جوان آنلاین: اغراق نیست اگر عنوان کنیم نام ژیمناستیک در ایران یادآور کوهی از مشکلات و اختلاف‌سلیقه است که این رشته پایه و مادر را روز به روز به عقب سوق می‌دهد. ژیمناستیک پس از تاریخ‌سازی در بازی‌های آسیایی ۲۰۲۲ هانگژو و کسب مدال نقره، فرصت خوبی برای کسب سهمیه المپیک ۲۰۲۴ پاریس و همچنین دستیابی به افتخارات دیگر دارد که شاید با شرایط اخیر این فرصت‌ها از دست برود. به هر حال برنامه‌ریزی برای حضور پرقدرت در المپیک نیازمند حضور رئیس بر مسند امور فدراسیون است که فعلاً محقق نشده است. از چند سال قبل که اختلاف وزارت ورزش با ریاست دو وزیر ورزش سابق با زهرا اینچه‌درگاهی، رئیس فدراسیون ژیمناستیک بالا گرفت و در نهایت هم حکم به برکناری او داده شد تا به امروز اوضاع این رشته سروسامان نگرفته است. نکته جالب این است که فدراسیون جهانی به‌رغم تمام تلاش‌هایی که در داخل برای معرفی رئیس جدید برای این فدراسیون شد، همچنان اینچه‌درگاهی را به عنوان رئیس این فدراسیون می‌شناسد.
حتی در جریان نشست مجمع عمومی کمیته ملی المپیک هم مسئولان بلندپایه ورزش مجبور شدند برخلاف میل باطنی خود اینچه‌درگاهی را به مجمع دعوت کنند و از خواست خود مبنی بر حضور حقدادی کوتاه بیایند. این افت و خیز‌ها برای ژیمناستیک ادامه داشت تا اینکه فدراسیون جهانی ژیمناستیک، ششم آذر‌ماه با ارسال نامه‌ای خواستار دریافت توضیحاتی پیرامون آخرین وضعیت فدراسیون ایران شد. سه هفته است که این نامه ارسال شده و به نظر می‌رسد FIG مدت زمان زیادی برای دریافت پاسخ صبر نخواهد کرد و باز هم پیگیری خواهد کرد.
همین نامه و پیگیری‌های فدراسیون جهانی باعث شد وزارت ورزش اعلام کند زهرا اینچه‌درگاهی می‌تواند سکان ریاست فدراسیون ژیمناستیک را بار دیگر برعهده بگیرد و این مسئله از سوی آرش فرهادیان، مدیرکل دفتر امور مشترک فدراسیون‌ها اعلام شد. اینچه‌درگاهی بعدازظهر دوشنبه به محل فدراسیون مراجعه کرد تا تغییر مدیریتی انجام شود، اما در عین ناباوری شنیده شد که، چون هیچ حکم و ابلاغی برای او از سوی وزیر ورزش صادر نشده است، نمی‌تواند امور فدراسیون را در دست بگیرد. به این ترتیب و در حالی که همه منتظر بودند روز دوشنبه تکلیف فدراسیون ژیمناستیک روشن شود هیچ اتفاقی رخ نداد. اینچه‌درگاهی در این خصوص در صحبت کوتاهی با «جوان» گفت: «تا یکی، دو روز آینده مشکل برطرف می‌شود. به هر حال در طول این چند سال سه، چهار سرپرست مشخص و یک رئیس هم انتخاب شده که البته غیرقانونی بوده، اما آن‌ها هم کار‌هایی انجام داده‌اند که اگر بنا باشد من بدون دریافت حکم و ابلاغ به فدراسیون برگردم باید پاسخگوی آن‌ها باشم. بنابراین طبیعی است که منتظر صدور حکم و ابلاغ ریاست باشم تا بتوانم پاسخگوی مسائل پیش آمده باشم.»
حالا همه چیز دوباره به تصمیم‌گیری مسئولان ورزش، به‌خصوص کیومرث هاشمی، وزیر ورزش بستگی دارد. وزیری که امیدواریم در میان تمام تعلقات خاطر فوتبالیش جایی هم برای رسیدگی به سایر ورزش‌ها داشته باشد تا حداقل یک فدراسیون از جمع فدراسیون‌هایی که رئیس ندارند و با سرپرست اداره می‌شوند تکلیفش روشن شود. هرچند آنچه دوشنبه دیده شد این است که گویا هاشمی هم در مسیر وزرای قبلی همچنان به جای باز کردن گره، آن را کورتر می‌کند. همین حالا ۱۵ فدراسیون ورزشی بدون رئیس هستند و وزارت ورزش هیچ اقدامی برای سروسامان دادن به آن‌ها انجام نداده است. فدراسیون‌هایی که باید برای کسب سهمیه المپیک برنامه‌ریزی داشته باشند، ولی فعلاً دربی پایتخت و فوتبال همیشه شکست‌خورده برای وزارت ورزش از اهمیت بیشتری برخوردار است تا رشته‌های مدال‌آوری، چون ژیمناستیک.
تسنیم در این خصوص با اشاره به شرایط بغرنج و حساس کنونی این رشته نوشته است: «در این شرایط با توجه به نامه فدراسیون جهانی و احتمال حساس شدن بیشتر آن‌ها روی وضعیت ژیمناستیک ایران، مسئولان رده بالای وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک باید هرچه زودتر تصمیمی عاجل بگیرند و تکلیف فدراسیون و ابلاغ را مشخص کنند تا کار سریع‌تر جلو برود. گره فدراسیون ژیمناستیک که در سال‌های اخیر با رفتار‌های عجیب و غریب بسیار کور شده با اتخاذ تصمیم صحیح به راحتی با دست باز می‌شود، نه اینکه دنبال باز کردن گره با دندان باشیم!»
