لیگ ملت‌های والیبال ۲۰۲۴ برای ایران وحشتناک شروع شد و فاجعه‌بار به پایان رسید. مسابقات امسال نشان داد والیبال ایران چنان در باد پیروزی‌ها و افتخارآفرینی‌های نسل قبلی خود خوابیده است که حتی متوجه خطر سقوط از سطح اول والیبال جهان نیست.
بدون تعارف باید گفت ایران خوش‌شانس بوده که طی دو سال گذشته با وجود نمایش‌های ناامیدکننده تنها به سبب نوع برنامه‌ریزی فدراسیون جهانی در سقوط و صعود تیم‌ها هنوز در سطح یک این مسابقات حضور دارد، اما ادامه این روند در سال آینده به طور حتم حکم به سقوط ایران به سطح پایین‌تر را خواهد داد؛ اتفاقی که اگر رخ دهد آن وقت باید برای همیشه فاتحه والیبال را خواند.
ایران تیم پانزدهم جدول رده‌بندی لیگ ملت‌های امسال شد؛ یک پله بالاتر از ترکیه‌ای که امسال برای اولین بار این مسابقات را در سطح یک آن تجربه کرد. ترکیه فقط یک برد به دست آورد و آن هم مقابل ایران بود. همین نتیجه برای نشان‌دادن وضعیت فلاکت‌بار والیبال ایران کافی است، اما مشکل این است که حتی امروز هم کسی به فکر درمان درست این مشکل نیست.
امروز و در حالی که یک آسیایی دیگر به نام ژاپن تا فینال این مسابقات بالا آمده و با شایستگی عنوان نایب قهرمانی را از آن خود کرده است، والیبال ایران با آدم‌های مدعی‌اش دنبال دشمن فرضی و مقصر شکست فاجعه‌بار خود می‌گردد. امروز خیلی راحت همه تقصیر‌ها را متوجه «پائز» می‌کنند؛ مردی که دیر آمد و شاید اصلاً متوجه هم نشد که هدایت چه تیمی را به دست گرفته است؛ هفت باخت پشت سر هم داد و بعد هم خداحافظ. امروز همه او را مقصر می‌دانند. کار راحتی هم است، چون پائز نیست که از خودش دفاع کند.
والیبال ایران با یک سقوط وحشتناک به همان والیبال بازنده چند دهه قبل تبدیل شده است؛ تیمی که حسرت گرفتن یک دست را از رقیبان آسیای‌شرقی خود دارد، اما باید توجه داشت که این شکست و این سقوط به یکباره اتفاق نیفتاده است. چند سال است که والیبال به سبب حاشیه‌های بی‌شمار اطراف تیم ملی روند نزولی پیدا کرده و در این چند سال هر چه دلسوزان و منتقدان منصف گفتند، به خرج کسی از جمله فدراسیون‌نشینان و بزرگان تیم ملی نرفت.
والیبال ایران در حالی روند نزولی به خود گرفت که رقبای آسیایی از جمله ژاپن با برنامه‌ریزی درست، اشکالات را رفع و خود را بازسازی کردند. آن‌ها نتیجه کار درست‌شان را گرفتند و ایران با خوابیدن در باد موفقیت‌های قبلی تا انتهای جدول رده‌بندی سقوط کرد. باید تأسف خورد که حتی با وجود این کارنامه افتضاح همچنان عزمی برای درست‌شدن وجود ندارد، این را می‌توان از حرف‌ها، ادعا‌ها و اظهارنظر مقصران اصلی شکست والیبال متوجه شد؛ حرف‌هایی که نشان می‌دهد قرار نیست اتفاق تازه‌ای بیفتد و کاری انجام شود تا والیبال به ریل موفقیت بازگردد.
والیبال ایران قهرمانی آسیا را از دست داد. به المپیک پاریس نرسید و دو سال است در لیگ ملت‌ها فقط می‌بازد. با این شرایط باید به صورت جدی کار کرد، ولی والیبال فعلاً تعطیل است؛ همه رفته‌اند دنبال تفریح خودشان، اما لیگ ملت‌های ۲۰۲۵ خیلی زود می‌رسد؛ زودتر از آنچه تصورش را داریم. حتماً ژاپنی‌ها برای کسب عنوان قهرمانی سال آینده برنامه دارند و والیبال رده پانزدهمی ما حتماً هیچ برنامه‌ای نداشته، ندارد و نخواهد داشت. ما هنوز دلخوش نتایج ۱۰ سال پیش هستیم، هنوز هم خودمان را آقای والیبال آسیا می‌دانیم و در حال رؤیاپردازی هستیم؛ رؤیای شیرین «پنبه دانه»؛ رؤیایی که اگر از آن بیدار نشویم، حتماً به کابوسی وحشتناک‌تر از آنچه امسال دیدیم، منجر خواهد شد.
