مسئله بی‌پایان کفایت

 جوان آنلاین: محمود مقدسی در کانال تلگرامی خود نوشت: مسئله کفایت، خوره روح است، موریانه است، بختک است، شیطان رجیم است. مسئله کفایت یک غول بی‌شاخ و دم است که نیازهایش ته ندارد. هرکجا باشی و هرکاری که کرده باشی، یقه‌ات را می‌گیرد و می‌گوید: باز هم بیشتر. مسئله کفایت، سوخت تلاش بی‌انتها، برای به‌دست آوردن چیز‌هایی است که از جایی به بعد، حتی نیازی هم به آن‌ها نداری، تلاش بی‌وقفه برای به‌دست آوردن چیزی است که داری و نمی‌بینی و تقلا برای تبدیل شدن به کسی است که لازم نیست باشی. می‌گویی آخرش که می‌میرم، چرا اینقدر می‌دوم؟ بعد در حالی‌که دوباره می‌دوی، می‌بینی مسئله، کافی نبودن است. می‌دوی که شاید مفید باشی، کافی باشی، برسی. 
مسئله کفایت، تلاش برای به‌دست آوردن تأییدی است که پدر و مادر، خانواده، فرهنگ و... باید به تو می‌دادند و به هر دلیلی ندادند؛ هرقدر هم که بدوی، فلان ثروت را هم که به دست بیاوری به بهمان آدم هم که برسی، قدرت زیاد هم که داشته باشی، بدنت هم که به کوهی از ماهیچه تبدیل شده باشد، شناخته شده باشی، داشته‌باشی، شده‌باشی، توانسته باشی و... مسئله کفایت، بیش از تلاش برای حل کردن، نیاز به منحل کردن دارد، نیاز به درنگ، نیاز به سوگواری کردن برای ایده‌آلی که نمی‌شود و رها کردنش دارد. مسئله کفایت نیاز به گفت‌وگوی بدون شرم و زمین گذاشتن باری بیهوده زیاد دارد. کاش می‌شد با دوستان‌مان آنقدر امن می‌بودیم که از حس ناکافی بودن‌مان می‌گفتیم و به مدد آن‌ها خودمان را می‌بخشیدیم. 
می‌دانم سخت است. خودم هم دارم می‌دوم و این حرف‌ها را می‌زنم. ولی هرچه هست، باید این بار را زمین گذاشت. اینگونه نمی‌شود ادامه داد و از پا نیفتاد.