جوان آنلاین: دیر اضافه‌شدن سرمربی به تمرینات یکی از دلایل نتایج ضعیف تیم‌ملی در این دوره از لیگ‌ملت‌هاست، همچنین چند بازیکن اصلی نیز دیرتر از سایرین به اردو پیوستند. این مسئله باعث شد موتا پائز زمان اندکی برای شناخت تیم و بازیکنانش داشته باشد. از طرفی نداشتن بازی تدارکاتی هم مزید بر علت شد تا نقاط ضعف‌های تیم‌ملی برطرف نشود. برای از بین بردن نقاط ضعف باید روی آن‌ها کار شود. در واقع زمانی هم برای رسیدن به هماهنگی و کاهش ضعف‌ها نداشتیم، به همین خاطر است که در جریان رقابت‌های هفته اول، بازی به بازی عملکردمان بهتر شد و در بازی چهارم در برخی فاکتور‌ها از جمله دریافت‌ها و سرویس‌ها بسیار پیشرفت کردیم. در جریان بازی‌ها ناهماهنگی‌ها کاملاً مشهود بود، میزان اعتمادبه‌نفس بچه‌ها پایین آمده و بازیکنان پیش از شروع لیگ ملت‌ها کنار هم بازی نکرده بودند، در نتیجه خوش‌بین هستم به اینکه در هفته‌های دوم و سوم رقابت‌ها، نمایش تیمی بهتر شود و نتایج بهتری هم بگیریم، هر چند اگر قبل از شروع رقابت‌ها، چند بازی تدارکاتی خوب برگزار می‌کردیم و بازیکنان چند مسابقه کنار هم بودند، حتی می‌توانستیم در جدال اول با صربستان به پیروزی برسیم و لیگ را با برد استارت بزنیم. دیدار‌های تدارکاتی در عملکرد تیم‌ها در چنین سطحی صددرصد تأثیرگذار است. چه بسا اینکه اگر با همین تیم صربستان در بازی سوم یا چهارم روبه‌رو می‌شدیم، قطعاً صرب‌ها را ۳ بر صفر یا ۳ بر یک شکست می‌دادیم. قطعاً شرایط‌مان هم تغییر می‌کرد و متفاوت می‌شد. شروع تورنمنت با باخت از لحاظ روحی تیم را به چالش می‌کشد، آن هم تیمی که شاکله‌اش عوض شده و تغییرات زیادی داشته است. این مسائل دست به دست هم داد نتوانیم نتایج دلخواه را بگیریم، با این حال روند تیم ایران امیدوارکننده است. از لحاظ فنی انتظارات برآورده نشد، در بازی با صربستان بهتر از این‌ها می‌توانستیم کار کنیم ولی اشتباهات فردی و عدم‌اعتمادبه‌نفس بازیکنان اجازه نداد به بازی برگردیم و امتیاز‌های ازدست‌رفته را جبران کنیم. نمایش‌مان در بازی با ایتالیا بدتر هم شد، ایتالیا در سرویس فشار زیادی روی تیم ما آورد و در دریافت‌ها هم به مشکل خوردیم. باز هم نتوانستیم به بازی برگردیم و وقتی یک ست را ۲۵ بر ۱۱ واگذار می‌کنیم، یعنی واقعاً عملکردمان بد بوده است. در جدال با کوبا شرایط‌مان تغییر کرد و اوج عملکرد تیم‌ملی نیز در مصاف با آرژانتین بود. با اینکه قعرنشین جدول لیگ ملت‌ها هستیم، اما همه می‌دانند این چایگاه واقعی والیبال ایران نیست. سال‌ها جزو بهترین‌ها بودیم و قطعاً در هفته‌های آتی شرایط تیم بهتر خواهد شد. در مصاف با تیم‌های بالای جدول می‌توانیم خودمان را نشان دهیم. می‌توانیم با گرفتن امتیاز‌های بیشتر جایگاه‌مان را ارتقا دهیم. همه بازی‌ها بسیار سخت و البته متفاوت هستند. در هفته دوم رویارویی با ژاپن و برزیل دشوارترین بازی‌ها هستند. اگر بتوانیم در این دو بازی امتیاز لازم را کسب کنیم، در دو بازی بعدی با بلغارستان و ترکیه کارمان راحت‌تر خواهد بود. باید روی برد این دو تیم حساب کنیم. عملکرد مربی‌ای را که فقط ۲۰ روز کار کرده است، نمیتوان قضاوت کرد؛ در دو بازی اول که تازه از تیم شناخت پیدا کرد و فکر می‌کنم پس از اتمام لیگ ملت‌ها باید در این مورد اظهارنظر کرد، ضمن اینکه عدم‌شناخت از بازیکنان دست سرمربی را در تعویض‌ها بست و در بازی با ایتالیا هم دو بازیکن اجازه بازی پیدا نکردند. با گذشت زمان و شناخت بیشتر از تیم، تعویض‌ها هم بهتر خواهد شد. جای خالی بازیکنان باتجربه در نتایج ضعیف بی‌تأثیر نیست، اگر آن‌ها بودند نظم دفاعی شکل می‌گرفت. بازیکنان کم‌تجربه‌تر از بازیکنانی، چون محمد موسوی هستند. خلأ ستاره‌های قدیمی همیشه در زمین احساس می‌شود و خیلی دیر می‌توان جایگزینی در همان حد و اندازه‌ها برای‌شان پیدا کرد. بعید می‌دانم ایران از لیگ‌ملت‌ها سقوط کند و امیدواریم این اتفاق نیفتد. الان زمان انتقاد نیست و همه باید انرژی مثبت به تیم بدهند و کمک کنند. صحبت‌های بازیکنان نشان می‌دهد از لحاظ روحی به هم ریخته و تحت‌فشار هستند. خودشان هم می‌گویند که با تمام قوا می‌جنگند، اما نتیجه نمی‌گیرند. بازگرداندن روحیه و اعتمادبه‌نفس به تیم کار سختی است و همه باید حمایت کنند. قطعاً در آینده والیبال ایران به روز‌های اوج خود بازخواهد گشت. هر تغییر نسلی برای تیم آسیب‌هایی دارد. در گذشته نیز این تغییر نسل را داشتیم ولی پس از آن نسل طلایی شکل گرفت. این نسل طلایی رفته و برای شکل گرفتن نسل بعدی به زمان نیاز داریم. بازیکنانی مثل شهرام محمودی، سعید معروف، موسوی و غفور استثنایی بودند و بازیکنان حریف را آزار می‌دادند. اگر چنین پدیده‌هایی را دوباره بتوانیم رو کنیم، می‌توانیم با سرعت موشک تیم‌ملی را به اوج برگردانیم.
