در نشستی که با عنوان «قرار سه‌شنبه‌ها» با حضور پژوهشگران و نویسندگان دفاع مقدس برگزار شد، بر شهادت حاج احمد متوسلیان و همراهان او در جریان گروگانگیری دیپلمات‌های ایرانی در لبنان تأکید شد.
در دومین برنامه از سلسله‌نشست‌های «قرار سه‌شنبه‌ها» که به همت انتشارات شهید کاظمی و با حضور نویسندگان و پژوهشگران دوران دفاع مقدس برگزار شد، موضوع پرونده گروگانگیری دیپلمات‌های ایرانی در لبنان و سرنوشت آن‌ها مورد بررسی قرار گرفت.
حمید داوودآبادی، نویسنده، رزمنده و راوی دفاع مقدس در این نشست با اشاره به خاطره‌ای از شهید حاج قاسم سلیمانی گفت: سال ۹۷ قصدم این بود که کار را تمام کنم. با خود گفتم باید نظر نهایی چند نفر را بگیرم. اول از همه خدمت رهبر معظم انقلاب اسلامی رفتم و به ایشان گفتم از حاج‌احمد چه خبر؟ گفتند: «خبری ندارم»، گفتم پس اینکه می‌گویند شهید شده، درست است؟ گفتند: «تو بهتر میدانی که مدام آن طرفی»، (منظور ایشان، لبنان بود). سراغ آقای محسن رضایی رفتم، ایشان هم معتقد بود حاج احمد شهید شده است. متوجه شدم چندین کمیته موضوع پرونده شهادت حاج احمد را پیگیری کرده و به هیچ نتیجه‌ای نرسیده‌اند. در دیداری با حاج قاسم سلیمانی به ایشان گفتم، ۲۵سال است روی پرونده شهادت حاج احمد کار کرده‌ام. گفتند: «به چه نتیجه‌ای رسیدی؟» گفتم به این نتیجه رسیدم که ایشان شهید شده‌اند، گفت: «هر چهار نفر آن‌ها شهید شده‌اند.» سردار پرسید: «دیگر به چه نکته‌ای رسیدی؟»، گفتم به اینکه پیکر ایشان تهران است. حاج قاسم خندید و گفت: «چهارتای آن‌ها تهران هستند»، گفتم: یعنی چی سردار؟ من فقط برای وجود حاج احمد دلیل دارم. سردار پاسخ داد: «قطعاً هر چهار نفر همان شب به شهادت رسیده‌اند.» در ادامه گفت: «ما چند وقت پیش تبادلی با قوات اللبنانیه داشتیم، از آن جایی که می‌گفتند که پیکرشان را دفن کردند، پیکر‌ها را به ما دادند. اکنون هم پیکر‌ها تهران است، اما ظاهراً می‌گویند دی‌ان‌ای آن‌ها همخوانی ندارد.»
داوودآبادی در بخش دیگری از سخنانش گفت: با شهید غنضفر رکن‌آبادی که در سال ۸۹ سفیر ایران در لبنان بود، دیداری داشتم. رکن‌آبادی در این دیدار به اظهارات دو جوان لبنانی که در روز ربوده شدن آن چهار نفر، سوار بر ماشین پشت‌سر آن‌ها بوده‌اند و همه آنچه را بین گروگان‌ها و گروگانگیران روی داده، از نزدیک دیده‌اند، اشاره کرد، اما هر چه اصرار کردم حداقل نام آن‌ها را که امروز از نیرو‌های مقاومت اسلامی و کاملاً در دسترس هستند بگوید، نگفت. ۲۵سال دنبال این دو اسم بودم. برحسب اتفاق در یک مصاحبه متوجه اسم این دو نفر شدم. برای شنیدن داستان از زبان آن‌ها تا لبنان رفتم و جالب است، آنجا به من گفته شد که تو اولین ایرانی هستی که برای گرفتن اطلاعات این افراد آمده‌ای.
سردار جعفر جهروتی‌زاده، همرزم حاج احمد متوسلیان نیز در این نشست گفت: نیمه اول سال ۵۸ با حاج احمد متوسلیان آشنا شدم. این آشنایی در بانه شروع شد و زمانی که به میدان رزم رفتیم، شهید پیچک فرمانده آنجا بود و بعد از ایشان، احمد متوسلیان به فرماندهی منصوب شد. حاج احمد ویژگی‌هایی داشت که در کمتر فرماندهی به چشم می‌خورد. ایشان صرفاً نظامی نبود، هر چند یک نابغه سیاسی بوده و هر جا لازم بود، ورود پیدا می‌کرد و اگر مطمئن می‌شد فردی کارشکنی می‌کند، با توجه به اینکه سال ۵۹ این‌گونه موارد زیاد به چشم می‌خورد، با آن‌ها برخورد می‌کرد و برایش فرقی نمی‌کرد آن شخص در چه سمتی باشد.
جهروتی‌زاده افزود: احمد متوسلیان در سه جبهه می‌جنگید که شامل جبهه معاندان، گروه‌های کومله و ضدانقلاب و دولت بعث عراق بود. حاج احمد رزمندگانی تربیت کرده بود که به هیچ چیز حتی سلاح برای جنگیدن نیاز نداشتند. در گفت‌وگویی که با یکی از نظامیان عراقی که مسئولیت سیاسی نیز داشت، انجام دادیم، از وی سؤال کردیم که چرا به حاج احمد، کمین نمی‌زنید؟ گفتند اگر کمین ما موفق نباشد، حاج احمد ما را تا بغداد دنبال می‌کند.
