جوان آنلاین: وحید یامین‌پور در کانال خود در ایتا نوشت:
چند جمله درباره وحدت و تفرقه
۱. اختلاف و تفرقه خاص صاحبان نفوس ضعیف است که به جای عقل، وهم برآن‌ها حاکم است.
صاحبان نفوس جزئیه اهل حسد و تنگ نظری‌اند و مقامش مقام کین‌توزی است. ولی مقام عقل، مقام کلی است که به وحدت فرامیخواند.
از این جهت وحدت و یگانگی خاص مؤمنین است و نشانه‌ای از عقل؛ که فرمود: التودد نصف العقل (دوستی نیمی از عقل است)
و امام خمینی (ره) در شرح جنود عقل و جهل، الفت را از جنود عقل و تفرقه را از جنود جهل دانسته: "الألفة و ضد‌ها الفرقة"
و خداوند در سوره حشر، پراکندگی قلوب کفار را نشانه بی‌عقلی دانسته: "تحسبهم جمیعاً و قلوبهم شتی ذالک بانهم قوم لایعقلون"
۲. خودسازی در جبهه و جامعه معنا دارد و برای بیرون آمدن از جزئیت عالم ماده و رفتن به وحدت است و این مجاهده و تزکیه را نفوس جزئی برنمی‌تابند. خودسازی فردی در تعریف دین بی‌معناست، چون اساس خودسازی در بیرون رفتن از خود و توسعه نفس در مقیاس جامعه ایمانی و جانشین شدن خود جمعی به جای فردیت است.
۳. رشد جامعه در تقرب به حق است که مقدمه جلب رحمت الهی است و لازمه قرب، سنخیت است و لازم سنخیت وحدت نفوس است؛ بنابراین هر رفتاری که مقتضی تفرقه و کدورت میان مؤمنین باشد به محاق بردن عقل قدسی و دور شدن از رحمت الهی است.
۴. جمع شدن برای امری، چون کسب قدرت، اگر دنیوی و طاغوت باشد حقیقتش را در کین‌توزی و تفرقه و خودبرتر بینی آشکار می‌کند و اگر رحمانی و از عقل قدسی باشد، در مهرورزی و ایثار و دوری از بخل و شحّ نفس آشکار می‌شود و این خصلت انصار رسول الله است که رستگارانند؛ "و من یوق شح نفسه فاولئک هم المفلحون"
