جوان آنلاین: اگر تا پنج، شش سال پیش از سینمادوستان نام آینده‌دارترین کارگردان سینمای ایران را می‌پرسیدید بسیاری از آن‌ها بدون معطلی از محمدحسین مهدویان نام می‌بردند. کارگردانی که با سبک منحصربه‌فرد و ویژه‌اش در فیلمسازی خیلی زود از تلویزیون به سینما رسید و با همان اولین فیلمش چشم‌ها را به خود خیره کرد.
استعداد و هنر مهدویان محدود به فیلم اولش یعنی «ایستاده در غبار» باقی نماند و او در فیلم‌های بعدی‌اش نیز مهارتش در کارگردانی را نشان داد. این موضوع در سینمای ایران زیاد اتفاق افتاده که فیلمسازان جوان پس از فیلم اول یا در نهایت فیلم دومشان، خیلی زود تمام می‌شوند و دیگر در فیلم‌های بعدی چیزی برای عرضه ندارند.
سینمای ایران پر از فیلمسازان جوانِ فیلم اولی است که هیچ وقت نتوانستند هنر خودشان را در فیلم‌های بعدی‌شان نشان بدهند و روندِ درخشان‌شان را ادامه بدهند.
اما مهدویان از این جنس کارگردانان نبود. او در دو قسمت «ماجرای نیمروز» همچنان خوش درخشید و در «لاتاری» و «درخت گردو» هم فیلم‌هایی استاندارد و مخاطب‌پسند ساخت تا بتواند نام خودش را به عنوان یکی از کارگردانان خوش‌آتیه حفظ کند.
حتی زمانی که مهدویان تصمیم گرفت وارد شبکه نمایش خانگی شود و سریال «زخم کاری» را بسازد، خیلی‌ها از این تصمیم او استقبال کردند. اولین قسمت سریال «زخم کاری» هم اثری خوش ریتم، قابل قبول با داستانی گیرا بود که باز هم مهر تائیدی بر توانایی‌های این کارگردان جوان زد.
مهدویان که در طول این یک دهه، توانسته برند مهدویان را برای سینمادوستان جا بیندازد و سرمایه هنری خوبی برای خودش دست و پا کند، به طرز عجیبی در چند سال اخیر در حال از دست دادن اندوخته‌های قبلی‌اش است.
تا پیش از تجربه ساختن قسمت‌های دوم و سوم سریال «زخم کاری»، علاقه‌مندان به سینمای مهدویان، او را به خاطر هنر و درکش از فیلمسازی دوست داشتند. یعنی او کارگردانی بود که در فرم به مسائل هنری دقت می‌کرد و اجازه نمی‌داد محتوای فیلنامه‌هایش از حدی پائین‌تر بیاید. او همیشه روی استاندارد‌های هنری و حرفهای فیلمسازی‌اش حرکت کرد تا مبادا برندش آسیب ببیند.
اما جای تعجب است کارگردانی با این درایت و هوشمندی در فیلمسازی، چگونه خود را در دام ساختن سری‌های «زخم کاری» انداخته است و هر بار سریالش از فصل قبلی ضعیف‌تر می‌شود.
اصرار بی‌مورد بر ساختن فصل‌های دوم و سوم و آنطور که به گوش می‌رسد فصل چهارم «زخم کاری» آسیب زیادی به نام و اعتبار مهدویان وارد کرده است. فصل دوم و سوم «زخم کاری» از فصل اولش بسیار ضعیف‌تر بوده و مشخص نیست مهدویان با ساختن فصل چهارمش به دنبال چه چیز خاصی می‌گردد.
ورود مهدویان به شبکه نمایش خانگی، هرچقدر در آغاز برای او خوب و خوشایند بود در ادامه خوب پیش نرفته است. مهدویان برای سریال‌سازی در این شبکه، راحت‌ترین کار را در پیش گرفته و با ساختن فصل‌های جدید، خودش را از قید و بند داستان‌ها و ایده‌های جدید رها کرده است.
در «زخم کاری» همه چیز برای مهدویان آماده است و او با تغییراتی در روند داستان، فصل‌های تازه آن را می‌سازد و نگرانی خاصی از بابت نظر مخاطبان ندارد. هنوز فصل سوم سریال تمام نشده و بازخوردهایش را نگرفته، مهدویان که به سرعت در کار شهره است، استارت ساختن فصل چهارم را زده تولید سریال را پیش می‌برد.
فعالیت بدون وقفه در نمایش خانگی، آورده مالی خوبی برای مهدویان خواهد داشت، ولی اعتبار و برند او را خدشه‌دار خواهد کرد. مهدویان سال‌ها برای رسیدن به جایگاه کنونی‌اش تلاش کرده، ولی حالا و با آخرین آثارش چیزی برای دفاع باقی نگذاشته است.
کارگردانان و فیلمسازان به ویژه آن‌هایی که به پرکاری مشهورند، هر از چند گاهی باید فرصت و وقفه‌ای به خودشان بدهند تا ببینند الان کجا ایستاده‌اند و چه کار می‌کنند. مهدویان امروز بیش از هر چیزی به این وقفه نیاز دارد. بد نیست او وقت تنفسی به خودش بدهد بعد به ساختن فصل بعدی سریالش فکر کند.
