به گزارش جوان آنلاین به نقل از ایرنا، حسین امیرعبداللهیان وزیر خارجه جمهوری اسلامی ایران، در جریان سفر خود به لبنان، عصر جمعه در جبل‌العامل و منطقه مرزی لبنان و فلسطین اشغالی حضور یافت و این حضور بلافاصله در صدر اخبار و تحلیل‌های سیاسی قرار گرفت.
این حضور، اما چرا در این برهه اهمیت یافت؟ پرسشی است که برای پاسخ باید به یک هفته قبل بازگردیم، روزی که رژیم صهیونیستی در عشق‌آباد ترکمنستان، سفارت خود را با حضور الی‌کوهن افتتاح کرد و در بوق و کرنای رسانه‌ای مدعی شد که پس از مرز‌های شمال‌غرب در مرز‌های شمال شرق ایران هم عمق استراتژیک ایجاد کرده است!
اما آیا ساختمان‌سازی در کشور‌های همسایه جمهوری اسلامی ایجاد عمق استراتژیک تعریف می‌شود؟
در ادبیات دیپلماتیک و روابط بین‌الملل عمق استراتژیک برای هر کشوری، منطقه و سرزمینی تعریف می‌شود که به واسطه روابط تاریخی و اشتراکات عمیق سیاسی و اقتصادی و یا حتی فرهنگی و مذهبی و یا منافع گره خورده و نزدیک، می‌تواند در برهه‌های تاریخی به زبان ساده روی شراکت و اتحاد آن سرزمین و منطقه حساب باز کند.
با چنین مفروضی از عمق استراتژیک، آیا می‌توان ساختمان سفارت‌خانه‌های صهیونیستی در هریک از کشور‌های همسایه ایران را عمق استراتژیک تل‌آویو دانست؟ جمهوری آذربایجان یا جمهوری ترکمنستان یا حتی شماری از کشور‌های حاشیه خلیج فارس، چه اشتراکات تاریخی، مذهبی، سیاسی و فرهنگی با رژیم جعلی اسرائیل دارند، آن‌زمان که عمر این رژیم تنها هفت دهه است؟
آیا همسایگان ایران حتی با وجود تمام تنش‌های موجود حاضر خواهند بود سفارت‌خانه‌های رژیم صهیونیستی را به عنوان عمق استراتژیک این رژیم تعریف کرده و اجازه فعالیت‌هایی را دهند که منافع تهران را به خطر خواهد انداخت؟ و در نهایت آیا در ترازوی کشور‌های همسایه منافع ارتباط با ایران هم‌اندازه ارتباط با تل‌آویو خواهد بود؟ پاسخ به این سه پرسش، خود گویای میزان واقعی بودن تعیین عمق استراتژیک رژیم صهیونیستی در منطقه است.
عمقی که گرچه به ضرب و زور آمریکا و پیمان‌هایی، چون ابراهیم در تقلای ایجاد است، اما با چند پرسش ساده می‌توان جعلی بودن آن را نمایان ساخت.
جبهه مقاومت تشکیل شده علیه تل‌آویو قدرتمندتر از آن بود که در پیش‌بینی‌های شیمون پرز آمده باشد و دلیل تقلای این‌روز‌های تل‌آویو در مرز‌های شرق و غرب کنار آمدن با این واقعیت است که محور مقاومت به این راحتی تسلیم تجاوز‌های آنها نخواهد شد.
حضور امیرعبداللهیان به فاصله یک هفته از حضور کوهن در مرز‌های ایران، نه پاسخی به این اقدام کودکانه رژیم صهیونیستی که یادآوری پرسش‌های فوق و به صدا درآوردن واقعیت وجودی تل‌آویو است.
