به گزارش جوان از لرستان،
بسم الله الرحمن الرحیم
تا کربلا هست ،زمین راعشق است
آه دل همواره غمین راعشق است
هرچند که هیچ است همه ارزش ما
مجنون حسینم ،همین راعشق است
حسین (ع)ضعیفی که باید برای او گریست نبود
آموزگار بزرگ شهادت اکنون برخاسته است
تابه همه ی آن ها که جهاد را تنها در توانستن می فهمند
وبه همه ی آن ها که پیروزی بر خصم را تنها در غلبه
بیاموزد که شهادت نه یک باختن ،که یک انتخاب است
انتخابی که در آن ،مجاهد با قربانی کردن خویش
در آستانه معبد آزادی ومحراب عشق پیروز می شود .
وحسین وارث آدم که به بنی آدم زیستن داد
و وارث پیامبران بزرگ‌که به انسان چگونه باید زیستن را آموخت
این کاروان نیست که پیش می رود ،حادثه است !
این بیابان های داغ است که گام های کاروان را به دوش می کشد .
این ظهر دم کرده بیابان های تفتیده اتفاق است که برتن دقائق عرق کرده است
کاروان ،آرام آرام رهسپار می شود با صدای زنگ شتران وشیهه اسبان
کربلا ،نفس نفس می زند و فرات ،تشنه تر از همیشه ،در خویش می جوشد وسر بر جداره ها می کوبد .
دوست دارم بگریم ،بر وضع خودم ،زندگی ام مانند راهی بی پایان است که هرچه می دوم .به انتهایش نمی رسم
یا امام حسین (ع)!
چطور بعد از این که زندگی ات در این دنیای فانی پایان یافت ،افراد دیگر راهت را شروع کردند ؟
راه زندگی من مانند مسیری با چاله هایی از غم شده ، هر قدم که برمیدارم در چاله ای از
.غم می افتم ودوباره برمی خیزم تا ادامه دهم اما نمی دانم که جلویم چاله ای عمیق تر است
تو که راهت را شناختی ،توکه مسیرت را دانستی تو که برای زندگی ات پایانی زیبا
داشتی به من بگو چگونه در این مسیر بی پایان ،پایان دهم ؟
چگونه خود از این چاله های غم خارج شوم تا به خدابرسم ؟
نویسنده فروزان چگنی
رئیس شورا مذهبی کوهدشت ،مدیر
کانون منتظران ظهور مسجدامام سجاد (ع) روستای قرعلیوند
