جوان آنلاین - جولین بارنز در جایی از کتاب «درک یک پایان» در توصیف زندگی محافظه‌کارانه مردی میانسال می‌نویسد که او بلندپروازی را در زندگی‌اش از دست داده و این از دست دادن پشیمانی بزرگی برایش به دنبال خواهد داشت.
امیدواریم مهدی طارمی بلندپروازی را در زندگی‌اش از دست نداده باشد و بازی در لیگ پرتغال سقف آرزوهایش نباشد. ما دوست داریم طارمی همچنان با پیراهن تیم‌های بزرگ بدرخشد و ناگهان تصمیم نگیرد برای گرفتن پول بیشتر از اروپا راهی تیم‌های عربی شود.
طارمی سرحال‌ترین و بهترین لژیونر فوتبال ایران در سال‌های اخیر بوده و مقابل تیم‌های بزرگ اروپایی عملکردی درخشان داشته است.
وقتی در اوایل فصل نقل و انتقالات، الهلال عربستان با پیشنهادات نجومی سراغ ستاره بوشهری فوتبال ایران آمد، بسیاری از ما نگران شدیم، نکند او به خاطر دلار‌های بیشتر فوتبالش را در لیگ‌های درجه چند کشور‌های عربی نابود کند.
وقتی او دستِ رد به پیشنهاد پشت سر هم الهلال زد و گفت می‌خواهد در اروپا به دنبال رویاهایش برود، از طرز فکر مهاجم گلزن تیم ملی و بلندپروازی او خوشحال شدیم.
طارمی هنوز می‌تواند در اروپا بدرخشد، گل‌های خوشگل بزند و مدافعان تیم‌های بزرگ را اذیت کند. او می‌تواند تمام این‌ها باشد به شرطی که همچنان انگیزه و بلندپروازی لازم را داشته باشد.
ما با پیش فرض بلندپروازی‌های طارمی، او را دیگر جزو بازیکنان آث میلان ایتالیا می‌دانستیم. بسیاری از ما قرارداد او با میلان را تمام شده در نظر گرفتیم و گفتیم مهاجم ایرانی در تیم ایتالیایی فصلی رویایی خواهد داشت.
گفتیم او آمده تا جانشین بازیکنان بزرگی مثل ژرژ وه‌آ، الیور بیرهوف، آندری شوچنکو و فیلیپو اینزاگی باشد، و اگر کمی سختکوشی به خرج دهد می‌تواند عنوان آقای گلی سری‌آ را نیز کسب کند.
اما به شکلی ناگهانی، توافق میلان و پورتو به هم خورد و طارمی بازی در لیگ پرتغال را به حضور در سری‌آ ترجیح داد.
در حالیکه همه چیز برای انتقال بزرگ طارمی از پورتو به میلان مهیا بود و دو باشگاه بر سر رقم قرارداد به توافق رسیده بودند، طارمی دستمزد 1/5 میلیون یورویی در سال را کم دید و با ورود چند ایجنت جهت این انتقال، ماجرا چنان پیچیده شد تا در آخر توافقی حاصل نشود.
برای همه ما که می‌دانستیم طارمی چگونه مقابل پیشنهاد‌های مالی عربستانی‌ها وسوسه نشده، این چانه زدن جهت گرفتن دستمزد بیشتر عجیب بود.
اگر مهدی طارمی با میلانی‌ها به توافق می‌رسید، فصلی شگفت‌انگیز پیش رو داشت. آث میلان چند سالی است دوباره به سطح اول فوتبال ایتالیا برگشته و در لیگ قهرمانان اروپا هم حضور دارد.
طارمی می‌توانست با بازی در کنار بازیکنان بزرگی مثل الیویه ژیرو، کریستین پولیسیچ و دیووک اوریگی تجربه گرانبها و ارزشمندی کسب کند، ولی حیف این فرصت به خاطر توافق نرسیدن بر سر مسائل مالی از دست رفت.
آث میلان تا به حال هفت بار بر بام اروپا ایستاده و در سراسر دنیا طرفداران زیادی دارد. طارمی با بازی در تیم بزرگی مثل آث میلان، فرصت‌های بی‌نظیری برای دیده شدن و تجربه‌اندوزی به دست می‌آورد، ولی این بار بیش از حد تصور قانع بود.
طارمی سال آینده ۳۲ ساله خواهد شد و باشگاه‌های بزرگ اروپایی معمولا در این سن و سال به دنبال بازیکن نمی‌روند.
با پایان یافتن قرارداد طارمی و پورتو در سال آینده، شاید سخت بتوان باشگاه بزرگی را جهت خرید مهاجم ایرانی قانع کرد.
اگر طارمی به میلان رفته بود و قراردادی چند ساله با این تیم می‌بست، حداقل می‌توانست حضورش در سطح اول فوتبال اروپا را تا چند سال آینده بیمه کند.
حالا که میلان و پیشنهادهایش در این فصل کنار رفته‌اند، فقط باید امیدوار باشیم که بلندپروازی‌های مهدی طارمی تمام نشده باشد و نخواهد فوتبالش را در اروپا و در لیگ پرتغال تمام کند.
برای همه ما که توانایی و قابلیت‌های طارمی را می‌دانیم، افسوس زیادی وجود دارد که ببینیم نهایت فوتبالِ او در پورتوی پرتغال باشد.
او توانایی بازی در تیم‌های بزرگ‌تر و لیگ‌های مهم‌تر را دارد و در آن تیم‌ها هم می‌تواند مثل پورتو درخشان ظاهر شود.
در روز‌هایی که زمان علیه مهدی طارمی به سرعت در حال گذر کردن است، همین زمان ثابت خواهد کرد که مهاجم بوشهری تصمیم درستی گرفته یا نه.
