیم
شیوا نوروزی
جوان آنلاین: اتمام هفدهمین دوره بازی‌های پاراالمپیک پاریس موقعیت خوبی است تا بادقت و نگاهی موشکافانه عملکرد کاروان اعزامی را بررسی و نقاط ضعف و قوت را شناسایی کنیم. بااینکه ۲۵ مدال رنگارنگ به دست آمده در بازی‌های ۲۰۲۴ دل مردم را شاد کرد، اما بازهم نباید و نمی‌توان از کنار عملکرد ضعیف برخی تیم‌ها و نمایندگان‌شان به سادگی عبور کرد. بررسی عملکرد پاراالمپیکی‌های کشورمان نشان می‌دهد هفت رشته اعزامی به پاریس نتوانستند افتخارات دوره گذشته را تکرار کنند و برخی از آن‌ها نیز بدون کسب مدال درجا زده‌اند. بازی‌های پاریس ۲۰۲۴ دهمین حضور کاروان ورزش ایران در ادوار بازی‌های پاراالمپیک بود که به سقوط یک پله‌ای (رده چهاردهم) کشورمان ختم شد. بااینکه مسئولان کمیته‌ملی پاراالمپیک بر اعزام کیفی کاروان تأکید فراوان داشتند، اما افت کیفیت مدال‌ها و تنزل یک پله‌ای نشان داد این تفکر همیشه جواب نمی‌دهد.
پارادوومیدانی همواره یکی از رشته‌های مدال‌آور در بازی‌های پاراالمپیک بوده و طی هشت دوره اعزام این رشته (از بازی‌های ۱۹۹۲ تا ۲۰۲۰) ملی‌پوشان مجموعاً ۹۴ مدال (۳۶ طلا، ۳۰ نقره و ۲۸ برنز) برای کاروان ورزش پاراالمپیک ایران به ارمغان آورده‌اند. در بازی‌های پاریس نیز پارادوومیدانی کشورمان با ۲۰ سهمیه (۱۴ سهمیه جانبازان و توان‌یابان و شش سهمیه نابینایان و کم‌بینایان) حضوری پررنگ داشت و در نهایت ۱۲ مدال (سه طلا، پنج نقره و چهار برنز) از آن ورزشکاران این رشته شد. بابت کسب بیشترین تعداد مدال برای کاروان «فرزندان ایران» قدردان همه اعضای تیم هستیم ولی حواس‌مان باید به کاهش کیفیت مدال‌ها نسبت به بازی‌های توکیو ۲۰۲۰ باشد. در آن دوره ۱۱ مدال (پنج طلا و شش نقره) نصیب ملی‌پوشان پارادوومیدانی ما شد ولی در پاریس هم تعداد طلا‌ها کاهشی بوده و هم نقره!
در رشته پاراتیراندازی چهار سهمیه ما در دو بخش تفنگ و تپانچه در خط آتش ایستادند. تیراندازان ما در پاراالمپیک‌های ریو و توکیو به ترتیب دو و یک طلا به دست آوردند. هر سه طلا نیز از سوی ساره جوانمردی به ارمغان آمد. در پاریس نیز دوباره ساره جوانمردی یک طلا به گردن آویخت. در حالی که سه نماینده دیگر حتی به سکو نیز نرسیدند.
پاراجودوی ایران به دلیل سهل‌انگاری یک شانس مسلم طلا را از دست داد. وحید نوری به دلیل عدم‌حضور در مصر برای بازنگری در کلاس‌بندی پزشکی سهمیه پاراالمپیک را از دست داد. نوری طلای پاراالمپیک توکیو و دو طلای بازی‌های پاراآسیایی و جهانی را در کارنامه داشت، اما گفته می‌شود به دلیل اعلام دیرهنگام فدراسیون جهانی در خصوص تغییر کلاس‌بندی، فرصتی برای گرفتن ویزای مصر وجود نداشته است. این ششمین اعزام تیم‌ملی پاراجودو به پاراالمپیک بود و در بازی‌های توکیو هر دو نماینده اعزامی مدال طلا گرفتند. امسال در پاریس دو جودوکار ما یک نقره را به گردن آویختند.
دومین حضور پاراتکواندو در پاراالمپیک چندان موفقیت‌آمیز نبود. در بازی‌های توکیو یک طلا و یک نقره ایران با اعزام سه ملی‌پوش به دست آمد ولی در بازی‌های پاریس با پنج هوگوپوش دو نقره و یک برنز به نام کشورمان ثبت شد. پاراتکواندو نیز از جمله رشته‌هایی بود که طعم کسب طلا را نچشید.
گلبال، پاراشنا و پاراقایقرانی نیز سه رشته‌ای بودند که هیچ مدالی کسب نکردند. دو شناگر ایران در حالی به بازی‌های ۲۰۲۴ اعزام شدند که پیش از این در بازی‌های لندن و ریو نیز نماینده داشتیم و نتوانستیم سهمیه بازی‌های توکیو را به دست بیاوریم. این‌بار هم هیچ شناگری از ایران نتوانست طلسم مدال‌آوری این رشته در پاراالمپیک را بشکند. تیم‌ملی گلبال در چهارمین حضور در ادوار بازی‌های پاراالمپیک همچنان در حسرت کسب مدال رسید. دو نماینده در پاراکانو داشتیم که آن‌ها نیز از کسب مدال ناکام بودند؛ همان نتیجه‌ای که در بازی‌های ریو و توکیو رقم خورد.
