سیدجواد حسینی‌کیا
با توجه به لزوم ورود فناوری به صنایع در کشورمان، سیاست اعتبار مالیاتی به اجرا گذاشته شده است، به طوری که هزینه صنایع در زمینه تحقیق و توسعه به عنوان اعتبار مالیاتی برای سال بعد آن‌ها در نظر گرفته می‌شود. در یک دهه گذشته «اعتبار مالیاتی تحقیق و توسعه هزینه محور» به‌اصلی‌ترین ابزار حمایتی مالیاتی از تحقیق و توسعه بنگاه‌های اقتصادی در بسیاری از کشور‌های توسعه‌یافته تبدیل شده است. به این معنا که مشوق‌های مالیاتی هزینه محور بر اساس میزان هزینه‌های مربوط به فعالیت‌های تحقیق و توسعه شرکت‌ها محاسبه می‌شود.
به کارگیری اعتبار مالیاتی به عنوان ابزار سیاست فناوری و نوآوری می‌تواند منجر به تحریک نوآوری در سطح بنگاه‌های بزرگ و به بلوغ رسیده فعلی از جهت اتصال این بنگاه‌ها به بدنه واقعی اقتصاد دانش بنیان شود.
با اعمال این سیاست بنگاه‌ها در استراتژی و اهداف راهبردی خود تغییر ایجاد می‌کنند و برنامه‌های تحقیق و توسعه درون خود را با اولویت بالاتری پیش می‌برند.
موضوع مهم تفاوت اعتبار مالیاتی با معافیت مالیاتی است. در معافیت مالیاتی، امکان هزینه‌کرد آن برای تحقیق و توسعه و هدایت این حمایت‌ها به سمت ایجاد ارزش افزوده به صورت صددرصدی وجود ندارد، اما در اعتبار مالیاتی، مبالغ به صورت هدفمند برای مصارف تحقیق و توسعه مورد استفاده قرار خواهد گرفت.
سیدجواد حسینی‌کیا، عضو کمیسیون صنایع و معادن مجلس شورای اسلامی در گفتگو با «جوان» با اشاره به این موضوع که گسترش تحقیق و توسعه در صنایع و توسعه زنجیره ارزش محصولات مزیت‌های همه جانبه‌ای برای کشور دارد، تصریح کرد: از این طریق اشتغال ایجاد می‌شود و تولید محصولات نهایی و با ارزش افزوده بالا در دستور کار قرار می‌گیرد که نهایتاً به افزایش درآمد‌های ملی می‌انجامد. وی در ادامه گفت: همان‌طور که آمار‌ها و شواهد نشان می‌دهد، در کشور‌های توسعه یافته صنایع خودشان هزینه‌های تحقیق و توسعه را برعهده می‌گیرند. مثلاً در سال ۲۰۲۰، بیش از ۷۰ درصد از کل هزینه‌های تحقیق و توسعه در کشور‌های عضو سازمان همکاری و توسعه اقتصادی توسط بنگاه‌های اقتصادی انجام شد.
حسینی‌کیا ادامه داد: ما هم باید با اعمال سیاست‌هایی مانند اعتبار مالیاتی به سمتی برویم که صنایع را تشویق کنیم خودشان هزینه‌های تحقیق و توسعه را برعهده بگیرند. وی خاطرنشان کرد: دولت باید به عنوان مشوق عمل کند و با استفاده از ابزار‌های مختلف از جمله مالیات صنایع را به سمت تولید محصولات نهایی سوق دهد. سیاستگذاری‌هایی مانند اعتبار مالیاتی می‌تواند تأثیر بالایی در این امر داشته باشد.
حسینی‌کیا گفت: ما در مجلس مصوب کردیم که هزینه‌های تحقیق و توسعه صنایع به عنوان اعتبار مالیاتی برای سال بعد آن‌ها در نظر گرفته شود. به عبارت دیگر، هزینه‌هایی که شرکت‌ها و صنایع در این زمینه انجام می‌دهند، عین مالیات محسوب می‌شود.
وی ادامه داد: این قانون گام بلندی در زمینه گسترش تحقیق و توسعه در دانش بنیان‌هاست. واحد‌های دیگر نیز اگر هزینه‌ای در زمینه تحقیق و توسعه داشته باشند، این مبلغ به عنوان هزینه قابل قبول مالیاتی در نظر گرفته می‌شود. حسینی‌کیا گفت: قانون اعتبار مالیاتی نسبت به معافیت مالیاتی هوشمندی بیشتری دارد و بیشتر به هدف اصابت می‌کند، زیرا پیش‌بینی‌ها طوری صورت گرفته است که مبالغ فقط در حوزه تحقیق و توسعه هزینه شوند. این موضوع باعث می‌شود هدف قانونگذار بیشتر برآورده شود و صنایع به سمت توسعه زنجیره ارزش محصولاتشان سوق داده شوند. این عضو کمیسیون صنایع و معادن مجلس با اشاره به اهمیت دانش بنیان‌ها در توسعه صنعتی کشور تصریح کرد: از طریق سیاست‌هایی مانند اعتبار مالیاتی می‌توانیم برای شرکت‌های دانش بنیان نوعی بازارسازی داشته باشیم. ترویج تحقیق و توسعه در صنایع مزیت‌های زیادی برای کشور دارد که یکی از آن‌ها حمایت ضمنی از دانش بنیان‌هاست.
