جوان آنلاین: امیدوارم که روح‌شان شاد باشد و در آرامگاه خانوادگی‌شان به آرامش برسند و همچنان مردم این هنرمند را قدر بدانند.
داریوش ارجمند، بازیگر پیشکسوت کشورمان گفت: «من خیلی به خانواده پروانه معصومی تسلیت می‌گویم؛ به خواهران بزرگوار و پسر بزرگوارش. نمی‌دانم که می‌دانید خانم معصومی شاید با من بیش از همه هنرپیشه‌های مرد این مرز و بوم فیلم بازی کرده است. من زیاد کنارشان بودم. بسیار خانم باادب، هنرمند، باشعور و باسواد بودند. هنرمند که می‌گویم، یعنی تنها هنرشان بازیگری نبود. یادم می‌آید در منزل‌شان پس از سریال امام علی (ع) با آقای عبدی و میرباقری دعوت بودیم، آشپزی و خیاطی خوب می‌دانستند، این اواخر در شمال در کار کشاورزی مشغول بودند و حتی رئیس یک قسمتی از کار‌های برزگر‌ها و کشاورز‌ها هم بودند.»
ارجمند که با تسنیم سخن گفته است، عنوان کرد: ایشان بانوی فعالی در سینما بودند. تا آنجا که به یاد دارم خانم بسیار محترم، دوست‌داشتنی، مؤدب و چیزفهم بودند. خواست خدا بود در دهه فاطمیه (س) مرحوم شوند. امیدوارم که با حضرت فاطمه (س) محشور شوند که اگر در این مملکت در این حیات کم‌لطفی و بی‌معرفتی به ایشان شده است، به‌واسطه رفتار خوب‌شان در این جهان در آن دنیا از مزایای رفتارشان در این جهان برخوردار باشند.
بازیگر نقش مالک اشتر در ادامه گفت: «زن‌های ما زن‌های مظلومی هستند برای اینکه من اعتقاد دارم سینما اساساً مذکر است. البته نه در ایران، بلکه در همه جهان این حرف را بار‌ها زده‌ام. امیدوارم که روح‌شان شاد باشد و در آرامگاه خانوادگی‌شان به آرامش برسند. امیدوارم همچنان مردم این هنرمند را قدر بدانند. معتقدم هنرمندان نمی‌میرند، مخصوصاً امثال خانم معصومی همیشه زنده‌اند. هرچه دلشان می‌خواهد در موردشان بگویند، پروانه معصومی برای همیشه در تاریخ این مرز و بوم ثبت و ضبط شده است، نمی‌توانیم بگوییم رفت. وقتی کسی فوت می‌کند باید برایش آرزوی آمرزش و غفران الهی بخواهیم و بگوییم خدا رحمتش کند، ان‌شاءالله با بزرگان محشور شوند، حرف دیگری را نباید درباره‌اش گفت، چون در جایگاه خداوند نیستیم که انسان‌ها را قضاوت کنیم.»
بنا بر این گزارش، پروانه معصومی ششم آذرماه در بیمارستان آریای رشت چشم از جهان فرو بست. مراسم تشییع او در رشت برگزار شد و روز گذشته در آرامگاه امامزاده ابوطالب آرام گرفت. پس از درگذشت او، رسانه‌های معاند هجمه‌ای غیرمنصفانه را درباره این بازیگر فقید آغاز کردند، همان هجمه‌هایی که در زمان حیاتش، خصوصاً زمانی که درباره سینمای بعد از انقلاب و برخی موضوعات دیگر واکنش‌های منطقی نشان می‌داد بیشتر به چشم می‌خورد و این‌بار رنگ‌وبویی تازه به خود گرفته بود.
